«Το να πιστεύεις σε κάτι και να μην το ζεις είναι ανέντιμο.» (Γκάντι)
Αυτή η σπουδαία ρήση του Γκάντι δηλώνει το εξής απλό και σαφές: Μη ζεις αυτό που δεν πιστεύεις. Κι αυτό αφορά πεποιθήσεις παντός είδους.
Πιστεύεις πως σε κάνει ευτυχισμένο μια περιπετειώδης ζωή χωρίς δεσμεύσεις, γάμο, παιδιά και τα συναφή; Ζήσε τη ζωή αυτή. Όχι την άλλη που είθισται. Σκέφτεσαι ότι δεν είναι για σένα οι παραδόσεις και τα στερεότυπα με τα οποία σε έχουν γαλουχήσει γονείς και κοινωνία; Σπάσε τους δεσμούς και ζήσε ακριβώς όπως επιθυμείς. Αισθάνεσαι ότι σε σφίγγει και σε ζορίζει το συντηρητικό κουστούμι που πρόβαρες και φόρεσες για κάμποσα χρόνια σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά σου, μόνο και μόνο για να κάνεις τη χάρη στους γονείς σου, που πλήρωσαν αδρά για να σε σπουδάσουν, αλλά πλέον διακρίνεις ότι δεν πρόκειται για δική σου επιλογή; Ανάτρεψέ τα όλα και κάνε το πάθος σου δουλειά.
Κάνε έστω ένα βήμα τη φορά για να βρεθείς κοντά στην πραγματοποίηση των στόχων σου, αλλά μη μείνεις στάσιμος. Μη βολευτείς και ζήσεις μια ξένη ζωή.
Μην το κάνεις από ενοχές ή ανασφάλεια, επειδή το θέλουν οι γονείς σου ή το επιβάλλουν οι συντηρητικές συμβάσεις της κοινωνίας. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου για να σε μάθεις καλά, κι ύστερα υποστήριξε με ζήλο τις όποιες αποφάσεις σου έχοντας υπόψιν κάποιες αξίες.
Εντιμότητα. Πρωτίστως στον ίδιο μας τον εαυτό. Δευτερευόντως, προς τους άλλους. Διότι εσύ μπορεί να μη γνωρίζεις τι θέλεις ακόμα κι είναι δικαίωμά σου να σπαταλήσεις όσο χρόνο σου πάρει μέχρι να το μάθεις, αλλά η αλήθεια να λέγεται: Οι άλλοι δε σου φταίνε πουθενά. Μην τους παίρνεις λοιπόν στο λαιμό σου παριστάνοντας κάποιον που δεν είσαι.
Αρμονία. Ανάμεσα σε όσα σκεφτόμαστε, όσα νιώθουμε και όσα πράττουμε. Τελεία.
Ελευθερία. Να είμαστε όσο διαφορετικοί αισθανόμαστε και θέλουμε χωρίς να καταπιεζόμαστε κι ας φαινόμαστε στα μάτια των άλλων παράξενοι, αυτοκαταστροφικοί, αδιάφοροι ή άμυαλοι.
Είμαστε όλα αυτά κι άλλα τόσα, αν θέλετε, και είναι δικαίωμά μας. Όποιος δεν το αποδέχεται, απλώς αφήνει το χέρι του συντρόφου του κι αποχωρεί. Χωρίς συνταρακτικούς θρήνους, κλάψες και υπερβολικές εκρήξεις λύπης και σπαραξικάρδιου οδυρμού, σαν να πρόκειται για τον σημαντικότερο άνθρωπο της ζωής μας.
Αυτογνωσία. Ο σημαντικότερος άνθρωπος της ζωής μας είναι το κουφάρι με το οποίο γεννηθήκαμε μαζί με κάμποσα κιλά σάρκας και εγκεφάλου, εκεί που στοιβάζουμε ιδέες, πεποιθήσεις, συναισθήματα, ενοχές και φόβους από παιδιά. Και μεγαλώνουμε με όλα αυτά υπόψιν, συσσωρεύοντας κι άλλα στην πορεία.
Άραγε πόσοι από μας έχουμε εγκύψει για να γνωρίσουμε το περιεχόμενο του εγκεφάλου μας;
Τον εαυτό μας λοιπόν είναι απαραίτητο να εξιχνιάζουμε για να γίνουμε άριστοι γνώστες του. Κι αφού τον μάθουμε, να φροντίσουμε να τηρήσουμε στην πράξη όσα τον διατηρούν υγιή και δυνατό σε ψυχή και σώμα.
Κι εφόσον το περιεχόμενο του καθενός είναι μοναδικό, σαν το δακτυλικό μας αποτύπωμα, χρειάζεται να τον φροντίζουμε με τον ίδιο μοναδικό τρόπο. Δεν υπάρχουν κανόνες εδώ, όπως ακριβώς δεν υπάρχει κανονικότητα. Είμαστε όλοι εξαιρέσεις με κάποια κοινά σημεία. Όχι κανονικοί με κάποιες εξαιρέσεις. Κανονικοί πάει να πει συνηθισμένοι, μα αν το καλοσκεφτούμε ποιος από μας είναι συνηθισμένος; Συνηθισμένος με την έννοια του ανθρώπου που κυκλοφορεί σε χιλιάδες αντίγραφα. Όχι, δεν είμαστε αντίγραφα κανενός· είμαστε ο καθένας από μας ένα αληθινό πρωτότυπο που όμοιό του δεν θα βρει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Κάνουμε, επομένως, και χωρίς τους συντρόφους μας. Κάνουμε και χωρίς τους φίλους και συγγενείς μας αλλά ποτέ δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον εαυτό μας και την παρέα που μας κάνει. Αν κάνουμε καλή παρέα στον εαυτό μας, δεν είμαστε ποτέ μόνοι.
Καθείς τον εαυτό του. Αυτός είναι μονάχα υπό την ευθύνη του, αυτόν πρέπει να φροντίζει και με αυτόν χρειάζεται να βρίσκεται σε επαφή. Και να ξέρει γιατί βρίσκεται κάπου ή γιατί δε βρίσκεται.
Κανείς δεν είναι ιδιοκτησία κανενός· συνοδοιπόροι είμαστε. Αν κάποιος αποφασίσει να ακολουθήσει άλλη οδό στο σταυροδρόμι, είναι προσωπική απόφαση και αναφαίρετο δικαίωμα.
Δικαίωμά του να ζήσει ή να καταστραφεί, να κάνει αυτό που τον κάνει χαρούμενο. Η ενάρετη ζωή κάποιου μπορεί να σημαίνει για κάποιον άλλον καταστροφή, και τούμπαλιν.
Μην ανησυχείς για αυτά τα «τούμπαλιν» της ζωής. Τα πάνω κάτω που λένε. Τις αλλαγές.
«Έφερες τα πάνω κάτω» ή «ήρθαν τα πάνω κάτω» είναι εκφράσεις που έχουν να κάνουν με την βεβαιότητα ότι βρίσκεσαι στη σωστή πλευρά και κατολίσθησες.
Βρίσκεσαι όμως; Μήπως αυτή η «σωστή» πλευρά δεν είναι η καλύτερη για σένα;
Μήπως είναι η «κάτω» σου πλευρά κι όταν αποφασίσεις να δοκιμάσεις να γυρίσεις πλευρό, συνειδητοποιήσεις ξαφνικά ότι τώρα είναι που βρίσκεσαι στην πάνω;
Ήρθε ο καιρός να φέρεις τα κάτω πάνω!
Άσε τη ζωή να σε εκπλήξει.
Συντάκτης: Νικολέτα Παπουτσή
