Κάνε ένα γκάλοπ! Αν ρωτήσεις 10, 20, 100 ανθρώπους, γνωστούς, φίλους, μικρά ξαδερφάκια, θείους και λοιπούς, ποια είναι η αγαπημένη τους εποχή του χρόνου, όλοι σχεδόν θα σου απαντήσουν το καλοκαίρι! Με περίσσεια ευκολία και χωρίς να σκεφτούν δύο φορές, η απάντηση είναι σχεδόν δεδομένη. Και γιατί να μην είναι, άλλωστε, σου λένε και αρχίζουν να σου αραδιάζουν ο καθένας τους λόγους που αγαπά το καλοκαίρι, το δικό του ξεχωριστό, μοναδικό καλοκαίρι. Εξάλλου η εποχή αυτή εξ ορισμού της δεν παραπέμπει σε χαλάρωση, ξεγνοιασιά;
Ή μήπως όχι;
Είμαστε και εμείς εδώ, αγαπητοί θείοι και ξαδέρφια! Που το καλοκαίρι μας ξεκινά με άγχος, κούραση, διάβασμα –απόπειρες διαβάσματος έστω, μάνα! Πρόκειται για τη γνωστή σε όλους μας εαρινή εξεταστική. Ας διασαφηνίσουμε πρώτα ότι είναι ξεκάθαρα καλοκαιρινή, κύριε υπεύθυνε του Υπουργείου. Τέλη Ιουνίου τελειώνει αυτό το μαρτύριο για τους περισσότερους από εμάς! Σε οποιαδήποτε σχολή και αν φοιτούμε, θετικών επιστημών, φιλοσοφικά και άλλα τέτοια ακαταλαβίστικα, είτε πρώτο έτος είτε τελευταίο, πάντα όλοι συμπάσχουμε στο βασανιστήριο αυτό.
Και ρωτώ, ποιος ανίδεος σκέφτηκε: «μμμ ωραίος μήνας ο Ιούνιος, ας τον καταστρέψω λίγο, ας βαρύνω τη ζωή των φοιτητών με έναν τελικό απολογισμό της απόδοσης τους όλη τη χρονιά, ώστε να αρχίσουν ευχάριστα οι διακοπές τους!»; Όποιος και να ‘ταν φαντάζομαι μετά γέλασε σατανικά, χαϊδεύοντας την άσπρη χνουδωτή γάτα του.
Κι αν ζούσαμε σε μία άλλη χώρα, βροχερή, μουντή, ξενέρωτη, δε θα είχε και ιδιαίτερη σημασία, τότε δε θα ήταν τόσο ανυπόφορο. Αλλά ρε φίλε, ζούμε στην Ελλάδα! Θάλασσα παντού! Δείξτε λίγο έλεος. Πόσοι από εμάς σπουδάζουμε σε πόλη με θάλασσα; Πώς λοιπόν, απαιτούν όλοι αυτοί να συγκεντρωθούμε, να κλειστούμε σπίτια μας, να ανοίξουμε το βιβλίο και να κάνουμε κάτι παραπάνω απ’το να κοιτάμε τα περιεχόμενα; Άντε οι πιο τολμηροί τσεκάρουν και την ύλη.
Μόνοι μας δε βρίσκουμε προκοπή, και αφού η πρώτη προσπάθεια προσέγγισης της ύλης αποτυγχάνει παταγωδώς, στρεφόμαστε σε άλλες λύσεις. Ομαδικό διάβασμα! Βέβαια, γιατί όχι; Θα λύσουμε και απορίες ρε, σοβαρά, δε θα χαζολογάμε. Σπίτια, μπαλκόνια, πάρκα, καφετέριες, παραλίες, όλα γεμίζουν από παρέες σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια συγκέντρωσης και σοβαρής μελέτης. Κούνια που μας κούναγε.
Τα προβλήματα, όμως, δεν τελειώνουν εδώ! Γιατί πάντα θα υπάρχει αυτός ο ένας, δύο, -αν είναι παραπάνω χαθήκαμε- που θα αρχίσουν «βράζει ο τόπος ρε σεις, όλοι στην παραλία είναι σήμερα! Έλα ρε μαλάκα, ψήσ’ το πάμε μια βόλτα ένα διωράκι, να χαζέψουμε να ανοίξει λίγο το μάτι μας, μισή ώρα διαβάσαμε δεν κουράστηκες;»
Και εσύ, αγαπημένε μου φίλε, που ξέρεις ότι όλοι είμαστε στο τσακ για να τα παρατήσουμε όλα και να βάλουμε μαγιό και να πάμε να χαζέψουμε κωλαράκια, να ξέρεις πως είσαι λίγο πιο σατανικός από τον άλλο με την άσπρη γάτα!
Δε χρειαζόμαστε πολύ για να λυγίσουμε. Σάββατο σήμερα, ας βγούμε για κάνα κρασί χαλαρά και θα γυρίσουμε νωρίς, μην είσαι φλώρος! Εγώ φλώρος; Και το ένα έφερε το άλλο, και η μια βόλτα έφερε την άλλη, και αρχίζεις αυτές τις συζητήσεις που όλοι κάνουν μετά τα ξενύχτια, για τη ζωή και τα όνειρά σου και την κοπέλα που σε άφησε, χωρίς να σε νοιάζει ότι γράφεις σε 3 ώρες. «Άντε να τελειώσει η εξεταστική να μου φύγουν οι τύψεις που δε διαβάζω» και «ρε μάνα ήταν δύσκολα τα θέματα, κανείς δεν έγραψε, ίσως να πέρασα» είναι οι 2 φράσεις που γίνονται καραμέλα αυτήν την περίοδο.
Στην υγειά του Σεπτέμβρη!
Επιμέλεια Κειμένου Παναγιώτη Μουστάκα: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Παναγιώτης Μουστάκας
