Η αγάπη είναι το συναίσθημα τ’ οποίο εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε και πλάθουμε. Είναι το μετά του έρωτα, όχι πως απαραίτητα τον αναιρεί, αλλά σίγουρα ακολουθεί. Είναι συναίσθημα πολύ πιο βαθύ και πιο συνειδητοποιημένο, χτίζεται και μεταλλάσσεται. Η αγάπη για να υπάρξει θέλει περιβάλλον γόνιμο, θέλει δεκτικότητα θέλει κι ένα μεγάλο κι αληθινό έρωτα.
Η αγάπη είναι η δύναμη που κινεί τον κόσμο, λέμε οι ρομαντικοί. Είναι μεγαλειώδης, απόλυτη και παρ’ όλα αυτά τόσο απλή κι όμορφη όταν τη νιώθεις. Όπως όλα τ’ αληθινά στη ζωή μας, έτσι κι η αγάπη κι η στοργή που απορρέει απ’ αυτήν, εκφράζονται πάντα με τον πιο απλό κι αβίαστο τρόπο.
Αγάπη είναι το ανεπαίσθητο άγγιγμα όταν είστε σε μια παρέα, είναι το κλεφτό χάδι και το χαμόγελο όταν συζητάτε με φίλους, είναι το χέρι του στο πόδι σου όταν οδηγάει, είναι το φιλί στην άκρη της μύτης σου στα ξαφνικά εκεί που περπατάτε.
Τα λόγια είναι πάντα εξίσου σημαντικά, όταν είναι όμορφα κι εκφράζουν αλήθειες. Είναι απαραίτητο ν’ ακούς και να λες όσα νιώθεις, είναι χαρά κι ενθουσιασμός. Όμως οι μικρές κινήσεις που γίνονται σχεδόν μηχανικά κι ασυνείδητα, πολλές φορές είναι αυτές που δηλώνουν όλα τα συναισθήματα χωρίς να χρειάζεται να ειπωθεί ούτε λέξη.
Μπορεί τα πιο αδιάφορα και μικρά αγγίγματα να σου δείξουν τα πιο έντονα συναισθήματα. Όσος καιρός κι αν περάσει κι όσο αυθόρμητα και μηχανικά κι αν το κάνεις πλέον, πάντα θα σημαίνει κάτι το χέρι σου που χαϊδεύει το λαιμό του εκεί που κάθεστε και πάντα θ’ απολαμβάνεις τη στιγμιαία και ξαφνική αγκαλιά, όταν δεν το περιμένεις.
Θα νιώθει πάντα όμορφα και ζεστά, όταν το χέρι σου θ’ αγγίζει την πλάτη του εκεί που τρώτε κι η καρδιά σου θα χτυπάει λίγο πιο γρήγορα κάθε φορά που τα χέρια σας αναζητούν το ένα τ’ άλλο, την ώρα που στην παρέα γελάτε και κοροϊδεύετε.
Η αγάπη ζει μέσα απ’ όλα αυτά τα τόσο καθημερινά και μικρά πραγματάκια, που φαίνονται σαν μια συνήθεια που όμως όλοι οι ερωτευμένοι απολαμβάνουν. Τρέφεται κι υπάρχει στα αθώα και στιγμιαία αγγίγματα και βλέμματα, που μπορεί να κάνεις για εκατομμυριοστή φορά, αλλά που πάντα είναι το ίδιο γλυκά και το ίδιο τρυφερά.
Αυτή είναι η συνήθεια που φέρνει η αγάπη κι είναι η πιο όμορφη κι απαραίτητη πτυχή στην κοινή ζωή ενός ζευγαριού. Η στοργή είναι όλα αυτά που ενώ τα ξέρεις, τα περιμένεις πάντα με τη χαρά και την αγωνία του πρωτόγνωρου.
Δε θα σταματήσεις ν’ ανατριχιάζεις με το πέρασμα του χεριού απ’ τον αυχένα σου, όσες φορές κι αν το κάνει. Δεν θα βαρεθείς ποτέ να δίνεις ένα μικρό φιλί στο μάγουλο, όταν αναλύει θέματα εθνικής ασφάλειας με στόμφο στην παρέα. Θα περιμένεις πώς και πώς την αγκαλιά που σου κάνει τάχα για να ζεσταθείς τα βράδια του χειμώνα, πάντα μα πάντα, όταν βγαίνεις απ’ το μπάνιο.
Όλα αυτά που εντελώς ασυναίσθητα και με τη μανία ιεροτελεστίας κάνετε όταν είστε έξω με φίλους, όταν περπατάτε, όταν πίνετε το ποτό σας, όταν τρώτε κάπου όμορφα, όταν αράζετε στον καναπέ, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη κι επιβεβαίωση της αγάπης σας. Είναι σαν τις αγαπημένες μας συνήθειες, που ποτέ δεν επιφορτίζονται με την αρνητική χροιά του όρου και που τις απολαμβάνουμε όσο τίποτα.
Η καθημερινότητα που χτίζετε μαζί είναι αυτή που δυναμώνει και συντηρεί την αγάπη, που την τρέφει και την εξυμνεί. Δεν είναι οι λέξεις οι σωστά βαλμένες κι οι πολύ μεγάλες που δείχνουν το πόσο σε αγαπάει.
Είναι όλα αυτά που κάνει και που ενώ είναι δεδομένα, δε θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς αυτά. Είναι τόσο μικρά κι «αδιάφορα» για τα μάτια ενός τρίτου κι είναι τόσο σημαντικά κι ερωτικά για εσάς.
Αγάπη είναι η ανάγκη σας ν’ αγγίζεστε, χωρίς να σκεφτείτε πως πρέπει να το κάνετε, είναι το χέρι σου που ακουμπάει τον άλλον, χωρίς να το διατάξεις κι είναι τα χείλη του που ψάχνουν τον ώμο σου χωρίς το σκεφτεί. Ναι, το αβίαστο άγγιγμα θα ‘ναι πάντα η πιο τρανή απόδειξη αγάπης.
Επιμέλεια Κειμένου Νέλης Χαχάμη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Νέλη Χαχάμη
