Πώς να φτιάξεις τη μέρα του άλλου (ή τουλάχιστον να μην τη χαλάσεις)

Είναι πρωί. Έχεις ξυπνήσει από τόσο νωρίς που το νιώθεις σαν αδικία και νυστάζεις τόσο που ούτε ο τετραπλός espresso δεν μπορεί να σώσει την κατάσταση. Λες και το πρωινό ξύπνημα δεν είναι βάρβαρο από μόνο του, έχεις να αντιμετωπίσεις και το κάθε παρατράγουδο που θα εμφανιστεί μπροστά σου, τον κάθε τύπο που – ενώ θα μπορούσε να σου φτιάξει την ημέρα – σου τη χαλάει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Σε έναν κόσμο γεμάτο προβλήματα, μην είσαι άλλο ένα. Λίγες μαγικές κινήσεις και θα είσαι στη σωστή πλευρά της ιστορίας:

1. Καλημέρααα!

Πες την αυτή την αναθεματισμένη τη «καλημέρα», κι ας πέσει κάτω. Προσωπικά, μου φτιάχνει απίστευτα τη διάθεση η «καλημέρα» που θα μου πει κάποιος, ακόμα και αν είναι άγνωστος στον δρόμο. Όταν, για παράδειγμα, προέρχεται, συνοδευόμενη από ένα χαμόγελο, από τον υπάλληλο που θα δώσει τον πρωινό καφέ, ε τότε δεν μπορείς παρά να ανταποδώσεις με χαμόγελο και να αρχίσεις τη μέρα σου νιώθοντας ευχάριστα.

2. Είναι υπάλληλοι, όχι σάκοι του μποξ

Οκ, αν η εργασία σου περιλαμβάνει το κομμάτι της εξυπηρέτησης τότε να ξέρεις πως παίζεις καθοριστικό ρόλο στη μεταφορά της θετικής διάθεσης. Όμως όλοι οι υπόλοιποι οι οποίοι ζητούν να εξυπηρετηθούν οφείλουν και έχουν ρητή υποχρέωση να είναι ευγενικοί απέναντι στους ανθρώπους που εργάζονται. Συγγνώμη, αν δεν είσαι ευγενικός και χαμογελαστός μην περιμένεις να σου φέρονται και σαν βασιλιά. Μην είσαι λοιπόν αγενής με τους εργαζόμενους, δεν ευθύνονται για το ότι έχεις ξυπνήσει από τις 6 ή για το ότι έχεις να πας στη δουλειά σου η οποία ξεκάθαρα δε σε ικανοποιεί. Το γεγονός ότι σου προσφέρουν κάποια υπηρεσία, σε καμία περίπτωση δεν τους καθιστά υπηρέτες σου. Γι’ αυτό μη φέρεσαι σαν να τους κάνεις χάρη που τους πληρώνεις. Ακόμα κι αν η μέρα σου δεν είναι και η καλύτερη της ζωής σου, φόρεσε ένα χαμόγελο και προσπάθησε να είσαι ευγενικός. Και πες και το άτιμο το «ευχαριστώ», τσάμπα είναι.

3. Μέσα μεταφοράς – αυτή η μάστιγα.

Η Αθήνα είναι πράγματι μια «ζούγκλα» όπως πολύ εύστοχα ανέφερε ο φίλος Παπακαλιάτης, και σίγουρα είναι χαοτική και κουραστική με τις τεράστιες αποστάσεις και την αναμονή και το στριμωξίδι στα μέσα μεταφοράς. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και σε κάθε μεγαλούπολη, ειδικά τις ώρες αιχμής που είναι οι πολύ πρωινές (7 χωρίς καφέ είναι δύσκολη πίστα) και οι μεσημεριανές (4 με ζέστη, πείνα και στριμωξίδι δεν το λες και επιτυχία). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουμε και μια κατηγορία ανθρώπων που κάνουν την κατάσταση ακόμη πιο τραγική. Αναφέρομαι φυσικά σε εκείνους που επιχειρούν να μπουν στο λεωφορείο πριν προλάβουν να βγουν όσοι είναι ήδη μέσα. Όπως στην οδήγηση έχει προτεραιότητα αυτός που βρίσκεται δεξιά, έτσι και στα μέσα μεταφοράς έχουν προτεραιότητα όσοι είναι μέσα στο μέσο και θέλουν να κατέβουν. Βγαίνουν αυτοί και μπαίνεις εσύ, έτσι είναι η σειρά. Στο ίδιο πλαίσιο έλλειψης συνεννόησης, όταν προσπαθείτε να μπείτε στο βαγόνι και βλέπετε ότι προβάλλεται αντίσταση, μη φωνάζετε έξαλλοι στον κόσμο να μετακινηθεί προς τα μέσα για να χωρέσετε. Αν υπήρχε όντως χώρος, θα τον αξιοποιούσαν από μόνοι τους για να απλωθούν μήπως και καταφέρουν να αναπνεύσουν λίγο οξυγόνο. Επίσης -θερμή παράκληση- μην είσαι από αυτούς που τσακώνονται στις 8 το πρωί στο μετρό για λόγους που κανείς ποτέ δεν κατάλαβε. Κανείς δε δίνει σημασία σε αυτά που λες, ούτε καν το άτομο στο οποίο απευθύνεσαι. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να δημιουργείς μια βαβούρα στο ήδη θορυβώδες μετρό (ειδικά αν είναι από τα παλιά).

4. Δώσε τη θέση σου, μαζί σου θα την πάρεις;

Όταν βρίσκεσαι σε κάποιο μέσο μεταφοράς ή σε κάποια υπηρεσία, και γενικότερα, σε ένα μέρος με πολύ κόσμο και πολύ χρόνο αναμονής, πιθανά υπάρχει κάποιος που χρειάζεται τη θέση στην οποία αράζεις, περισσότερο από εσένα. Άτομα με προβλήματα κινητικότητας, άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, έγκυοι, είναι μερικά από τα άτομα που χρειάζονται σίγουρα μία θέση.

5. Τα κομπλιμέντα αρέσουν

Πόσες φορές έχουμε σκεφτεί κάποιο κομπλιμέντο που θέλουμε να κάνουμε σε κάποιον και είτε ντρεπόμαστε είτε νιώθουμε ότι θα φανούμε παράξενοι; Ακόμα κι αν είναι άγνωστος, ακόμα κι αν είναι αυτός ο ένας τύπος που δε συμπαθείς και ιδιαίτερα, κάνε του τη φιλοφρόνηση αφού τη σκέφτηκες. Πες στην κοπέλα που χαζεύεις το παντελόνι της ότι τα σπάει και σου εγγυώμαι ότι θα την κάνεις να νιώσει σαν μοντέλο διεθνούς φήμης και λίγα λέω.

6. Εστίασε στην εστίαση

Το να δουλεύεις στο χώρο της εστίασης χρειάζεται γερό στομάχι. Γιατί πάντα θα υπάρχει αυτός ο ένας που θα σου φωνάξει επειδή το φαγητό του δεν ήταν αρκετά καλό, λες και το μαγείρεψες εσύ, ή που θα σου την πει γιατί περίμενε πολλή ώρα για να παραγγείλει. Και γενικά, υπάρχουν οι παράξενοι, οξύθυμοι τύποι που νομίζουν ότι μπορούν να ξεσπάσουν τα νεύρα τους πάνω σου. Επειδή ακριβώς υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν αυτά τα άτομα, καλό είναι εμείς οι υπόλοιποι να εξισορροπούμε λίγο την κατάσταση. Πέρα από την ευγένεια που είπαμε πριν, πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν τα τιπς. Έχω δει με τα μάτια μου παρέα δεκαπέντε ατόμων να φεύγουν από σουβλατζίδικο χωρίς να αφήσουν ούτε 50 λεπτά. Και να σημειωθεί κάπου εδώ ότι στο μεταξύ είχαν σήκω-κάτσε το παιδί που τους σέρβιρε. Τα παιδιά που εργάζονται στην εστίαση αφενός δεν πληρώνονται και μια περιουσία, αφετέρου ακούν τις παρεξενιές μας και στο τέλος της ημέρας γυρνάνε σπίτι με τα πόδια τους γεμάτα στις φουσκάλες και 5 κιλά κάτω από το πέρα – δώθε. Τα τιπς είναι και μία απτή κίνηση ότι εκτιμάμε τη δουλειά τους και στην τελική 50 λεπτά ή 1 ευρώ δε θα μας λείψουν.