Το πρώτο σου αμάξι∙ ανεξαρτησία, ελευθερία κι ευθύνη

Τα παιδικά μας χρόνια γεμάτα με την ανυπόμονη επιθυμία να μεγαλώσουμε. Με εμάς να τρέχουμε γύρω-γύρω στο σπίτι με τα τακούνια της μαμάς ή το σακάκι του μπαμπά. Τη λαχτάρα να βρεθούμε πρώτη μέρα στα θρανία. Να κάνουμε φίλους. Να χαθούμε στον πρώτο μας έρωτα. Να γεμίσουμε το μυαλό μας με σκόρπιες αναμνήσεις απ’ το πρώτο μας ξενύχτι, και γενικότερα να ενταχθούμε στην ενήλικη ζωή.

Πράγμα ειρωνικό. Γιατί καθώς η ενηλικίωση έρχεται και σε λούζει με την πραγματικότητα, μαζί με την ευτυχία της αύρας της κάθε πρώτη φόρας, γεννιούνται κι άπειρα συναισθήματα άγχους. Και κάθε πρώτη φόρα ξεκινάει να συνδέεται με μια ανασφάλεια κι ένα φόβο. Η πρώτη φόρα που θα κάνουμε σεξ, μαζί με την απόλαυση και την απόλυτη σωματική ολοκλήρωση, εμπλουτίζεται με ανησυχίες και την έμμονη φοβία της μη αποδοχής. Η πρώτη μέρα μας στη σχολή, μαζί με το συναίσθημα της ελευθερίας, γεννάει το συναίσθημα της ανασφάλειας για το μέλλον.

Καθετί πρώτο ξεκινάει να ‘χει και μια πιο μαύρη πτυχή. Είναι η στιγμή που ξεκινάμε να αντιλαμβανόμαστε τη διττή φύση της ζωής. Το διπλό νόμισμα που κρύβεται πίσω απ’ τα πάντα, αποκαλύπτοντας κάθε όψη. Είναι, όμως, μία πρώτη φόρα, που όσες δυσκολίες και βαθιές σκοτεινές αβύσσους να κρύβει η μία όψη, η άλλη σε κατακλύζει με συναισθήματα ατέρμονης ευτυχίας.

Μετράς ατελείωτες ώρες δουλειάς. Βόλτες που στερήθηκες λόγω της ακραίας αποταμίευσής σου. Άγχος στην αναζήτηση για την πιο κατάλληλη επιλογή. Περνώντας άπειρο χρόνο μπροστά από μια οθόνη, από αγγελία σε αγγελία κι από μάντρα σε μάντρα. Μιλάμε για την αγορά του πρώτου σου αυτοκινήτου.

Με την προσπάθειά σου να μαζέψεις το κατάλληλο ποσό να μοιάζει άθλος. Κι η εύρεση του ιδανικού για τα μέτρα σου και τα γούστα σου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κι ολυμπιακό άθλημα. Ένα άγχος για την επένδυση αυτή να γεμίζει με θράσος τα πνευμόνια σου. Και ξεκινάς να αναρωτιέσαι πόσο αξίζει η επιλογή σου, αν θα σου κάνει τη ζωή πιο εύκολη κι αν τελικά θα σε βοηθήσει.

Κι όλα αυτά με έναν τρόπο μαγικό διαγράφονται. Χωρίς αμφιβολίες και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Την πρώτη φόρα που βρίσκεσαι στη θέση του οδηγού, στο δικό σου αμάξι, και πας αυτήν την πρώτη βόλτα. Βάζοντας να ακούσεις την αγαπημένη σου μουσική και διασχίζοντας τις έρημες λεωφόρους τη νύχτα. Κάθε υπερωρία σου, κάθε βράδυ που δε βγήκες, διαγράφεται αυτομάτως απ’ τη μνήμη σου το πρωινό που ξυπνάς και φτάνεις στον προορισμό σου με το αυτοκίνητό σου.

Κι οι ώρες στην κίνηση αποκτάνε νόημα με μουσική. Κι η βροχή γίνεται απολαυστική καθώς πέφτει στο παρμπρίζ του αυτοκίνητου σου. Κι η αφόρητη ζέστη ξεπερνιέται με τα παράθυρα ανοιχτά και το αμάξι γεμάτο ήχους της καθημερινότητας.

Και ξαφνικά γίνεσαι ο οδηγός της παρέας. Μετρώντας άπειρες τσάρκες και ξενύχτια. Και το να μην πίνεις σου φαίνεται αδιάφορο, όταν το αμάξι γεμίζει με τα γέλια και τις φωνές των φίλων σου. Κι οι βόλτες μόνος σου με κομμάτια που κάτι σημαίνουν για ‘σένα μετατρέπονται στο αγχολυτικό σου. Και βρίσκεσαι βράδια ολόκληρα μπροστά από μια θέα, με καλή συντρόφια κι ένα ζεστό ρόφημα.

Στα αρχικά δειλά βήματα της ενήλικης ζωής με κατεύθυνση την απόλυτη ανεξαρτησία, η αγορά του πρώτου σου αυτοκινήτου αποτελεί πόρτα προς την ελευθερία και την πρώτη σου ειλικρινή δέσμευση με τη λέξη «ευθύνη». Ξεκινάς να αντιλαμβάνεσαι την έννοια της ιδιοκτησίας αλλά και της αυτονομίας. Κι η αδρεναλίνη σου φτάνει στα ύψη. Και το να αποκτάς αισθήματα για ένα άψυχο πράγμα ξέρεις πως είναι λίγο χαζό, αλλά το αμάξι σου γίνεται δεύτερο σπίτι σου.

Κι άξιζε και με το παραπάνω. Και κάθε χιλιόμετρο, απ’ τα ατελείωτα που διασχίζεις, σε κάνει να θέτεις όλο και περισσότερους στόχους. Να ανοίγεις ουρανούς με όνειρα για το μέλλον, που θέλεις και μπορείς να αποκτήσεις. Ίσως, λοιπόν, η αγορά του πρώτου μας αυτοκινήτου δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο και τίποτα παραπάνω απ’ την εισαγωγή σε μια ενήλικη ζωή, με όνειρα κι ελπίδες.