Δεν υπάρχει άνθρωπος, άντρας ή γυναίκα, ελεύθερος ή δεσμευμένος, παντρεμένος ή χωρισμένος που να μην κολακεύεται και να μην αναζωογονείται απ’ το φλερτ. Το φλερτ είναι ο πιο ωραίος τρόπος να τονώσεις την αυτοπεποίθησή σου, να σπάσεις μια ενδεχόμενη ρουτίνα, να γνωρίσεις ένα μεγάλο έρωτα, να ξεφύγεις από μια τελειωμένη κατάσταση. Το φλερτ είναι όλα αυτά κι άλλα τόσα κι ακόμα πιο απλά είναι και πρέπει να ‘ναι μέρος της ζωής μας.
Υπάρχουν άπειροι τρόποι να φλερτάρεις: Με τα μάτια, με το σώμα, με τις λέξεις, με τις σκέψεις. Κάθε είδος φλερτ έχει τη γοητεία του όταν γίνεται με τρόπο σωστό και διακριτικό. Γιατί εκεί είναι κι η όλη μαγεία του φλερτ, σ’ αυτήν την επιτηδευμένη διακριτικότητα, στο μυστήριο, στο σταγονόμετρο. Προσεγγίζεις τον άλλον «απαλά» κι ήσυχα και δείχνεις όσα κι όπως πρέπει.
Πάντα θα θυμάσαι και θα ‘χεις να λες σε παρέες και συζητήσεις πως ο τρόπος που σε προσέγγισε, το φλερτ που υπήρξε, οι ματιές, οι σκόρπιες λέξεις, τα δειλά τυχαία αγγίγματα είναι αυτά που θα θυμάσαι, όσος καιρός κι αν περάσει. Το πόσο κοιταζόσασταν μέχρι να κάνει κάποιος επιτέλους την κίνηση για τις πρώτες κουβέντες, τι είπατε, τι σκεφτήκατε, είναι απ’ τα πιο γοητευτικά παιχνίδια, είτε τελικά καταλήξουν σ’ επικούς έρωτες, είτε μείνουν απλώς σ’ αυτό το στάδιο. Γιατί δεν είναι τόσο η έκβαση που μετράει εν προκειμένω, όσο η ίδια η διαδικασία. Φλερτάρω ίσον ζω ή επιτέλους ξαναζώ, πώς να το κάνουμε;
Και σ’ αυτό το σημείο αν άκουσες ένα γκουπ, εγώ ήμουν που έπεσα απ’ το σύννεφό μου για πολλοστή φορά. Τι γιατί; Γιατί πια δεν υπάρχει φλερτ. Υπάρχει φεισμπουκικό πέσιμο και κοτέτσια για τους απανταχού «κοιτάω αλλά ποτέ δε μιλάω».
Σίγουρα θα σου ‘ρχεται στο μυαλό παραπάνω από ένα σκηνικό που βγήκες για φλερτάκι κι εκεί που έπινες το ποτό σου, ένιωσες το κλασικό, κολλημένο πάνω σου βλέμμα. Εξέτασες το χώρο, βρήκες το στόχο, τον ενέκρινες και με το παραπάνω κι ανταπόδωσες στο μέγιστο τις ματιές. Κοιταχτήκατε και ξανακοιταχτήκατε και φτάσατε στο σημείο ν’ αλλάζετε θέση μόνο στο σώμα και ν’ αφήνετε το κεφάλι μαγκωμένο στη σωστή θέση, για να μη χάσετε καν επαφή. Κι οι ώρες πέρασαν, τα μπουκάλια στέρεψαν κι η πολλά υποσχόμενη βραδιά κατέληξε στο φάτε-μάτια-ψάρια και πήγε ο καθένας σπιτάκι του χωρίς να βγάλει άχνα. Σοβαρά τώρα;
Που πήγαν οι εποχές που βγαίναμε και κανονίζαμε τρία διαφορετικά ραντεβού σ’ ένα βράδυ, που μιλούσαμε όλοι μεταξύ μας σαν να γνωριζόμασταν, που ήμασταν κουλ κι άνετοι κι όχι κομπλεξικοί και φοβητσιάρηδες; Από πότε το να μιλήσεις σ’ έναν άνθρωπο που σ’ αρέσει έγινε τόσο εξαιρετικά δύσκολο και τόσο δυσεύρετο; Κι από πότε καρφώθηκε στ’ άρρωστα μυαλά μας πως το να κοιταχτούμε είναι το πρώτο βήμα και το επόμενο είναι να αλληλοψαχτούμε στο facebook και να γίνει εκεί κονέ, πίσω από μια οθόνη και μερικές μεγαλοστομίες; Πολύ κλισέ και πολύ ξενέ, δε νομίζεις;
Θα τύχει κι η γνωριμία στο facebook, θα τύχει κι η γνωριμία από κοινούς γνωστούς, όλα θα τύχουν. Άλλο όμως το τυχαίο κι άλλο το κατεστημένο. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει σχεδόν καθόλου αυθεντικό και live φλερτ. Είναι κρίμα να στερούμε κάτι τόσο όμορφο και τόσο αφροδισιακό απ’ τους εαυτούς μας, γιατί εσύ ο μεν άντρας με Α κεφαλαίο φοβήθηκες την απόρριψη ή θέλησες να διατηρήσεις το image του μυστήριου και του γόη( ντάξει, το παράκανες όμως) κι εσύ η καθ’ όλα κούκλα δεν ήθελες να περαστείς για καμιά τυχαία που μιλάει σ’ αγνώστους (πώς γίνονται οι άγνωστοι γνωστοί αν δε μιλήσετε, αλήθεια;).
Σαν την πρώτη επαφή μ’ έναν άγνωστο που βλέπεις και σ’ ελκύει δεν έχει. Είναι παιχνίδι τόσο απολαυστικό και τόσο καθοριστικό, που πολλές φορές μπορεί να σε βεβαιώσει επί τόπου αν θέλεις ή δε θέλεις κι αν το μυστήριο θα διαλευκανθεί. Το φλερτ είναι κίνητρο, είναι δέλεαρ, είναι προοπτικές. Γιατί να το εξευτελίζουμε τόσο λόγω φοβιών, ανασφαλειών κι εναλλακτικών τύπου social media;
Είναι μάλλον πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη να οργανωθούμε και να φλερτάρουμε όπως κάποτε. Λύσου, απενοχοποιήσου, βάλε τα καλά σου κι όρμα. Δε θα πάθεις τίποτα, ούτε αν φας πόρτα, ούτε αν δεν καταλήξει σε ειδύλλιο η όλη ιστορία και σίγουρα δε θα πάθεις τίποτα αν έχεις να λες αύριο-μεθαύριο στους φίλους σου πόσο ωραία γνωριστήκατε. Θα ‘ναι πάντα διαχρονική κι εξίσου ρομαντική αυτή η ιστορία, όσες ταινίες κι αν υπάρξουν μ’ αυτήν την ίδια ακριβώς αρχή. Και το πιο σημαντικό: Το φλερτ θα ‘ναι πάντα η πιο γοητευτική τελετουργία.
Επιμέλεια Κειμένου Νέλης Χαχάμη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Νέλη Χαχάμη
