Δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τον Πασχάλη Τερζή. Ακόμα και όσοι δεν είναι ορκισμένοι ακόλουθοι της ελληνικής λαϊκής μουσικής, ξέρουν ποιος είναι, τι έχει τραγουδήσει, σίγουρα είναι σε κάποιο βαθμό εξοικειωμένοι με τη σεμνή μα εκκωφαντική συνάμα, διαδρομή του στη μουσική. Θα χρειαστεί ίσως να πούμε δυο λόγια για τον Γρηγόρη Τζιστούδη, όχι γιατί είναι μικρότερο μουσικό μέγεθος από τον Τερζή αλλά επειδή είναι ένας μουσικός που μεγαλούργησε κυρίως στο εξωτερικό λόγω ειδικών συνθηκών. Ως ειδικές συνθήκες λογίζεται η χούντα των συνταγματαρχών που ανάγκασε έναν δεξιοτέχνη του μπουζουκιού χτυπημένο από την πολιομυελίτιδα να αυτοεξοριστεί στη Σουηδία. Ο λόγος αυτονόητος για τις τότε επικρατούσες συνθήκες. Έπαιζε Θεοδωράκη στις συναυλίες του. Στη Σουηδία μεγαλούργησε, έγινε απίστευτα δημοφιλής βραβεύτηκε μέχρι και από τον Βασιλιά της χώρας και συνεργάστηκε με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μα και παγκόσμιας μουσικής.
Σε αυτόν τον απέραντο ωκεανό που λέγεται youtube ψάχνοντας μπορεί κανείς να βρει διαμάντια. Σε μια τηλεοπτική εκπομπή αρκετά χρόνια πριν – συγκεκριμένα το 2005, και μάλιστα σε μια εκπομπή που δεν ήταν μουσικού περιεχομένου, τον «Κίτρινο Τύπο» που παρουσίαζε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, η μουσική παρέα που μαζεύτηκε παρήγαγε ένα μουσικό θησαυρό. Χάριν στο διαδίκτυο μπορούμε να το απολαμβάνουμε ξανά και ξανά και να το αρχειοθετήσουμε ανάμεσα στις σπουδαίες μουσικές συνευρέσεις που έχουν ποτέ καταγραφεί. Ο Πασχάλης Τερζής όρθιος με το λευκό του πουκάμισο, ακουμπάει στοργικά στον ώμο τον Γρηγόρη Τζιστούδη που καθισμένος δίνει ζωή στο όργανο που έγινε επέκταση του σώματος του, το μπουζούκι. Το τραγούδι που ερμηνεύουν δεν είναι άλλο από το «Ένας ευαίσθητος ληστής» σε στίχους Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Τα δυο αυτά ονόματα από μόνα τους σου προκαλούν δέος.
Η πρώτη εκτέλεση από τον Γιώργο Ρωμανό, όπως αυτές που ακολούθησαν έπειτα, είναι σε τελείως διαφορετικό μουσικό ύφος από αυτό που θα ακούσετε στο διάρκειας επτά λεπτών βίντεο. Το τραγούδι αυτό το έχουν ερμηνεύσει επίσης ο Παπακωνσταντίνου, Η Γαλάνη, η Αλεξίου, ο Τζίμης Πανούσης και άλλοι πολλοί. Κανείς όμως δεν το προσέγγισε με τόση λαϊκότροπη μουσική ευθύτητα όσο ο Τζιστούδης και ο Τερζής. Το τραγούδι ξεκινάει με ένα σπαραχτικό σόλο που σε κάνει να νιώθεις ότι το μπουζούκι έχει ανθρώπινα συναισθήματα. Ο Τερζής με μάτια κλειστά αντιλαμβανόμενος ίσως το βάρος αυτού που ερμηνεύει στραγγίζει κάθε ικμάδα της ψυχής του και την καταθέτει σε ένα τηλεοπτικό στούντιο με τους καλεσμένους του πάνελ να παρακολουθούν αμήχανοι και αποσβολωμένοι. Όταν το τραγούδι φτάνει στην κορύφωση του κάποιοι έχουν κρύψει το πρόσωπο τους και οι υπόλοιποι δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους, μαζί τους και ο ίδιος ο ερμηνευτής. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πάνελ βρίσκονται ερμηνευτές όπως ο Μπάσης και η Τζένη Βάνου. Ναι, η Τζένη Βάνου της οποίας η φωνή όταν τραγουδούσε έμοιαζε βγαλμένη από την ελληνική μυθολογία έχει ξεσπάσει σε λυγμούς.
Το μουσικό αυτό συναπάντημα αποδεικνύει πως παντρεύονται επιτυχώς η λεγόμενη «έντεχνη» με τη λαϊκή μουσική σε πείσμα όσων επιμένουν να βάζουν διαχωριστικές γραμμές σε πράγματα που εκ των πραγμάτων δεν οριοθετούνται. Ο ελιτισμός στη μουσική δεν έχει καμία απολύτως θέση. Ένα τραγούδι από τη στιγμή που γράφεται φεύγει από τον δημιουργό του και γίνεται κτήμα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Αν ένας καθαρά λαϊκός ερμηνευτής όπως ο Τερζής βοηθάει στο να γίνουν περισσότερο γνωστά τραγούδια του ογκόλιθου που ακούει στο όνομα Μάνος Χατζιδάκις θα πρέπει να τον χειροκροτούμε και να τον ευχαριστούμε. Στα σχόλια κάτω από το βίντεο εκτός από αυτούς που αποθέωσαν το εγχείρημα υπήρξαν και αυτοί που εξέγειραν αμφιβολίες για το κατά πόσο ο Μάνος θα ενέκρινε μια τόσο λαϊκή προσέγγιση σε αυτό το κομμάτι. Λίγο μετέωρο το ερώτημα για έναν άνθρωπο που έτρεφε τεράστια μουσική αδυναμία στον Γιώργο Ζαμπέτα τον ορισμό του λαϊκού μουσικού και ανθρώπου.
Η μουσική και ειδικότερα το τραγούδι δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα συναισθήματα που σου δημιουργεί. Η ελληνική μουσική δεν έχει την πολυτέλεια να βάζει στεγανά και όρια στο ποιος επιτρέπεται να τραγουδήσει και τι. Ο μόνος τρόπος να γίνουν γνωστά μεγάλα έργα σπουδαίων μουσικών είναι να τα αγκαλιάσουν σύγχρονοι καλλιτέχνες που πιάνουν πιο εύκολα τον σφυγμό του κόσμου χωρίς απαραίτητα να λαϊκίζουν. Μέσα σε πέντε μουσικά λεπτά συνυπήρξαν μελωδικά και αρμονικά ο Γκάτσος, ο Χατζιδάκις, ένας σπουδαίος οργανοπαίχτης και ένας γνήσιος λαϊκός τραγουδιστής. Μέσα σε πέντε λεπτά ένα εκλεπτυσμένο ποίημα ενός ανθρώπου πνευματικά σαφώς ανώτερου από τον μέσο πληθυσμό έγινε κτήμα όλων όσοι παρακολούθησαν αυτό το βίντεο. Και αυτό μόνο ως κέρδος μπορεί να θεωρηθεί.
Αν θελήσει κάποιος από περιέργεια να δει στο youtube ένα συλλεκτικό βίντεο με τη σπάνια συνάντηση του Μίκη Θεοδωράκη με τον Άντονι Κουίν, οι οποίοι χορεύουν επί σκηνής τον Ζορμπά, ας κάνει τον κόπο να παρατηρήσει ποιος είναι ο σολίστ στο μπουζούκι που συνοδεύει μουσικά τους δυο σπουδαίους αυτούς άνδρες. Σωστά μαντέψατε, είναι ο Γρηγόρης Τζιστούδης.
Πηγή εικόνας: in.gr
Συντάκτης: Νίκος Δούκας
