Άκουγα πάντα τους δικούς μου ανθρώπους να μου λένε πως αν θέλω να κερδίσω στη ζωή να κοιτάξω να συναναστρέφομαι ανθρώπους ανώτερους από μένα για να μπορέσω κι εγώ να ανεβαίνω μαζί τους. Να ανεβαίνω εκεί που εγώ υστερώ και θέλω να ισορροπήσω, κάτι που πρόσφατα άκουσα να ξεστομίζει μια φίλη ατόφια κι αβίαστα, κρατώντας μία μπίρα στο χέρι, κι ήρθε να σκάσει σαν μια μικρή επιβεβαίωση.
Δεν εννοούσαν ανώτερους λόγω κοινωνικής τάξης ή υλικών αποκτημάτων. Εννοούσαν ανθρώπους που θα μπορούσαν να με εξελίξουν, μόνο και μόνο με την παρουσία τους στη ζωή μου. Ανωτέρους πνευματικά που έχουν γνώμονα ζωής την αυτοβελτίωση και την εξέλιξη, δουλεύοντας για αυτήν ώσπου να περάσει από πάνω τους. Μου μιλούσαν για το δρόμο της πνευματικότητας, όμως, άργησα να καταλάβω πως μου μιλούσαν για το δρόμο της ελευθερίας.
Οι φιλίες αποτελούν ένα τεράστιο κι αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του δρόμου προς την ελευθερία. Ίσως είναι κι η ίδια η ελευθερία. Απ’ τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής μας ξεκινάμε να δημιουργούμε δεσμούς με άλλους ανθρώπους, άλλοι ευκολότερα κι άλλοι όχι τόσο, που δυναμώνουν κι ενίοτε μένουν αναλλοίωτοι στο χρόνο. Με τον καιρό, όμως, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα απ’ ένα «θέλεις να σου δώσω το αυτοκολλητάκι μου;» ή ένα «άσ’ το αυτό, δικό μου είναι».
Άλλες φιλίες έρχονται και μένουν τελικά μόνο για λίγο, για να καταλάβουμε ότι είμαστε καλύτερα χωριστά κι άλλες έρχονται για να ριζώσουν. Τίποτα, όμως, δεν είναι απλώς μαύρο κι άσπρο και το ίδιο ισχύει κι εδώ. Αν ένας άνθρωπος έρθει στη ζωή μας και μείνει, δε σημαίνει απαραίτητα πως είναι και καλό που μένει κοντά μας. Μπορεί να στέκεται δίπλα σου και να φαίνεται πως σε συμβουλεύει, ρίχνοντάς τα όλα στο «για το καλό σου το λέω», αλλά βλέποντας λίγο βαθύτερα, αυτό το «για το καλό σου το λέω» συνήθως καλύπτει από κάτω τελείως διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες και κίνητρα συμπεριφορών.
Ο άνθρωπος που αξίζει να λέγεται φίλος σου είναι αυτός που θα σ’ αγαπάει γι’ αυτό που είσαι. Αυτός που θα σέβεται τόσο εσένα όσο κι ό,τι αποτελεί κομμάτι σου. Ανώριμες επιλογές, ξαφνικές φιοριτούρες, διάλογοι χωρίς νόημα, απόψεις ενάντια στα κοινωνικά κατεστημένα, βιαστικά συμπεράσματα που σηματοδοτούν καβγάδες με το στανιό και χίλια δύο εκατομμύρια πράγματα που απαρτίζουν το «εσύ» σου, δε θα αποτελέσουν ποτέ λόγο για να κάνει ένα βήμα πίσω αντί για ένα δίπλα σου.
Θα πρέπει να είναι η φωνή της λογικής που θα λείπει μέσα απ’ το κεφάλι σου, όταν την θεωρεί αναγκαία για το καλό σου. Από εκεί και πέρα, όμως, είναι επιλογή σου αν θες να την ακούσεις ή όχι. Αν επιλέξεις το δεύτερο, ο σωστός φίλος θα πρέπει να σιωπήσει κι ας ξέρει ότι αυτό που κάνεις είναι λάθος. Να σιωπήσει και να μείνει εκεί γύρω μέχρι να πεις τη μαγική φράση «Τα έχω κάνει μαντάρα» για να έρθει σαν από μηχανής θεός να σου επισημάνει πόσο δίκιο πάλι είχε. Είτε συμφωνεί είτε όχι. Αν κάποιος προσπαθεί να επηρεάσει τον τρόπο που ζεις και δρας, ήρθε η ώρα να τον αφήσεις στο χθες για να μπορείς να έχεις ένα ελεύθερο κι ευτυχισμένο αύριο.
Όλος ο κόσμος να είναι απέναντί σου, αυτός θα στέκεται με την κορμοστασιά του τεντωμένη και περήφανη που είναι δίπλα σου και σου κρατά το χέρι. Γιατί βλέπει αυτό που ο κόσμος δεν τόλμησε να δει και φροντίζει κι αγαπά αυτό που ο κόσμος αμφιβάλλει ότι υπάρχει. Αυτός ο άνθρωπος αξίζει τα πάντα σου, όσο κι αν κρατήσει.
Ίσως να κρατήσει για πολύ, ίσως πάλι όχι, το «για πάντα» στις σχέσεις είναι ουτοπικό. Τουλάχιστον θα έχεις πάρει και δώσει πράγματα για μια αιωνιότητα κι όχι για να χαθούν σε δεύτερα σαν καπνός. Στην ουσία δε μένουν όλοι οι άνθρωποι δίπλα μας, ακόμα κι αν βρίσκονται κοντά μας. Τα άυλα που τους θυμίζουν και τους αποτελούν μένουν.
Να προσπαθείς να έχεις φίλους ποιότητας κι όχι φίλους ανάγκης ή ποσότητας. Είναι επένδυση χρόνου και συναισθημάτων. Tα δύο πολυτιμότερα πράγματα που μπορείς να επενδύσεις σε κάποιον. Να γεμίζεις το φιλμ των αναμνήσεών σου με ανθρώπους που θα αποτυπώσουν πάνω του στιγμές που θα κρατάς σαν φυλαχτό να μη σου ξεθωριάσουν. Για τέτοιους ανθρώπους να παλεύεις και να τους κρατάς, γραπώνοντάς τους κοντά σου με ευγένεια.
Όλοι οι υπόλοιποι είναι περαστικοί. Κι όσοι είναι περαστικοί σημαίνει πως δεν πόθησαν αρκετά να πρωταγωνιστήσουν στο φιλμ της ζωής σου.
Συντάκτης: Βάιολετ Τζιβρά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
