Φαντάσου αυτό: Είναι σκοτάδι, δεν έχει καλά καλά ξημερώσει και προσπαθείς με νύχια και με δόντια να ντυθείς, ενώ τα ψήγματα φωτός που ξεπροβάλλουν από το παράθυρο μόνο αρκετά δεν είναι. Ξεκινάς από τα βασικά: εσώρουχο. Ένα ερώτημα που ανακύπτει είναι πώς θα βρεις ποια πλευρά είναι η μπροστά και ποια η πίσω. Τη λύση δίνουν για ακόμη μια φορά οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, με τον φιόγκο που υπάρχει στην μπροστά πλευρά του εσώρουχου να είναι, παραδόξως, ο από μηχανής θεός που χρειαζόμασταν.
Αναμφίβολα, ο φιόγκος στα γυναικεία εσώρουχα έχει, μεταξύ άλλων, αισθητικό ρόλο. Είναι στοιχείο θηλυκότητας, παραπέμπει στην αθωότητα και είναι, φυσικά, αξιολάτρευτος. Εκτός από αυτό όμως, είναι ο σύμμαχός μας σε ένα γρήγορο, μεταμεσονύχτιο ντύσιμο.
Πέρα από αυτούς τους λόγους, μία από τις επικρατέστερες θεωρίες σχετικά με την παράδοση που κρύβεται πίσω από τα φιογκάκια, φαντάζει αρκετά εύλογη και λογική, έχοντας κάνει τον γύρο του διαδικτύου ανά τα χρόνια. Οι ιστορικές καταβολές του φιόγκου, φτάνουν στα χρόνια πριν την εφεύρεση του λάστιχου, όπου οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ένα κομμάτι κορδέλας για να συγκρατούν το εσώρουχο στη θέση του. Και ποιο είναι το πιο βολικό σημείο να δεθεί αυτή η κορδέλα; Στο μπροστινό μέρος φυσικά. Πριν από τον ηλεκτρισμό, οι γυναίκες έπρεπε να ξεκινήσουν τη μέρα τους πριν καν ανατείλει ο ήλιος. Αυτό σήμαινε να ντυθούν στο απόλυτο σκοτάδι ή στην απαλή λάμψη ενός κεριού. Δε θα ήταν καθόλου πρακτικό, λοιπόν, να επιχειρήσουν να δέσουν μια κορδέλα πίσω από την πλάτη τους. Αντίθετα, το μπροστά μέρος του εσώρουχου αποτελούσε το ιδανικό σημείο έτσι ώστε να μπορούσαν να δουν τι ακριβώς έκαναν.
Όσο για πριν τον 15ο αιώνα, δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις για το τι ακριβώς φορούσαν οι Ευρωπαίες μέσα από τα ρούχα τους. Όπως έχει γίνει γνωστό μέσα από έργα τέχνης και χειρόγραφα που έχουν διατηρηθεί, οι γυναίκες συνήθιζαν να φοράνε κομπινεζόν και μερικές φορές κορσέδες. Σύμφωνα με τον ιστορικό Tim Lambert, στα 1800 οι γυναίκες φορούσαν κιλότες, οι οποίες ήταν απλές αρχικά, και αρκετά περίτεχνες στα τέλη του αιώνα, με ρίγες και κορδέλες να τις διακοσμούν.
Τα λεγόμενα “Pantalettes” επιλέγονταν επίσης κατά τον 19ο αιώνα στη Γαλλία, τόσο από γυναίκες και κορίτσια, όσο και από νεαρά αγόρια. Πρόκειται για φαρδιά, μακριά παντελόνια, χωρισμένα στα δύο και δεμένα με ένα κορδόνι. Γι’ αυτό έχει παραμείνει η φράση «ζευγάρι εσωρούχου» μέχρι και σήμερα, παρόλο που είναι ένα.
Όπως φαίνεται, αυτός ο χαριτωμένος φιόγκος στο μπροστινό μέρος των γυναικείων εσώρουχων έχει, εκτός από αισθητική, και πρακτική σημασία. Είναι ταυτόχρονα μια υπενθύμιση της οξυδέρκειας των προγόνων μας και της ικανότητάς τους να δίνουν λύση στα προβλήματα της καθημερινότητας, ένας τρόπος να αναβιώνουμε αυτή την παράδοση. Μπορεί, πάλι, όλα αυτά να είναι απλές εικασίες και στην πραγματικότητα, αυτός ο φιόγκος να μην είναι τίποτα άλλο πέρα από το προφανές, μια μοντέρνα λεπτομέρεια. Σημασία έχει ότι ο φιόγκος αρέσει και πολύ μάλιστα. Είναι όμορφος, αισθητικά άρτιος, γλυκούλικος και ένας αναπάντεχα καλός συνδυασμός του σέξι και του χαριτωμένου. Είτε έχει ιστορική αξία είτε όχι, ο φιόγκος είναι μία πανέξυπνη προσθήκη στα γυναικεία εσώρουχα. Από εμάς είναι ναι!
Συντάκτης: Δανάη Π.
