Κρητικός σημαίνει ευθύς και ντόμπρος

Ακόμα κι αν μου δινόταν η δυνατότητα να επιλέξω την καταγωγή μου δε θα την άλλαζα για κανένα λόγο ούτε θα ήθελα να ζω κάπου άλλου πέρα από εδώ. Ένας τόπος βαρύς, από άποψη ιστορίας και βαρύτερος από πλευρά ηθικής.  Φιλόξενος, γεμάτος κάθε θέληση για βοήθεια όποτε ζητηθεί. Ένας τόπος όπου οι άνθρωποί του είναι υπερήφανοι μα και φιλικοί, ανεξαρτήτως του τι προβάλλεται τον τελευταίο καιρό προς τα έξω. Ένας τόπος που όταν έρθεις σε καλεί, λένε, πάντα πίσω. «Ε κι ανέ δε γροικάς με ήντα να σου πω εδά!»

Θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό να μεγαλώνω κάπου στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης και να ακούω από παντού ότι είμαι τυχερός που γεννήθηκα και που μεγαλώνω εδώ. Δεν άργησα να καταλάβω, γιατί κατάλαβα ότι εδώ θα βρεις ανθρώπους αληθινούς, ντόμπρους κι ευθείς. Που αν κάτι τους ενοχλεί θα το πουν και στα αρχίδια τους όλα. Αρκεί να βγάλουν αυτό που έχουν από μέσα τους και να εκφραστούν. Ανθρώπους που όταν σου μιλάνε ανατριχιάζεις, που δεν τα παρατάνε ή που δε σταματούν να προσπαθούν ακόμα κι όταν ξέρουν ότι δε θα βγει κάτι.

Θα βρεις ανθρώπους γεμάτους ελπίδα. Που δε θα φεύγουν στα δύσκολα, που θα κάθονται εκεί να τρώνε όλο το γαμημένο παπάρι μην τυχόν και πάθουν οι αγαπημένοι τους κάτι. Ο κρητικός αντέχει. Έχει μάθει να πονάει κι αντέχει. Γι’ αυτό φοράει το μαύρο πουκάμισο. Για να του θυμίζουν όσα έχει περάσει, να θρηνεί για αυτά και να συνεχίζει να προοδεύει.

Αν και δεν είμαι άτομο του καλοκαιριού, εκείνο της Κρήτης το λατρεύω. Πέντε λεπτά από κάθε παραλία κι είσαι άρχοντας στον κόσμο απάνω! Απ’ την πανέμορφη παραλία του Μπάλου στα Χανιά ως και το φοινικόδασος στο Βάι της Σητείας. Ακόμα και το χειμώνα. Όχι τόσο κρύοι, χειμώνες φτιαγμένοι για παρέα, ρακές και κρητική μουσική. Κάθε φορά και διαφορετική παρέα αφού ποτέ δεν κανονίζεις με κανένα άλλο πέρα απ’ τους κολλητούς σου γιατί ξέρεις ότι όπου και να πας σίγουρα θα βρεθεί κάποιος να κάτσει κι αυτός. Ακόμα κι άγνωστος να είναι, θα είναι πάντα αδερφός, δικός μας άνθρωπος κι απλά θα κάτσει στην παρέα μας λες και το γνωρίζουμε από αμνημονεύτων χρόνων.

Κρήτη δε σημαίνει όπλα, κατανάλωση αλκοόλ κι αίμα. Κρήτη δε σημαίνει βία κι επιθετικότητα -εκτός αν πειράξεις δικό μου άτομο, έτσι; Ποτέ ο κρητικός δεν πείραξε χωρίς να πειραχτεί. Ζητάμε ξηγημένους ανθρώπους απέναντί μας και γι’ αυτό μας τη δίνουν εκείνοι που τα μασάνε, που δεν είναι ξεκάθαροι. Ζητάμε τέτοιους που θα τους πιάσεις γερά απ’ τον ώμο και θα χορέψετε πεντοζάλι. Μην ακούς αυτά που σου λέει ο κάθε βλάκας στα πρωινάδικα και στην τηλεόραση. Κλείσε την και άκου εμένα άκου που τα ζω από πρώτο χέρι εκεί.

Οπότε μη φοβηθείς ποτέ στη ζωή σου να μπλέξεις με άτομο της Κρήτης. Αν όμως το επιλέξεις, φρόντισε να είσαι ξεκάθαρος κι ειλικρινής απέναντί του γιατί εκείνος θα είναι. Απ’ τη μεριά του θα σου δώσει ό,τι περνάει απ’ το χέρι του κι αν δε, θα το βρει και θα στο δώσει κι αυτό. Δε θα είναι τέλειος, στις μαύρες του μην τον πολυενοχλείς, δώσε του χώρο, ρακή, μια λύρα να παίζει και θα το περάσει. Κι αν το κακό είναι αναγκαίο τότε, πίστεψέ με, πρόλαβέ τον και πλήγωσε τον πρώτος, αλλά ποτέ πισώπλατα! Ξέρει να χάνει. Θα την παλέψει εκείνος κάπως, ούτε θα σου κρατήσει κακία. Ίσα-ίσα που θα το εκτιμήσει και θα κερδίσεις μια ειδική θέση στην καρδιά του.

«Έτσι διασκεδάζουνε στην Κρήτη όλο το χρόνο
με μπαλωθιές εις τη χαρά, στη λύπη και τον πόνο.»