Στο παιχνίδι των σχέσεων του σήμερα, το χαρτί της καβάτζας παίζει έναν απ’ τους πιο σημαντικούς ρόλους. Οι άνθρωποι μπαλαντέρ που κατάφεραν να μπουν με κάποιο τρόπο στη ζωή σου, αλλά όχι για να είναι πρωταγωνιστές της.
Εκείνοι που κρατάς για να τραβήξεις ως λύση απελπισίας όταν δε σου έρχεται το φύλλο που θες για να κλείσεις και να βγεις ο κερδισμένος της παρτίδας. Οι κομπάρσοι που κάνουν γκεστ εμφανίσεις κι ύστερα μπαίνουν πάλι στον πάγο, έτοιμοι για να τους ξαναχρησιμοποιήσεις όποτε τους χρειαστείς.
Παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν ήταν ούτε και θα γίνουν η πρώτη επιλογή σου, εσύ επιμένεις πεισματικά να τους δίνεις σποραδικά μικρά κομμάτια απ’ τον χώρο και τον χρόνο σου. Να τους κρατάς στη λίστα των επαφών σου ενώ δεν έχουν καμιά ελπίδα να γίνουν ποτέ μία απ’ τις ταχείες κλήσεις σου. Κακά τα ψέματα αυτόν που θέλεις πραγματικά να γίνει δικός σου, δε θα τον στριμώξεις πότε στον ρόλο της καβάτζας, έτσι όσοι βρίσκονται ήδη εκεί, το πιο πιθανόν είναι να μείνουν και για πάντα.
Όσο περίεργο όμως κι αν σου ακουστεί, υπάρχουν κι αυτοί που δεν γουστάρουν να έχουν καβάτζες, που δε βρίσκουν καμία χρησιμότητα στο να κρατάνε ανθρώπους επ’ άπειρον σε αναμονή. Να έχουν ένα γεμάτο τηλεφωνικό κατάλογο από ονόματα που μπορούν να καλέσουν ανά πάσα ώρα και στιγμή, αλλά απολύτως κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για κάποιον απ’ αυτούς.
Είναι αυτοί που θα επιλέξουν να δώσουν το εκατό τοις εκατό τους σε κάθε γνωριμία που τους ιντριγκάρει, χωρίς να είναι ταυτοχρόνως σε συζητήσεις με άλλους δύο-τρεις υποψηφίους με λιγότερα προσόντα, που όμως ενδιαφέρονται για να καλύψουν τη θέση. Κι ας υπάρχει πιθανότητα να μείνει στο τέλος κενή. Αυτοί διαλέγουν να τα ποντάρουν όλα σε έναν και μόνο αριθμό κι ας μείνουν με τη μια ρέστοι κι αυτομάτως εκτός παιχνιδιού.
Είναι εκείνοι που δε θα μπουν σε συζητήσεις με αδιάφορους επίδοξους θαυμαστές μόνο και μόνο για να έχουν με κάτι να ασχολούνται. Για να μπορέσουν με κάποιο τρόπο να μπαλώσουν την πληγωμένη αυτοπεποίθηση και τον εγωισμό τους, επειδή ξέρουν πολύ καλά πως αυτοί είναι απλά ένα υποκατάστατο κι όχι η θεραπεία.
Δε θα χρειαστούν ούτε τα κοπλιμέντα από στόματα που δεν τους νοιάζει κι αν μείνουν βουβά ούτε τις βραδινές επισκέψεις από σώματα που δεν έχουν τίποτα ουσιαστικό να τους προσφέρουν από μια φευγαλέα αμφισβητήσιμη ηδονή.
Είναι αυτοί που όταν το αισθανθούν, θα χωρίσουν, δίχως να έχουν κάνει πρώτα την ερεύνα αγοράς τους, έχοντας έτοιμο το επόμενο ειδύλλιο προτού καν λήξει οριστικά το προηγούμενο. Είναι εκείνοι που δε θα κρατήσουν επαφές με πρώην και ξεπέτες, επειδή τους κάνουν να αισθάνονται μια κάποια ασφάλεια, να έχουν την αίσθηση ότι δε θα μείνουν ποτέ μόνοι και πως έχουν πάντα ένα εναλλακτικό πλάνο, ένα σχέδιο β’ για να καταφύγουν όταν οι πρώτες τους επιλογές πέσουν σε αδιέξοδο.
Γιατί η καβάτζα είναι κάπως σαν το πρόχειρο κατεψυγμένο φαγητό. Το αγοράζεις για να έχεις κάτι να φας όταν θα είσαι πολύ κουρασμένος ή για τη μέρα που δε θα προλάβεις τα μαγαζιά. Αυτό θα χορτάσει εκείνη τη στιγμή την πείνα σου, αλλά δε θα συγκριθεί ποτέ με εκείνο το φαγητό που είχες στην όρεξη και ξόδεψες χρόνο για να το μαγειρέψεις. Άσε που το αύριο θα σε βρει να σπας πάλι το κεφάλι σου τι να φτιάξεις.
Επειδή οι καβάτζες όπως όλες οι προμαγειρεμένες καταστάσεις δεν τρώγονται για πολύ καιρό σερί, θα έρθει αναπόφευκτα εκείνη η στιγμή που θα αναζητήσεις κάτι φρέσκο να μπει στη ζωή σου.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τριγώνη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
