Ταξίδια είναι οι άνθρωποι

Γεννιόμαστε ταξιδιώτες. Γεννιόμαστε με το όνειρο να πετάξουμε. Με την ελπίδα να περπατήσουμε ηπείρους ολόκληρες. Το ένστικτο της ανακάλυψης μας διακατέχει από μικρούς. Φανταζόμαστε μακρινές εξερευνήσεις. Να διασχίζουμε τον Ατλαντικό. Να πετάμε πάνω απ’ τις Άλπεις. Παιδιά νιώθουμε σαν πουλιά. Πουλιά με τη διάθεση να ταξιδέψουμε. Πουλιά παγιδευμένα, όμως, σε ανθρώπινα σώματα.

Σε μερικούς αυτή η επιθυμία, όσο μεγαλώνουν, ξεφτίζει. Σε άλλους, όμως, όχι. Κάποιοι ξεκινάν να μη βρίσκουν τα ταξίδια τόσο ενδιαφέροντα. Να τα χαρακτηρίζουν «πολυέξοδα» και να τα ανταλλάσσουν με κάτι άλλο, ίσως πιο ασφαλές. Υπάρχουν, όμως, κι αυτές οι ψυχές. Οι ψυχές που θυσιάζουν τα πάντα για ένα ταξίδι. Ψάχνουν να βρουν χρόνο για το επόμενο, σβήνοντας συνέχεια προορισμούς απ’ τον χάρτη. Κι ίσως εκείνοι να αφήνουν και την παιδική τους ψυχή να ταξιδεύει μαζί τους.

Τι είναι, όμως, ένα ταξίδι; Γιατί μερικοί παρατάμε τα πάντα στο άκουσμα αυτής της λέξης; Τα ταξίδια είναι μυρωδιές. Μυρωδιές από φαγητά. Από βροχερά τοπία. Από ένα ζεστό πότο. Από κύματα που σχίζουν τις πέτρες. Από φιγούρες που κινούνται ξένοιαστα σε πλατείες, τα βράδια. Απ’ τα παπλώματα του δωματίου που θα κλείσεις τα μάτια σου. Από σώματα που σε περιτριγυρίζουν όσο σου μιλάνε.

Τα ταξίδια είναι γνώση. Απ’ τα μουσεία που θα επισκεφτείς. Απ’ τον κόσμο που θα συναντήσεις. Απ’ τις ιδέες που θα ανταλλάξεις. Απ’ τις κουλτούρες που θα γνωρίσεις. Είναι αυτή η πλευρά του μαγικού, που ‘χει το διαφορετικό. Που  σε κάνει να δεις τα πράγματα από μια άλλη πτυχή. Από μια άλλη σκοπιά. Επειδή πώς να γνωρίζεις, αν δε μάθεις;

Μα πάνω απ’ όλα τα ταξίδια είναι ζωή, παίρνουν μια ανθρώπινη, αληθινή, μορφή. Όταν μιλάμε για ταξίδια είναι λες και μιλάμε για ανθρώπους. Επειδή ακριβώς αυτό είναι τα ταξίδια. Έχουν προσωπικότητα. Κάθε προορισμός είναι και διαφορετικός. Κάποιος θα σου αρέσει περισσότερο. Κάποιος θα σου μάθει κάτι. Κάποιο μέρος ίσως σου περάσει αδιάφορο. Όπως ακριβώς γίνεται και με τους ανθρώπους.

Το καθένα σου αφήνει το δικό του ξεχωριστό στίγμα. Κι είναι κι αυτά τα μέρη, αυτά τα ταξίδια που κάναμε και που δε θέλαμε να λήξουν ποτέ. Που τα λεπτά, οι ώρες, οι ημέρες, ακόμα κι οι εβδομάδες τελείωσαν τόσο γρήγορα. Τις απολαύσαμε τις στιγμές μας τόσο πολύ. Και τώρα βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο με δάκρυα στα μάτια. Κι ευχόμαστε να ‘ρθουμε ξανά. Ίσως να κάναμε τα πάντα για να μέναμε μια ζωή εκεί. Για να πάγωνε ο χρόνος όλος σε αυτό το σημείο.

Έτσι και με τους ανθρώπους. Είναι μερικοί που μπαίνουν στη ζωή σου και τους ερωτεύεσαι. Που οι στιγμές μαζί τους περνάνε τόσο γρήγορα. Που δεν καταλαβαίνεις πότε άνοιξαν την πόρτα σου και πότε αποφάσισαν να την σφραγίσουν. Κάθε στιγμή μαζί τους μαγική. Ίσως είναι η αύρα τους. Ίσως το άρωμά τους. Κι όταν απογειώνονται για αλλού, μαζεύεσαι σε μια γωνιά και κλαις. Γιατί η ψυχή σου η ίδια δεν τον χωράει αυτόν τον αποχωρισμό. Δεν μπορεί να δεχτεί αυτό το τέλος. Και θα έκανες τα πάντα για να βαδίσουν ξανά το μονοπάτι της ζωής σου. Θα έκανες τα πάντα για να γίνουν το μονοπάτι της ζωής σου.

Όμως εδώ έρχεται η διαφορά. Η μόνη διαφορά αυτών τόσο ανόμοιων άλλα και ταυτόχρονα ίδιων καταστάσεων. Ένα ταξίδι που ερωτεύτηκες, ένα ταξίδι που έβαλες τον εαυτό σου μέσα σε αυτό. Έναν τόπο που σε χαλάρωσε, που αγάπησες κάθε πτυχή του, μπορείς να τον ξαναζήσεις. Μπορείς να τον επισκεφτείς ξανά. Μπορεί να αργήσει, μπορεί να σου λείψει, άλλα αργά ή γρήγορα, αν το θελήσεις, θα τα καταφέρεις. Έναν άνθρωπο, όμως, όχι, ίσως να μην τον ξανασυνατήσεις ποτέ.

Κι εσύ ήσουν το πιο γλυκό μου ταξίδι. Το πιο απρόβλεπτο. Που δεν ήξερα τι καιρό θα ‘χει την επόμενη, δεν ήξερα ποιο μουσείο θα επισκεφτώ και σε ποιο μαγαζί θα φάω. Άλλα όπου κι αν κατέληγα, όπως κι αν κατέληγα, ερωτευόμουν ακόμα πιο πολύ. Σε ερωτευόμουν ακόμα πιο πολύ. Δεν ξέρω αν κατάφερα να στο πω πότε και να το πιστέψεις. Άλλα είσαι ένα ταξίδι που θα ‘κανα συνέχεια. Είσαι ο προορισμός που θέλω να καταλήγω. Είσαι το ταξίδι μου. Και μακάρι να μπορούσα να καταλήξω σε εσένα, θα έκανα τα πάντα, ίσως επειδή ξέρω ότι δεν μπορώ. Θέλω να ξέρεις πως θα ζούσα ξανά και ξανά το ταξίδι μας. Κι ας πόναγε κάθε φόρα πιο πολύ. Επειδή το ερωτεύτηκα το ταξίδι μας, μάλλον σε ερωτεύτηκα, μωρό μου.