Το ρολόι στο κομοδίνο του δωματίου γράφει 04:15. Γύρισες πριν καμιά ώρα από το τελευταίο ξενύχτι στο beach bar εδώ από κάτω, αλλά δε σε παίρνει ο ύπνος κι ας έχεις κάνει γερό κεφάλι από τα σφηνάκια, τα υποβρύχια και τα παρελκόμενα.
Αύριο γυρίζεις πίσω. Γυρίζεις πίσω και έχουν αρχίσει να σου φταίνε διάφορα. Καλά δεν ήσουν στο νησί τόσες μέρες; Μπορεί το χειμώνα ο κόσμος να είναι τόσο λίγος που να φοβάσαι πού και πού μήπως σκάσουν μύτη τα ζόμπι στην κεντρική πλατεία το βράδυ, αλλά το νησιωτικό καλοκαίρι σε κάνει και ξεφεύγεις.
Το king size κρεβάτι σήμερα είναι όλο δικό σου. Θα μπορούσες να πιεις λίγο παραπάνω, να περιμένεις λίγο παραπάνω και όταν ξημέρωνε και μάζευαν το μαγαζί να έφευγες με παρέα της μίας νύχτας. Εντάξει, για την ακρίβεια, όχι ακριβώς νύχτας και όχι ακριβώς παρέα. Τάβλι θα παίζατε; Σεξ θα κάνατε. Αλλά σήμερα δεν το γούσταρες αυτό, δε θα ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά.
Βλέπεις, οι διακοπές σου τελείωσαν και δεν άλλαξε (σχεδόν) τίποτα. Γνώρισες κόσμο, ξενόφερτο και ντόπιο. Τις έκανες τις κραιπάλες σου. Ένα πρωί, μέσα στο ξένο σπίτι που ξύπνησες, μέτρησες άλλους πέντε ανθρώπους, από ημίγυμνους ως θεόγυμνους, να κοιμούνται με τα στόματα ανοιχτά ανάμεσα σε άδεια μπουκάλια και γόπες, μετά από μία σχετικά θυελλώδη νύχτα. Παράπονο δεν έχεις, να ‘ναι καλά η παρέα, τα ποτά και τα ξενύχτια, ρεκόρ one night stands πρέπει να σπάσατε μέσα σε δέκα μερούλες.
Κάθεσαι στο μπαλκόνι και καπνίζεις κοιτώντας τον ουρανό, με κάμποσα αστέρια να φαίνονται, χάνεσαι για λίγο. Ποιος πετάει μωρέ τώρα αύριο, ποιος γυρνάει στη χώρα που δεν έχει καλοκαίρι και βρέχει όποτε του γουστάρει… Ποιος γυρνάει στο κρεβάτι με το γνώριμο μαξιλάρι στ’ αριστερά σου για συντροφιά τα βράδια;
Σε δυο βδομάδες πατάς τα τριάντα και είχες ως τώρα μισή χούφτα σχέσεις. Με έμφαση στο «είχες», αυτή τη στιγμή δεν έχεις, flying solo κι έτσι. Το κενό είναι εκεί, δε γεμίζει εύκολα. Καλά και χρυσά τα one night stand, αλλά δε θα σου γεμίσουν το κρεβάτι και τη ζωή. Σκέφτεσαι μήπως έκανες λάθη. Μήπως χτύπησες την πόρτα του έρωτα με πάθος απλά με λάθος timing, όταν είχε βγει έξω για τσιγάρο ο μπάσταρδος.
Κάποια αστέρια μοιάζουν να σου γελάνε, εγκάρδια ή μήπως περιπαιχτικά; Δεν παίρνεις κι όρκο, άλλωστε αστέρια είναι, όχι κολλητοί σου για να τους διαβάσεις το πρόσωπο και τη διάθεση. Στο τρίτο τσιγάρο πετάνε διάφορες σκηνές από μία μίνι ανασκόπηση των τελευταίων χρόνων στο μυαλό σου:
Τελειώνεις με τα πτυχία, πιάνεις δουλειά και μάλιστα καλύτερη απ’ αυτή που περίμενες, διαβάζεις, εξελίσσεσαι, προαγωγές, χαμός. Για ένα διάστημα, εκεί στο πανεπιστήμιο, νόμιζες ότι είχες βρει τον ένα, το μοναδικό, τον απαράμιλλο έρωτα. Χρειάστηκε πολύς καιρός για να συνειδητοποιήσεις ότι τα έβλεπες όλα ρόδινα, ενώ δεν ήταν. Τον υπερασπίστηκες, με νύχια και με δόντια, το δυνατότερο και ομορφότερο έρωτα της ζωής σου. Οι μήνες πέρασαν και τα χρόνια το ίδιο.
Παρελθόν, πικρό και φουρκισμένο. Δε χώρισες ανώδυνα, ούτε η πρώτη περίπτωση ήσουν ούτε η τελευταία, πολλές μακροχρόνιες σχέσεις δεν τελειώνουν καλά. Ξέρατε υπερβολικά πολλά πράγματα ο ένας για τον άλλο για να το παίξετε υπεράνω και πολιτισμένοι εκ Σουηδίας. Όταν πιάνεσαι στη δίνη του χωρισμού, ξυπνάνε τα βαλκανικά ένστικτα και το βιτριόλι ξεχύνεται προς όλες τις κατευθύνσεις.
Χρειάστηκες χρόνο για να το ξεπεράσεις αυτό το στραπάτσο. «Επιτέλους, ελευθερία!» σκέφτηκες. «Θα βρω κάτι τουλάχιστον 100 φορές καλύτερο, να γουστάρουμε!» πρόσθεσες αργότερα. Στην αρχή, έπαιξες άμυνα -δε ρίχνεις χυλόπιτες εσύ, όχι μωρέ, αποφεύγεις τις κακές σχέσεις. Αργότερα, συνειδητοποίησες ότι ανέβασες πάρα πολύ τα στάνταρ σου και έψαχνες το ιδανικό, τέλειο, αψεγάδιαστο δείγμα ανθρώπου. Αυτό που υπάρχει μόνο στις ταινίες και τα παραμύθια; Αυτό ακριβώς.
Ο χρόνος περνάει πιο γρήγορα όταν δεν μπλέκεται ο έρωτας στους δείκτες του. Δε βρήκες τίποτα που να σου γεμίζει το κενό, έμπλεξες με την καθημερινότητα. Έχεις κάνει one night stands, ναι, γέμισες μερικά κενά στη χάση και στη φέξη. Όμως, σε επίπεδο σχέσης, δεν απέκτησες την τρελή εμπειρία ως τώρα. Δεν έμαθες πολλά νέα πράγματα, με διαφορετικούς δασκάλους. Δεν έχεις ξεδιπλώσει τελείως τη βεντάλια των ταλέντων σου, στον έρωτα ή οπουδήποτε αλλού. Και πότε θα γίνουν όλα αυτά, σκέφτεσαι, πότε θα περάσεις στο επόμενο επίπεδο;
Από τη μία λες «Δε θα κάτσω να σκάσω, κιόλας!», από την άλλη «Famous last words, και κάπως έτσι οι γιαγιάδες και οι παππούδες μένουν γεροντοκόρες και γεροντοπαλίκαρα». Αρκετά το φιλοσόφησες όμως, το έπιασες το νόημα, σωστά; Καθρεφτίζεσαι στο τζάμι και πλέον βλέπεις πεντακάθαρα την απάντηση. Θα αποκτήσεις όλη την εμπειρία που θέλεις, με τους κατάλληλους ανθρώπους.
Δεν είναι ανάγκη πάντοτε, να ψάχνεις για το τέλειο. Το σημαντικό είναι να βλέπετε τη ζωή, τις εναλλαγές στις μέρες και τις νύχτες της, κάτω από το ίδιο πρίσμα. Αν κρατήσεις το μυαλό και τα μάτια σου ανοιχτά, θα βρεις αυτό που ψάχνεις πολύ πιο εύκολα.
Η ώρα πέρασε. Ξημερώνει. Πέφτεις στο κρεβάτι κάνοντας αποφασιστικά σχέδια για το μέλλον σου, με τον κατάλληλο άνθρωπο στο αριστερό μαξιλάρι σου. Όλα θα γίνουν καλύτερα! Μπορεί να έφτασες ως το σήμερα γλιστρώντας τρελά σε μια παγωμένη πίστα, αλλά δεν έπεσες. Και δεν σκοπεύεις να το αλλάξεις αυτό για κανένα λόγο.
Επιμέλεια Κειμένου Γιάννη Ματζαβράκου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Γιάννης Ματζαβράκος
