Γουστάρουμε να ταξιδεύουμε μόνοι

Υπάρχουν αρκετά είδη ανώμαλων ανθρώπων. Αυτοί που τους αρέσει να τρώνε γραβιέρα μαζί με καρπούζι ή σταφύλια, αυτοί που δε βουτάνε τα κουλουράκια στον καφέ και τέλος αυτοί που γουστάρουν να ταξιδεύουν μόνοι τους. Σηκώνω το χέρι πρώτος γιατί είμαι απ’ τους μεγαλύτερους ανώμαλους.

Άντε τα δυο φρούτα με τη γραβιέρα ίσως να ταιριάζουν, να πάει στο διάολο, αλλά ποιος στο διάολο ταξιδεύει μόνος του; Μήπως έχουν προβλήματα αυτοί που προτιμάνε να φύγουν μια μέρα νωρίτερα ή ακυρώνουν τους φίλους τους για να είναι μόνοι τους στο καράβι ή στο τρένο; Προφανώς κι έχουν προβλήματα. Τα καλύτερα παιδιά, όμως, έχουν ψυχολογικά!

Ίσως είναι εκείνοι που θέλουν απλά να είναι μόνοι τους για να απολαμβάνουν την κάθε διαδρομή. Ίσως να μη θέλουν κανένα να τους αποσπά, κανένα να ασχοληθεί μαζί του, κανείς να μην παρεμβαίνει στη διαδρομή τους. Σημασία έχει το ταξίδι κι όχι ο προορισμός. Σε αυτά τα παιδιά επαληθεύεται αυτό. Κι όχι δεν έχετε κανένα λόγο να τους προσβάλλετε ή να τους πείτε ξενέρωτους. Δεν έχετε ιδέα τι μπορεί να έχουν στο μυαλό τους ή τι μπορεί να νιώσουν τι στιγμή που θα το πείτε αυτό.

Άνθρωποι αυθόρμητοι, κυρίως, γεμάτοι παρορμητικότητα που δεν τους αρέσουν τα προγράμματα.  Άνθρωποι που ίσως ξυπνήσουν ένα πρωί και τα μαζέψουν και φύγουν για οπουδήποτε. Άνθρωποι που τα έχουν βρει -ή μάλλον καλύτερα που προσπαθούν- να τα βρουν με τον εαυτό τους. Άνθρωποι έτοιμοι για νέες προκλήσεις κι άνθρωποι που μισούν τη σταθερότητα.

Είναι δύσκολο να τους κουμαντάρεις και να τους ψυχολογήσεις. Θα τον δεις να κάθεται στο κατάστρωμα του πλοίου μόνος του και δε θα μιλάει ούτε θα αντιδράσει στους περαστικούς. Απλά θα κάθετε εκεί, καθισμένος σε πλαστική καρέκλα, με τα πόδια στα κάγκελα του πλοίου και θα ρουφάει το τσιγάρο του. Θα τον δεις και θα απορήσεις. Δεν έχει χαζέψει. Απλά σκέφτεται τα δικά του. Γίνεται ένα με το ταξίδι το ίδιο.

Ίσως είναι απ’ τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους το να ταξιδεύεις μόνος σου. Έχεις όλο το χρόνο που χρειάζεσαι κι ακόμα παραπάνω για να ηρεμήσεις αρχικά κι έπειτα να βάλεις το μυαλό σου σε μια σειρά, να σκεφτείς τι πήγε λάθος και γαμήθηκαν όλα μαζί της, τι έκανες εσύ λάθος, και σιγά-σιγά να εντοπίσεις όλα αυτά τα μικρά αλλά σημαντικά πράγματα που δεν έγιναν όπως εσύ θα ήθελες.

Ίσως να είναι αυτό που χρειάζεσαι και να ξεφύγεις για λίγο απ’ την πραγματικότητα, να βρεις για κάποιο χρόνο εσωτερική ηρεμία σε μια κατάσταση που δε βρίσκεσαι συνέχεια. Σε ένα καράβι πχ, σε ένα αεροπλάνο, σε ένα τρένο. Δε χρειάζονται πολλά, ένα καλό βιβλίο, εισιτήρια και λεφτά προφανώς.

Τέλος, είμαστε όλοι εμείς που γουστάρουμε να σκεφτόμαστε στα ταξίδια και να γαμάμε το μυαλό μας με σκέψεις, φράσεις και στερήσεις. Που γνωρίζοντας ότι είναι αναπόφευκτο κάτι τέτοιο, επιλέγουμε να το περάσουμε λίγο ιδιαίτερα, δίνοντας αξία στον εαυτό μας εν τέλει, κάνοντας κάτι για μας. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις δε χωράνε όχι τρίτοι αλλά ούτε καν δεύτεροι. Υπάρχεις μόνο εσύ κι εαυτός σου.  Κάθεστε αντικριστά σε ένα τραπέζι κι αρχίζετε να τα γαμάτε όλα.