Ποτέ μη λες «ποτέ»

Λόγια, λόγια, λόγια…Προέρχονται σαφώς απ’ όσα πιστεύουμε.

Λόγια που εκφράζουμε με στόμφο. Λόγια απόλυτα και βαρύγδουπα που στην επόμενη στροφή της ζωής θα διαψευστούν. Γι’ αυτό μέτρα τα λόγια σου.

Υποστηρίζεις με ζήλο, για παράδειγμα, ότι δεν παντρεύεσαι. Ότι δεν είναι του τύπου σου. Ότι είναι δεσμευτικό να είσαι με τον ίδιο άνθρωπο τόσα χρόνια. Ότι είναι χάσιμο χρόνου ένα τέτοιο βήμα, τη στιγμή που ένας στους δύο γάμους διαλύεται.

Μην είσαι απόλυτος και πέφτεις στην παγίδα των γενικεύσεων. Έχε τα μάτια σου ανοιχτά, γιατί η ζωή μπορεί να φέρει στο δρόμο σου τον έρωτα που ενώ θα είστε μαζί καιρό, θα νιώθεις μαζί του σαν να γνωριστήκατε μόλις τώρα. Θα περιμένεις την επόμενη λάθος κίνησή του και δε θα τη βρίσκεις. Θα είναι εκεί για να σε κάνει να χαμογελάς. Θα σ’ επιβεβαιώνει, θα σε θαυμάζει και θα σ’ αγαπά ολοκληρωτικά.

Στη δική του περίπτωση λοιπόν, πάνε περίπατο όσα μέχρι τώρα υποστήριζες. Αυτός ο έρωτας ήρθε για να μείνει και γιατί να μην τον πάρεις με παπά και με κουμπάρο; Την καζούρα, πάντως, δε βλέπω να τη γλιτώνεις.

Λες επίσης «δε θα σε προδώσω ποτέ». Εσένα, που το πιστεύεις αυτό και σκίζεις τα ιμάτιά σου, έχω να σου δηλώσω πότε μη λες ποτέ, δεν ξέρεις τι γίνεται, που λέει και το τραγούδι. Διότι πού ξέρεις πώς θα νιώσεις σε λίγα χρόνια από τώρα;

Μπορεί να βολευτείς στη σχέση για χίλιους δυο λόγους. Μπορεί ο σύντροφός σου να σε ακυρώνει και να μη σε διεκδικεί πλέον. Αυτά σε συνδυασμό με μια όμορφη παρουσία στη ζωή σου που θα σε κάνει άνω κάτω, πιθανόν να σε οδηγήσουν στο ατόπημα της απιστίας.

Πώς έρχεσαι εσύ λοιπόν, κι ωρύεσαι ότι δε θα συμβεί ποτέ, όταν η ίδια η ζωή είναι απρόβλεπτη και λέει ότι όλα είναι δυνατά; Δηλαδή εσύ προβλέπεις ότι στο απρόβλεπτο θα φερθείς όπως θεωρητικά πιστεύεις τώρα; Πλανάσαι πλάνην οικτρά.

Κάπου εδώ σε βλέπω ν’ αντιδράς. Θα κάνεις λόγο για αφοσίωση, οσιότητα κι ανιδιοτέλεια. Αν οσιότητα είναι να μένεις μ’ έναν άνθρωπο που σε έχει και τον έχεις βαρεθεί και δε σε κάνει πλέον ευτυχισμένο, πάω πάσο.

Πάσο όμως, δε θα πάει ο σύντροφός σου όταν με την πρώτη ευκαιρία σε κερατώσει, διότι κανένας από τους δυο σας δεν είχε τα κότσια να λήξει μια τελειωμένη κατάσταση. Φοβάμαι μήπως, υπό αυτές τις συνθήκες, βρεθείς εσύ πρώτος να προδώσεις κι ας λες τώρα «αποκλείεται».

Ξέρεις, η ζωή δεν αποκλείει κανένα σενάριο. Ακόμα και τα σκηνοθετημένα σενάρια επιστημονικής φαντασίας στα οποία μένεις με το στόμα ανοιχτό, ωχριούν μπροστά στη ζωή, γιατί αποδεικνύεται πιο πλούσια σε φαντασία.

Γι’ αυτό αν είναι να αποκλείσεις κάτι, απόκλεισε τα «πάντα» και «ποτέ» απ’ το λεξιλόγιό σου. Καλύτερα να λες «για όσο είμαστε χαρούμενοι, δε θα έχω μάτια γι’ άλλον», παρά ν’ αρχίζεις το παραμύθιασμα προς πάσα κατεύθυνση.

Τρίτη περίπτωση. Ισχυρίζεσαι ότι δε θα γίνεις ποτέ το τρίτο πρόσωπο. Πάλι αυτό το «ποτέ» δεσπόζει επιβλητικό και δεσμευτικό για να προσδώσει βαρύτητα στο λόγο σου. Δώσε βάση, εκτός κι αν είσαι ο μοναδικός τέλειος άνθρωπος πάνω στη Γη.

Υπάρχει ο αστάθμητος παράγοντας στη ζωή που λέγεται έρωτας. Κι επειδή σε κόβω να το έχεις ξεχάσει ή να ερμηνεύεις το συναίσθημα αυτό με πολιτισμένα κι ανθρώπινα κριτήρια ή στη χειρότερη περίπτωση να μην το ’χεις ζήσει, ας θυμηθούμε παρέα κάποια βασικά του στοιχεία.

Ο έρωτας δεν κολώνει πουθενά. Δεν κοιτά οικογενειακές καταστάσεις, ιδιαίτερα όταν αυτές του ανοίγουν ορθάνοιχτα την πόρτα και τον καλούν να περάσει στα ενδότερα. Δε γνωρίζει λογική και δε χωράει σε καλούπια. Ακόμα κι αν με τη λογική του πας κόντρα, δε θα μπορέσεις ν’ αναχαιτίσεις την ακατανίκητη δύναμή του.

Έρωτας και ηθική είναι άσπονδοι εχθροί. Χαμπάρι δεν παίρνει ο πρώτος από πλαίσια, όρια κι απαγορεύσεις. Είναι ελεύθερος κι άπιαστος απ’ τη φύση του.

Μπορεί λοιπόν, να την πατήσεις μ’ έναν καπαρωμένο τύπο, με τον οποίο υπάρχει μια αναπάντεχη χημεία άνευ προηγουμένου. Και μπαίνεις στο τριπάκι, εσύ η «αμέμπτου ηθικής», να περιμένεις να χωρίσει για να είστε μαζί ή να επιλέξεις συνειδητά το ρόλο του τρίτου ατόμου.

Αρχικά, να μην ξέρεις ούτε εσύ πώς να φερθείς. Να θες ν’ απομακρυνθείς και να μην μπορείς, γιατί κάτι ανεξέλεγκτο σε τραβάει κοντά του. Κάτι που μοιάζει μ’ ένα ανυπόμονο, σκανταλιάρικο κι ανυπότακτο παιδί. Που άπαξ και γλυκάθηκε, πηγαίνει ξανά και ξανά για να βουτήξει το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι. Αυτό το κάτι έρωτας λέγεται.

Το τρίτο πρόσωπο είναι η αφορμή που δείχνει στο ζευγάρι τις αιτίες που η σχέση δεν τραβάει. Τις αιτίες που αρνείται να δει κατάματα και οδηγούν τον έναν ή τον άλλον σε άλλες επιλογές. Κανένα τρίτο άτομο δεν εισχωρεί σ’ ένα ερωτευμένο κι αγαπημένο ζευγάρι. Μπαίνει εκεί που έχει διασπαστεί η δυάδα κι έχουν προκύψει μονάδες. Νόμος.

Επομένως, μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις. Πριν κάνεις οποιαδήποτε απόλυτη δήλωση κάνε κάτι άλλο με το στόμα σου. Δάγκωσε τη γλώσσα σου, κάνε γαργάρες, φάε και μια μεγάλη μπουκιά από το φαί σου μπας και μπουκώσεις και δεν πετάξεις καμιά μπόμπα που θ’ αποδειχτεί τζούφια.

Άσε τα «δεν υπάρχει περίπτωση» γιατί η ζωή είναι γεμάτη περιπτώσεις που δεν είσαι ικανός να προβλέψεις.

Αν χρειάζεται να είσαι απόλυτος για κάτι, να είσαι για ένα πράγμα: το ευμετάβλητο της ζωής.