Οι ερωτευμένοι τελικά έχουν πολλή πλάκα. Κι επίσης δεν τους βαριέσαι ποτέ, καθώς παρατηρείς πόσα θεμιτά κι αθέμιτα μέσα θα σκαρφιστούν για να σε κάνουν να «τσιμπηθείς» αρχικά και να παραδεχτείς ότι γουστάρεις, σε δεύτερη φάση.
Οι ερωτευμένοι επίσης παίζουν πολύ βρόμικα και λένε ψέματα ξεκινώντας από τον εαυτό τους. Άλλοτε κάνουν σαν μικρά παιδιά παίζοντας κυνηγητό, κρυφτό και το περίφημο παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι κι άλλοτε θυμούνται ότι έχουν περάσει κατά πολύ την παιδική ηλικία, ξεροβήχουν κι ορθώνουν τάχα μου ανάστημα παριστάνοντας τους χαλαρούς και τους άνετους.
Χαλαρότητα κι άνεση. Έχε στο νου σου αυτά τα δύο καλά επιμελημένα χαρακτηριστικά τα οποία έχει ορκιστεί ο ερωτευμένος να μην αποχωριστεί όπως και να’ χει. Κι ας τρώγεται. Κι ας μην αντέχει. Κι ας του έχεις στοιχειώσει το μυαλό και το σώμα.
Όλα ξεκινάνε από το πρώτο «κλικ», εκείνο το άτιμο το κούμπωμα που πιθανότατα ένιωσε από το πουθενά και συνεχίζει να νιώθει με την παρουσία σου. Εκείνο που συνέβη μέσα του χωρίς τη θέλησή του. Και το αστείο είναι που όσο δεν μπορεί να το ελέγξει άλλο τόσο το παίζει ιστορία. Κι αρχίζει να σου στήνει παγίδες. Κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να διαπιστώσει αν αυτό το «κλικ» είναι τελικά αμοιβαίο.
Εσύ στην αρχή μπορεί να μην καταλάβεις τίποτα. Όταν ξεκινάς να καταλαβαίνεις και να σου αρέσει, εκεί στήνεται όλο το θέατρο του παραλόγου. Κανονικά θέατρο με μάσκες που διαδέχονται η μία την άλλη αναλόγως την περίσταση και κουστούμια που προβάρονται κι αλλάζονται ανάλογα με τις διαθέσεις. Από κει λοιπόν που το πρόσωπο ήταν υπέρ το δέον διαχυτικό, ξαφνικά μαζεύεται. Ξαφνικά θυμήθηκε ότι το ‘χει παρακάνει κι αποφασίζει να το παίξει κουλ φορώντας την αντίστοιχη μάσκα. Κι αναρωτιέσαι εσύ τι να παίζει, απορείς και βάζεις με το μυαλό σου ότι δε σε θέλει τελικά κι ότι όλα είναι της φαντασίας σου. Αμ δε!
Σε έχει ερωτευτεί. Πάρ’ το απόφαση. Όσο και να θέλει να παίξει κρυφτούλι με σένα και τον εαυτό του, να το ξέρεις για σένα χτυπά η καρδούλα του. Αφού λοιπόν πρώτα πειστεί ότι τον θες, για να σώσει την κατάσταση και να μην φαίνεται σαν λιμασμένο που σε κυνηγάει, θα αποφασίσει να το ρίξει στη χαλαρουίτα. Ότι δεν τρέχει και τίποτα, ότι όλα είναι υπό έλεγχο κι ας κοντεύει το κεφάλι του να εκραγεί όταν σε βλέπει.
Χτυπιέσαι εσύ γιατί στην αλλαγή αυτή φαντάζεσαι ότι δεν τον ενδιαφέρεις και μαζεύεσαι με τη σειρά σου. Εδώ που τα λέμε, τι θες να κάνει; Να τα δώσει όλα από το πρώτο λεπτό; Για να ηρεμήσεις και να αράξεις; Όχι φυσικά, χρειάζεται να χτίσει κι ένα image στη ζωή αυτή. Και το image θέλει κόπο για να χτιστεί. Έχει πέσει τέτοια μελέτη από το άτομο για να σε κατακτήσει που δεν έχεις ιδέα. Εσύ βλέπεις μόνο αυτό που θέλει να δεις. Βλέπεις μια καλοστημένη παράσταση. Δε βλέπεις τα παρασκήνια, αυτά που προηγήθηκαν κι αυτά που έπονται. Δε βλέπεις χιλιοπαιγμένους διαλόγους στο κεφάλι του πριν σε δει ούτε ξέρεις τι τρόπο έχει βρει για να δείχνει χαλαρός μπροστά σου.
Η υπερβολική άνεσή του λοιπόν μαρτυρά ότι όχι μόνο σε θέλει αλλά να ξέρεις καίγεται κιόλας. Δείχνει κουλ και υπεράνω ενώ έχει πέσει στην ίδια του την παγίδα. Προσπαθεί να κάνει εσένα να τσιμπηθείς, τη στιγμή που το ‘χει πάθει ο ίδιος.
Είναι που μόλις σε δει να τσιμπιέσαι, εφαρμόζει τη γνωστή τακτική από αρχαιοτάτων χρόνων: το λεγόμενο «ξεκάρφωμα». Διαβάζω που λέτε ορισμό μπας και μπορέσω να ρίξω φως στα άδυτα της ψυχής του φερόμενου ως κουλ «τσιμπημένου». Κάνω κάτι διαφορετικό από το αναμενόμενο για να μην «καρφωθώ», να μην προδοθώ, για να παραπλανήσω, να ρίξω στάχτη στα μάτια.
Είναι επομένως αυτή η άνεση που έχει στηθεί τεχνηέντως για να σου ρίξει στάχτη στα μάτια, να σε αποπροσανατολίσει, να σε κάνει να τον δεις σαν γρίφο που θα τρέξεις για να τον λύσεις, να σε κάνει να αμφιβάλλεις ακριβώς για να σε αναγκάσει να διεκδικήσεις απαντήσεις. Θέλει να σε δει να φρικάρεις και να σκας που ξαφνικά διαφορεί. Να μην εφησυχάζεσαι λεπτό ότι κέρδισες.
Στην ανασφάλειά σου ποντάρει να το θυμάσαι και στα επίτηδες συγκεχυμένα μηνύματα που σου στέλνει, ακριβώς για να κρατάει το ενδιαφέρον σου ζεστό και την προσοχή σου αμείωτη πάνω του.
Αυτού του είδους τα εγκεφαλικά παιχνίδια ωραία είναι, δεν αντιλέγω, είναι προφανώς μια ευχάριστη φάση που όλα τα ζευγάρια την περνάνε. Σε ιντριγκάρουν και σε κάνουν να πιστεύεις ότι τελικά ο άνθρωπος που σε παίζει έτσι, είναι τελικά μεγάλο γατόνι και μυστηριώδης. Δε σου παραδίδεται αμαχητί, παρ’ ό,τι το θέλει σαν τρελός.
Πες του όμως να προσέχει μη γίνεται μόνιμα αυτό γιατί μπορεί ναι μεν όλα να ξεκινάνε από το μυαλό αλλά πρέπει να καταλήγουν και κάπου. Μπορεί να αξίζει να μάχεσαι, αλλά αν δεν το’ χει σκοπό να παραδοθεί, δε θα μάχεσαι και για πάντα.
Επιμέλεια Κειμένου Νικολέτας Παπουτσή: Κατερίνα Κεχαγιά
Συντάκτης: Νικολέτα Παπουτσή
