Αναμφισβήτητα ζούμε στην εποχή της εικόνας. Όλα για την εικόνα κι από ουσία μηδέν. Οι περισσότεροι πασχίζουμε να φανούμε, να ντυθούμε και να πλασάρουμε την πιο κολακευτική εκδοχή του εαυτού μας προς τα έξω ασχέτως αν το μέσα μας σαπίζει μέρα με τη μέρα από τον αφύσικο καθιστικό τρόπο ζωής.
Σκοπός το φαίνεσθαι κι όχι το είναι. Δηλαδή με απλά λόγια, αν δείχνουμε ελκυστικοί στον καθρέφτη με κάθε είδους φτιασίδια και στολίδια που βάζουμε πάνω μας, τύφλα να έχουν όλα τα άλλα. Και στο «όλα τα άλλα» περιλαμβάνεται η σωματική και πνευματική υγεία, το πρώτιστο αγαθό, που επιτυγχάνεται μέσω της άσκησης και της υγιεινής διατροφής.
Όχι, δεν είναι επί της παρούσης να γίνει αναφορά στα αναρίθμητα κι ανεκτίμητα οφέλη της άσκησης και των σωστών διατροφικών προτύπων. Αξίζει όμως να αναφερθεί η υποκρισία της εποχής μας να αντιμετωπίζονται από μια μερίδα ανθρώπων αυτά τα μείζονος σημασίας ζητήματα ως μηδαμινά, μάταια και κενά έναντι των άλλων. Ποιων άλλων δηλαδή σημαντικότερων ζητημάτων που χρειάζεται πρωτίστως να απασχολούν τον άνθρωπο, αν όχι ό,τι έχει να κάνει με την υγεία;
Κι όμως ο τρόπος που ζούμε και τρεφόμαστε ενώ είναι αυτονόητο ότι αποτελούν πρωτεύοντα ζητήματα για τον καθένα μας βρίσκονται κάποιοι απανταχού «άνθρωποι του πνεύματος» που δε χάνουν την ευκαιρία να λοιδορήσουν όσους χύνουν ιδρώτα στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους και –γιατί όχι– και το σώμα τους. Τους βλέπουν να πλακώνονται στα γυμναστήρια; Νάρκισσους και ψώνια θα τους στολίσουν. Αφού βέβαια πρώτα έχουν περάσει να κάνουν ένα μποτοξάκι καθώς γυρνούσαν από το σολάριουμ, για το οποίο μας ενημέρωσαν με την ανάλογη ολόσωμη σέλφι στο προφίλ τους.
Γι’ αυτούς, το να προσέχει κανείς τον εαυτό του, να γυμνάζεται και να τρέφεται υγιεινά υποδηλώνει κενότητα, ματαιοδοξία κι ωραιοπάθεια. Λες και το να φροντίζει το σώμα και το μυαλό του κάποιος μέσα από έναν υγιεινό και δραστήριο τρόπο ζωής, που έχει να προσφέρει μόνο οφέλη στην υγεία, είναι δευτερεύουσας κι ασήμαντης σημασίας ή προνόμιο αργόσχολων, επιφανειακών ανθρώπων που έχουν ριχτεί στο κυνήγι για να φτιάξουν κορμάρα.
Η υποκρισία είναι ότι τα ισχυρίζονται όλα αυτά τη στιγμή που η δική τους προσοχή εστιάζεται μονάχα στο πώς θα φανούν ωραίοι εξωτερικά κι ας τους βγαίνει η γλώσσα μια πιθαμή όταν χαλάσει το ασανσέρ.
Είναι να αναρωτιέται κανείς δηλαδή ποια από τις δυο κατηγορίες ανθρώπων διακατέχεται τελικά από ματαιοδοξία και μάλιστα υπερθετικού βαθμού. Είναι να απορεί κανείς πώς γίνεται να κρίνονται οι άνθρωποι που ασκούνται κι απολαμβάνουν τα σωματικά και ψυχικά οφέλη της άσκησης ως επιφανειακοί και ματαιόδοξοι.
Επιφανειακοί είναι αυτοί που ασχολούνται με την επιφάνεια, με αυτό που βλέπει το μάτι και μόνο, κι όχι αυτοί που δίνουν προτεραιότητα στο καλό της υγείας τους αποκτώντας παράλληλα και το κορμί των ονείρων τους.
Επικρατεί η άποψη ότι είναι μάταιο να ασχολείται κανείς τόσο με την άσκηση και τη διατροφή της στιγμή που το σώμα του αναπόφευκτα θα υποστεί φθορά αλλά –συγγνώμη– αυτό με παραπέμπει στο ότι επειδή κάποτε θα πεθάνουμε, τότε να κλειστούμε όλοι σπίτι και να παραιτηθούμε από τώρα από τη ζωή.
Σωστά έχει γραφτεί ότι το σώμα μας είναι ο ναός που κατοικεί το πνεύμα μας. Αν από πνεύμα σκίζουμε αλλά πάσχουμε στη σάρκα, τότε η σάρκα θα επηρεάσει δυσμενώς και την εγκεφαλική μας υγεία. Το σώμα μας είναι το μέρος στο οποίο κατοικούμε μόνο εμείς. Ο καθένας από μας είναι μια ανθρώπινη μηχανή, διαθέτει αυτό το μέσο που ονομάζεται κορμί για να είναι σε θέση να υλοποιεί σωματικές και πνευματικές λειτουργίες και για να αποκομίζει τη μέγιστη χαρά από την ομορφιά που διαθέτει το κορμί του.
Ο καθιστικός τρόπος ζωής όμως και η επιλογή των τροφών με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση του ουρανίσκου, όχι μόνο παραμορφώνουν κι ασχημαίνουν ένα νεανικό σώμα από αισθητική άποψη αλλά κυρίως το γερνούν πρώιμα κι εσωτερικά.
Πώς μπορούμε να λέμε ότι χαίρουμε άκρας υγείας όταν δεν είμαστε σε θέση να φέρουμε εις πέρας καθημερινές απαιτήσεις που αξιώνουν σωματικό κόπο, όπως το να τρέξουμε για να προλάβουμε το λεωφορείο ή να κάνουμε τις δουλειές του σπιτιού σβέλτα κι αποτελεσματικά; Όταν η ενέργεια κι η παραγωγικότητά μας στη δουλειά και στην καθημερινότητα έχουν πιάσει πάτο κι η ερωτική μας ζωή είναι άστα να πάνε;
Όταν η υγεία στο μυαλό και η συνολική μας ευεξία είναι επίσης άστα να πάνε μιας κι όταν τεμπελιάζουμε, στερούμε από τον εαυτό μας τα ψυχικά οφέλη της άσκησης; Επίσης, έχουμε σκεφτεί πως ό,τι τρώμε, τρέφει επίσης τον εγκέφαλό μας;
Είμαστε πραγματικά όμορφοι και ζωντανοί όταν μας λείπει η αυτοπεποίθηση και η λάμψη που πηγάζει από ένα ελκυστικό κορμί; Όταν παλεύουμε να χωρέσουμε σε ρούχα που δεν μας αρέσουν μόνο και μόνο για να σουλουπώσουμε ένα σώμα βαρύ, δυσκίνητο κι αισθητικά παραμελημένο;
Όταν, τέλος, δεν είναι τα χρόνια αλλά ο τρόπος που ζούμε κι αυτά που τρώμε που εν τέλει μας ασχημαίνουν, μας παχαίνουν, μας γερνάνε και μας δημιουργούν ένα σωρό προβλήματα υγείας;
Πάνω απ’ όλα, καλή υγεία ευχόμαστε αλλά μη μας περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να την αποκτήσουμε μέσω ενός δραστήριου τρόπου ζωής, προς Θεού! Είπαμε με αυτά ασχολούνται επιφανειακοί άνθρωποι.
Συντάκτης: Νικολέτα Παπουτσή
