Είναι red flag να μην ξέρει ατάκες από ελληνικές σειρές;

Ο όρος “red flag” έχει γίνει ευρέως γνωστός τα τελευταία χρόνια, κυρίως μέσω του tiktok. Και τι δεν έχει ειπωθεί γι’ αυτά τα άτιμα τα red flags. Ποια είναι, ποια δεν είναι, ποια είναι στο όριο ανάμεσα στο red και το green flag, στα πόσα πρέπει να φύγεις, ποια είναι τόσο σημαντικά που πρέπει να την κάνεις τη στιγμή που κάνουν την εμφάνισή τους. Και, φυσικά, σε αυτά περιλαμβάνονται όλες εκείνες οι ξεκάθαρες ενδείξεις, όλα εκείνα τα «κόκκινα πανιά» που φωνάζουν «φύγε». Κάτι όμως που δεν κατατάσσεται με σιγουριά σε κάποια κατηγορία, είναι το να μην ξέρει το αμόρε ατάκες από ελληνικές σειρές. Ούτε καν τα βασικά.

Δεν πρόκειται να διατηρήσω ουδέτερη άποψη, τάσσομαι ξεκάθαρα υπέρ της άποψης που υποστηρίζει ότι, ναι, το μην ξέρει όλες εκείνες τις ατακάρες με τις οποίες μεγαλώσαμε, τον καθιστά, με μία λέξη, ακατάλληλο, ειδικά αν αυτές οι ατάκες καταλαμβάνουν περίπου το 85% του λεξιλογίου σου. Πόσες φορές δεν έχουμε απαντήσει «Σπύρο μου, εμείς ευχαριστούμε (όρθια)» όταν κάποιος μας λέει «ευχαριστώ». Ή, πόσες φορές δεν έχουμε πει «Με εκνευρίζεις τα μάλα» σε κάποιον; Αυτό μας οδηγεί στην εξής απορία, την οποία φροντίζω να εκφράζω όταν συναντάω μία παρέα όπου δεν ξέρουν όλοι ατάκες από ελληνικές σειρές: Μεταξύ σας πώς συνεννοείστε; («Δύσκολα», κι αυτό είναι μία ακόμη απόδειξη των παραπάνω).

Και έπειτα είναι και το άλλο. Αυτές οι σειρές συμβολίζουν πολύ περισσότερα από μερικές ατάκες που μας κάνουν να γελάμε. Είναι όλη μας η παιδική ηλικία, είναι αναμνήσεις, είναι οι παράγοντες σύμφωνα με τους οποίους διαμορφώσαμε ολόκληρη την προσωπικότητά μας από όταν ήμασταν παιδιά. Όταν ο άλλος δεν μπορεί να το συλλάβει αυτό τότε, λυπάμαι, αλλά δεν μπορεί να αυτοαποκαλείται φίλος μας.

Πες, όμως, ότι για τους χ ψ λόγους δε μεγάλωσε με αυτές τις σειρές, και ως εκ τούτου δεν ξέρει τις ατάκες τους. Όταν δεν υπάρχει η πρόθεση να διορθωθεί αυτό το πολιτισμικό κενό, εκεί είναι που η κατάσταση πραγματικά σοβαρεύει. Και θα μου πεις, όταν έχεις φτάσει 20 χρονών και δεν ξέρεις ούτε τα βασικά των ελληνικών σειρών, δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις. Γιατί, για να φτάσεις στο δικό μας εντυπωσιακό επίπεδο, χρειάζεται εξάσκηση χρόνων. Χρειάζεται να έχεις δει την κάθε σειρά τουλάχιστον εφτά φορές ώστε να ξέρεις τα επεισόδια απ’ έξω κι ανακατωτά και να έχεις την ευχέρεια να χρησιμοποιείς τις ατάκες ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Από την άλλη, υπάρχει και η άποψη που λέει ότι όλα αυτά είναι ρηχά και ανούσια. Καλό παιδί να ‘ναι, κι όλα τα άλλα βρίσκονται. Πρέπει, ωστόσο, να υπάρχει η διάθεση να γίνει η κατάλληλη εκπαίδευση. Μην αγχώνεστε παιδιά, ποτέ δεν είναι αργά. Λίγα επεισόδια την εβδομάδα μαζί με το φαγητό είναι αρκετά. Ξεκινάμε με τα στοιχειώδη, «Παρά 5» και «Κωνσταντίνου και Ελένης», συνεχίζουμε με το «Ευτυχισμένοι Μαζί» που είναι σιγουράκι, και αν έχουμε φτάσει αισίως στο σημείο να ξέρουμε έναν ικανοποιητικό αριθμό από ατάκες των παραπάνω σειρών, πάμε και στα έξτρα. «Σαββατογεννημένες», «Είσαι το ταίρι μου»(είναι και λίγα επεισόδια, εύκολα μαθαίνονται), «Σ’ αγαπώ Μ’ αγαπάς», «Δύο Ξένοι», και στο τσακίρ κέφι, χτυπάμε και ένα «Ταμάμ».

Το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει προθυμία και από τις δύο πλευρές. Επίσης, το κλειδί είναι να βλέπει τα επεισόδια σε τακτική βάση, για να μη χάνεται επαφή. Πάντως, με μεθοδικότητα και προσοχή, θα μπορέσετε να εκπαιδεύσετε το ταίρι σας και να μπορείτε, επιτέλους, να συνεννοείστε σαν άνθρωποι. Γιατί, τι νόημα θα είχε η ζωή χωρίς όλες αυτές τις ελληνικές σειρές; Τι νόημα θα είχαν οι συζητήσεις μας χωρίς τις παρεμβολές από αυτές τις ατάκες που μας έκαναν αυτοί που είμαστε σήμερα;