Μη δίνεσαι πολύ

Είσαι αυτό που λέμε παιδί μάλαμα, έξω καρδιά που αν νιώσει ότι ταιριάζει κάπου τα δίνει όλα. Είσαι ο άνθρωπος που θα στείλει πρώτος καλημέρα και τελευταίος καληνύχτα, είσαι αυτός που θα σκεφτεί τον άλλον και θα φροντίσεις μέσα στη μέρα να εκφράσεις την αγάπη του. Με μια χειρονομία, ένα δώρο, δυο όμορφα λόγια. Είσαι το άτομο που θα τρέξει στα δύσκολα και θα χαρεί με τις επιτυχίες των άλλων. Προσηλώνεσαι, αγαπάς και δένεσαι με τους δικούς σου ανθρώπους. Δένεσαι και δίνεσαι.

Περίμενε τώρα, μισό λεπτό. Θέλω να μειώσεις την ταχύτητα με την οποία διαβάζεις το κείμενο και να αναλογιστείς κάποια πράγματα.

Δίνεσαι. Αφοσιώνεσαι. Προσκολλάσαι. Επιδίδεσαι ολόψυχα. Ενίοτε σκορπίζεσαι. Άλλοτε αναγνωρίζεται κι άλλοτε όχι. Για σένα σημασία δεν έχουν τα ανταλλάγματα. Έχεις μάθει να προσφέρεις γιατί δίνει χαρά σ’ εσένα. Γιατί μόνο αν νιώθεις χρήσιμος κι αγαπητός στους άλλους, αποκτά νόημα η ζωή σου.

Άραγε έχεις φανταστεί ποτέ τον εαυτό σου να βρίσκεται στη θέση αυτών στους οποίους δίνεσαι τόσο; Και στη λέξη «αυτών», βάλε σύντροφο, φίλο, γονέα ή συγγενή. Έμαθες ποτέ να δίνεις μόνο εκεί που σου δίνουν τα αντίστοιχα; Έκανες μια φορά ένα βήμα πίσω για να περιμένεις να σε αναζητήσει, προτιμήσει, διεκδικήσει αυτός που εσύ βαφτίζεις άνθρωπο της ζωής σου; Ή μήπως εσύ τον προλαβαίνεις πάντα παρέχοντάς του μάλιστα και την καλύτερη δικαιολογία για να μην το κάνει;

Ήρθε η ώρα να αναθεωρήσεις. Να δίνεσαι, αλλά να δίνεσαι τόσο όσο. Κι αν δεν το κάνεις για σένα, κάν’ το για τους άλλους.

Δίνοντας με μέτρο, πρώτον θα γλιτώσεις πολύ πόνο και κόπο διότι, μη γελιόμαστε, στις περισσότερες των περιπτώσεων, θα καταλάβεις εκ των υστέρων ότι την τόση προσήλωσή σου κάποιοι άνθρωποι δεν την άξιζαν. Θα μου πεις χαμένος χρόνος δεν είναι, μιας και διδάχτηκες να προσέχεις περισσότερο την επόμενη φορά. Ναι, αλλά δεν μπορεί, μια φορά θα την πήρες την πίκρα που ασχολήθηκες παραπάνω απ’ όσο έπρεπε.

Ύστερα, είναι οι άλλοι. Οι περιβόητοι άλλοι, δικοί σου άνθρωποι ως επί το πλείστον, τους οποίους νοιάζεσαι και υπεραγαπάς. Να δίνεσαι, χρειάζεται. Πώς αλλιώς θα αφήσεις το σημάδι σου; Πώς θα καταφέρεις να τους κάνεις να ξεχωρίσουν μια θέση στην καρδιά τους για σένα αν δεν επιφορτίσεις τους ανθρώπους σου με αγάπη κι ενδιαφέρον;

Όμως μη δίνεσαι πολύ, γιατί κάνεις τους άλλους να νιώθουν τύψεις που δεν το κάνουν κι αυτοί εξίσου ή με τον τρόπο που το κάνεις εσύ κι έτσι αντί να νιώθουν ισότιμοι στη σχέση, νιώθουν λιγότεροι. Ίσως αγαπούν με έναν διαφορετικό τρόπο από σένα, ίσως να μην έμαθαν ποτέ να δίνονται ολόψυχα, όχι λόγω εγωισμού, αλλά λόγω περιστάσεων ή χαρακτήρα. Ίσως στην τελική να μη νιώθουν τόσα όσα εσύ.

Αν μονίμως έχεις σκοπό της ζωής να κάνεις τους άλλους χαρούμενους δίνοντάς τους όλο σου το είναι, το αποτέλεσμα θα είναι αποθαρρυντικό. Δε θα μπορούν να διαχειριστούν τα τόσα πολλά σου συναισθήματα και τις άπειρες πράξεις καλοσύνης σου. Ναι μεν χρειάζονται την αγάπη σου για να τους επιβεβαιώνει, αλλά έχουν θέμα με την ποσότητα και την υπερβολή.

Κάπου αισθάνονται ότι δεν την αξίζουν τόση προσοχή, κάπου αισθάνονται ελλιπείς στο ζύγι που ασυνείδητα θα θέσουν προσδοκίες κι αισθήματα. Πάντα το δικό σου ολοκληρωτικό δόσιμο θα τους υπενθυμίζει τον υψηλό πήχη που κινείσαι και θέτεις μέσα στη σχέση. Τους φτάνει και τους περισσεύει η αγάπη σου, την οποία εσύ δε βρίσκεις αρκετή κι έχεις μάθει την προσφέρεις δίχως αύριο.

Άθελά σου, θα τους κάνεις ν’ ασφυκτιούν και να παραιτηθούν μια ώρα αρχύτερα από την προσπάθεια μόνο και μόνο επειδή δε θα μπορέσουν ποτέ να σε φτάσουν. Τελικά, ακόμα και μαζί να είστε θα εστιάζουν περισσότερο στην προσπάθεια να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών σου, παρά στις όμορφες στιγμές που ζείτε. Θα νιώθουν πιο πολύ μόνοι και κατάκοποι παρά μαζί και χαλαροί. Άθελά τους θα συγκριθούν μ’ εσένα, που θα σε νιώθουν πιο ψηλά και θα σε βρίσκουν «πιο πολύ» σε σχέση με εκείνους κι όσα μπορούν να δώσουν. Θα βιώνετε μια άνιση σχέση και δε θα ξέρεις το γιατί.

Ενώ αν κάνεις ένα βήμα κάθε φορά στο μήκος που μπορεί ο άλλος, τότε εξομαλύνεται η κατάσταση. Αποκτά νόημα και για κείνον το να προσπαθήσει να σε διεκδικήσει. Θα έχει την αίσθηση ότι τα συναισθήματά του επαρκούν και θα είναι σε θέση να νιώθει ισότιμα στη σχέση σας.

Θα μου πεις τώρα τι θα την κάνεις εσύ τόση αγάπη που του ‘χεις. Το πρώτο που μου ‘ρχεται είναι να σου πω να την κάνεις μπλε και να την πετάξεις στη θάλασσα, αλλά θα σου απαντήσω με ένα παράδειγμα. Ένα φυτό για να ευδοκιμήσει χρειάζεται συγκεκριμένη ποσότητα νερού. Αν εσύ έχεις μαζέψει ένα λίτρο νερό ενώ εκείνο έχει ανάγκη μόνο το 1/4, θα του έριχνες όσο νερό είχες;

Το πολύ μπορείς να το ελαττώσεις, το λίγο δε γίνεται να το κάνεις να γίνει πολύ. Επομένως, πριν και πάνω απ’ όλα είναι ο άνθρωπος και τα όριά του. Αυτός που έχεις απέναντί σου. Αυτός που θέλει να νιώθει την αγάπη σου αρκετή αλλά όχι υπερβολική σε σημείο να τον πνίγει ή να τον τρέχει.

Αυτός που θα μένει με την αίσθηση της ικανοποίησης και της ευχαρίστησης απέναντι στον εαυτό του και σε σένα πως όσα σου προσφέρει, μπορεί να είναι λίγα σε σχέση με αυτά που θες εσύ να του προσφέρεις, αλλά είναι όσα πραγματικά μπορεί. Κι αν είναι όσα πραγματικά μπορεί, είναι αρκετά.