Καθημερινά οι ζωές μας βομβαρδίζονται απ’ την οικονομικοποίηση και τη σκληρότητα του κόσμου. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να αντέχει τον πόνο και τις δυσκολίες, η ψυχή του όμως χαράζεται κάθε φορά εκ νέου στη θέα των αποκαρδιωτικών εξελίξεων.
Στον απόηχο της ανελέητης και απάνθρωπης τρομοκρατικής επίθεσης στην πόλη του φωτός, την οποία θέρισε ο θάνατος και την πλημμύρισε το αίμα και το μαύρο, διαπιστώνεται με λύπη και θυμό το προφανές: αυτός ο κόσμος, που βρίσκεται σε κατάσταση άτυπου πολέμου, δε σε χωράει πια. Είναι πολύ μικρός και πολύ λίγος για εσένα. Και εξοργίζεσαι, λυπάσαι, φοβάσαι.
Κι ακριβώς τώρα είναι η στιγμή που νιώθεις την ανάγκη να ξεκαθαρίσεις κάτι που αντιλαμβάνεσαι καιρό αλλά πια –δεδομένων των συνθηκών– σε πνίγει. Η ευαισθησία, η γνήσια ανθρώπινη ευαισθησία για οτιδήποτε και οποιονδήποτε έχει τεθεί στο βωμό ενός ευκαιριακού καταναλωτισμού, έχει μετατραπεί σε ένα προς πώληση προϊόν με ημερομηνία παραγωγής και λήξης.
Το προστάζουν οι καιροί και ο επιφανειακός χαρακτήρας τους. Αλήθεια, είμαστε ακόμα σε θέση να διαχωρίσουμε και να διακρίνουμε την πραγματική ευαισθησία απ’ τη δήθεν και επίπλαστη ευαισθησία που είναι προϊόν ατέρμονης ανάγκης να ταιριάξουμε στη νέα τάξη πραγμάτων;
Η ευαισθησία η αυθεντική, η πηγαία δεν είναι μόνη. Δημιουργείται ενστικτωδώς, εμφανίζεται αυθόρμητα και έρχεται να ενωθεί και να συναναστραφεί με το νου. Ό,τι νιώθει η καρδιά, ο νους να το συλλαμβάνει. «Με λογισμό και μ’ όνειρο…» έγραφε ο Σολωμός.
Ακόμη και ο πιο κενός και ακαλλιέργητος άνθρωπος έχει ενστικτώδη συναισθήματα. Και ο ίδιος το αντιλαμβάνεται αυτό ως βαθιά και αληθινή ευαισθησία, διότι δε γνωρίζει τίποτα παραπέρα απ’ αυτό και με τι ακριβώς επιφορτίζεται η λέξη αυτή. Και την πλασάρει ως εξέχον χαρακτηριστικό του, την πουλάει για μερικά likes και λίγη δόξα προερχόμενη απ’ τους ομοίους του. Και σ’ αυτό το σημείο ακριβώς χάνεται η μπάλα. Θυσιάζεται ένα απ’ τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ψυχής στο βωμό του γενικότερου καταναλωτισμού που διατρέχει τις ζωές μας.
Μόνο που η ευαισθησία δεν είναι ρούχα, παπούτσια ή gadgets. Είναι συναισθηματική και ψυχική διαδικασία. Είναι πνεύμα και καρδιά μαζί. Είναι συνένωση.
Φίλε μου, η αληθινή ευαισθησία δεν είναι ένα πιάτο φακές που θα φας στα γρήγορα επειδή σε ανάγκασε η μαμά σου. Δεν είναι ένα status στο facebook, δεν είναι ένα tweet και μια cover. Δεν είναι όλα αυτά από μόνα τους.
Δεν πωλείται, δεν αγοράζεται, δε δανείζεται, δεν αποκτάται σε μια μέρα, δεν κοιμάται και αφυπνίζεσαι αναλόγως της κίνησης της αγοράς, δεν είναι έτοιμη και έμφυτη στην τελική της μορφή.
Η ευαισθησία καλλιεργείται, είναι προσωπική μας κατάκτηση, είναι ικανότητα να νιώθεις αυτά που σκέφτεσαι και το αντίστροφο. Δεν τη βρίσκεις διαθέσιμη προς κατανάλωση στο ράφι του σούπερ μάρκετ. Για να την αγγίξεις και να τη φτάσεις πρέπει να δουλέψεις γι’ αυτή. Πρέπει αυτά που νιώθεις να τα σχηματοποιεί και να τα αποκωδικοποιεί το μυαλό σου, να τα βιώνεις ολοκληρωτικά με σώμα και πνεύμα.
Μην εξευτελίζεις και μην απλοποιείς το χάρισμα σου να νιώθεις. Γιατί είναι χάρισμα και δώρο. Μην αναλώνεσαι σε συναισθήματα χωρίς ουσιαστική υπόσταση, χωρίς βάθος, χωρίς αντίληψη. Μην μπερδεύεις τα ένστικτα και μην τα βαφτίζεις ευαισθησία. Δεν κουράστηκες να ζεις μια προσομοίωση;
Όταν μάθεις να μην τα θεωρείς όλα απλά και δεδομένα, όταν βγάλεις επιτέλους από το μυαλό σου τους κανόνες της «αγοράς», όταν αποστασιοποιηθείς από τις επιταγές των καιρών, ίσως καταλάβεις γιατί δεν έχουν όλα τιμή σε χρήματα.
Γιατί τα ανθρώπινα ιδανικά και οι ψυχικές διαδικασίες είναι πολύ ανώτερες χρημάτων και αγοραπωλησιών. Δημιουργούνται και εξελίσσονται. Έχουν θεμέλια και γερές βάσεις και πηγάζουν μόνο απ’ τις αλήθειες.
Είναι η ώρα να καταλάβεις στην ουσία της τη διαφορά μεταξύ φαίνεσθαι και είναι. Να οδηγεί τη ζωή σου όχι μια κατ’ επίφαση ευαισθησία επειδή έτσι σε προστάζουν και επειδή αυτό ακολουθεί η μάζα, αλλά μια βαθιά αλήθεια που προέρχεται από συγκερασμό όσων νιώθεις κι όσων σκέφτεσαι και επεξεργάζεσαι.
Άσε την εύκολη κατανάλωση των πάντων για εκείνους που η επιφάνεια είναι ο βυθός τους. Γιατί εσύ ξέρεις πως η ευαισθησία δεν έχει βυθό, δε γνωρίζει όρια και κυρίως: δεν είναι προϊόν προς κατανάλωση.
Eπιμέλεια Κειμένου Νέλης Χαχάμη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Νέλη Χαχάμη
