Την άνοιξη μου λείπεις περισσότερο γαμώτο

Γεια σου,

Γνωρίζω πως έχουμε χαθεί, γνωρίζω πως τα έκανα πουτάνα, γνωρίζω επίσης ότι δε θα έπρεπε να το κάνω αυτό όπως και τέλος γνωρίζω ότι μόνο θα με γαμήσει περισσότερο ψυχολογικά αυτό που κάνω τώρα αλλά λίγο με νοιάζει. Δε σου γράφω όμως για να δω τι κάνεις, αφού πλέον νομίζω πως έχω αρχίσει να συνηθίζω να αντέχω το γεγονός ότι δε μαθαίνω νέα σου. Ελπίζω να είσαι καλά πάραυτα.

Όπως βλέπεις, τριγύρω έχει μπει άνοιξη. Χαρούμενες φάτσες, χαμόγελα, όρεξη, ευτυχισμένοι άνθρωποι παντού και φυσικά λουλούδια και γύρω-γύρω μέλισσες! Δεν ξέρω, βλέπω ερωτευμένα ζευγαράκια εκεί που περπατάω στο δρόμο ή στο πανεπιστήμιο κι άλλες φορές θέλω να ξεράσω κι άλλες σκέφτομαι ότι θα μπορούσα κι εγώ να είμαι έτσι μαζί σου και να κάνω πράγματα που είχα στο μυαλό μου και στεναχωριέμαι στο άκυρο. Πράγματα που έχουν αποθηκευτεί ακόμα εκεί στο μυαλό ως απωθημένα.

Η δική μου άνοιξη αυτό το χρόνο είναι μια αηδία. Ρε, παντού φιλιούνται σου λέω και τρελαίνομαι! Ακόμα κι όταν βγαίνω με την παρέα μου κάποιος από αυτούς θα έχει μαζί του την κοπέλα του. Κλασικά θα κάθονται απέναντί μου. Κλασικά θα υπάρχει η στιγμή που θα φιλιούνται κι εγώ κλασικά να κοιτάζω σαν χαμένος δεξιά και αριστερά ψάχνοντας όπως ο Τραβόλτα στο Pulp Fiction. Προφανώς και δεν ψάχνω να δω από πού έρχεται η φωνή. Ξέρεις πολύ καλά τι ψάχνω. Έξυπνη είσαι, στο έχω πει άπειρες φορές.

Πάλι καλά να λες που χώρισε κι ο μαλάκας ο κολλητός μου και με νιώθει κατά κάποιον τρόπο τώρα. Πάλι καλά, αλλιώς δεν ξέρω τι θα είχα κάνει! Είχα βαρεθεί να τον κοροϊδεύω τις περισσότερες φορές όταν μου μιλούσε για εκείνη κι όταν βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο οι τρεις μας ένιωθα λίγο περίεργα. Τουλάχιστον υποφέρουμε μαζί με στιλ!

Τέλος πάντων, γάμησέ τα αυτά, εγώ θέλω να σου πω απλά το τι είχα στο μυαλό μου τώρα που τα έβαλα σε τάξη –εδώ ακούγονται αυτά τα ψεύτικα γέλια από τις παλιές αμερικάνικες κωμωδίες– και που έχω αποδεχτεί καιρό τώρα πολλά πράγματα. Θα γούσταρα λοιπόν άσχημα να σκάγαμε ένα Παρίσι κι ας πεινούσαμε για τους επόμενους 3 μήνες. Θα μου πεις τώρα «μα καλά μαλάκας είσαι γιατί 3 μήνες;» Ε τι να κάνω που τα εισιτήρια για Guns N Roses έκαναν 230 ευρώ το ένα. Πάλι καλά όμως που με πρόλαβες και πήρα ένα λιγότερο.

Δε σου αρέσει η φύση, το ξέρω, εν αντιθέσει με μένα που είμαι πρόσκοπος, αλλά θα σε κατάφερνα εύκολα να πηγαίναμε κάμπινγκ κάπου στην Κρήτη. Λίγοι φίλοι, το γαμήδι το κόκκινο το ημίγλυκο που πλέον ούτε να το μυρίζω μπορώ κι άντε γεια. Θα πηγαίναμε σε μέρη που γνωρίζω μόνο εγ’ από τον κύκλο σου, σε μέρη που αν δεν είχες εμένα δε θα πήγαινες ποτέ. Και δε θα πας ποτέ από ό,τι φαίνεται.

Να ξέρεις ότι εκτιμάω αυτό που χάνω πολύ πριν το χάσω. Ούτε κακία σου κρατάω ούτε τίποτα σε περίπτωση που έχεις ρωτήσει ποτέ τον εαυτό σου.

Αυτά. Το νου σου,

Μαλάκας.