Όταν σε ρωτώ τι έχεις σε παρακαλώ να μου απαντάς. Δε σε ρωτάω γιατί δεν έχω τι να κάνω. Δε σε ρωτάω γιατί δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω μάλλον. Σε ρωτάω γιατί νοιάζομαι για σένα και για την ψυχοσωματική υγεία σου και το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να μου δείξεις ότι κι εσύ νοιάζεσαι για μένα απαντώντας μου.
Γι’ αυτό μη με γαμάς ψυχολογικά, μην αφήνεις να μου δημιουργούνται τρελές σκέψεις στο μυαλό μου και πράγματα που ούτε εγώ ο ίδιος θέλω να πιστεύω. Σενάρια που με τρομάζουν και που σκηνικά τρέμω να συναντήσω. Σκότωσέ μου με τον τρόπο σου αυτές τις μικρές ανασφάλειες κι όλα θα αρχίζουν να ξεδιαλύνουν.
Το «τίποτα» δεν είναι απάντηση. Αν δε θες να απαντήσεις εκείνη τη στιγμή πες το μου. Μη γαμιέσαι όμως. Μη μου λες τίποτα. Προτιμώ να μου πεις «άσε με ήσυχη» παρά αυτή τη μαλακία. Γιατί μαλακία είναι τίποτα παραπάνω και σίγουρα τίποτα λιγότερο. Απλά μην το κάνεις αυτό. Μη μου απαντάς μονολεκτικά όταν σε απασχολεί κάτι. Ούτε το κακό σου θέλω ούτε να σε βλέπω έτσι. Κι αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη αλήθεια που θα ακούσεις από εμένα.
Θα μου απαντάς, το κατάλαβες; Αν είναι να παίξουμε το ποιος θα φθείρει τον άλλο πιο αποτελεσματικά έχεις ήδη χάσει ποικιλοτρόπως. Δε σου λέω να πιέζεσαι για να μου πεις τι σε βασανίζει. Σου λέω να μη λες το γαμημένο «τίποτα». Δοκίμασέ το κάπου, κάποια στιγμή τώρα που πλέον δεν έχει σημασία το τι γίνεται με μας και ίσως με θυμηθείς. Έστω κι έτσι.
Όταν δεν ανταποκρίνεσαι στο ενδιαφέρον μου, το μόνο που κάνεις είναι να με πληγώνεις γιατί δείχνεις ότι καθόλου δε σε νοιάζει για μένα. Μπορεί όντως να έχεις δίκιο τις φορές που έχεις νεύρα, όμως αν δεν μου το πεις δε θα μπορέσω να έρθω να σε πάρω αγκαλιά και να συνεχίσουμε όπως ήμασταν. Δε θα βρεθώ ποτέ σε θέση να σε βοηθήσω να το ξεπεράσεις. Όσο το τίποτα είναι όλα όσα μου λες, ένα τίποτα θα εισπράττεις και μην εκνευρίζεσαι παραπάνω με αυτό. Το δούλεψες και το κέρδισες με το σπαθί σου. Δε σου αρέσει; Μάντεψε… μίλα!
Εκτός βεβαία κι αν αυτό που σου απασχολεί τον εγκέφαλο δεν επιδέχεται εξωτερικές επεμβάσεις αλλά αντί γι’ αυτό είναι ένα θέμα που απαιτεί τον εαυτό σου και μόνο για να διαλευκανθεί. Και πάλι όμως. Πες το μου να το ξέρω. Η καραμέλα του «τίποτα» είναι απαγορευμένη. Πες μου «Ξέρεις κάτι; Δε θέλω να μπλεχτείς εσύ σε αυτό, απλά να είσαι δίπλα μου ενώ το παλεύω» και πίστεψέ με θα χαμογελάσω πραγματικά.
Όχι, δεν είμαι άχρηστος επειδή κάποιες φορές δεν μπορώ να καταλάβω απ’ τη σιωπή σου και τι είναι αυτό που σε πείραξε. Ένας απλός άνθρωπος που καίγεται για σένα είμαι όχι ο Ντάμπλντορ. Η βάση κάθε ανθρώπινης σχέσης είναι η επικοινωνία και πρέπει να είναι αμφίδρομη. Μην έχεις λοιπόν την ουτοπική απαίτηση να ξέρω κάθε ώρα και στιγμή τι σε πειράζει. Μίλησέ μου, ας τσακωθούμε ακόμα χειρότερα αν χρειάζεται αρκεί να καταφέρουμε να λύσουμε και την παραμικρή παρεξήγηση. Καλώς ή κακώς, αργά ή γρήγορα θα το βρούμε στο υπόσχομαι αυτό. Αρκεί να μου πεις.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη