Εκείνοι που δεν τους αρέσει να χάνουν στα παιχνίδια

Σε όλους τους ανθρώπους αρέσει να παίζουν παιχνίδια. Σε βοηθούν να περάσεις ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο σου και συνάμα σε αναγκάζουν να ζορίσεις λίγο παραπάνω το μυαλό ή το σώμα σου για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις στις απαιτήσεις τους. Σε όλους τους ανθρώπους όμως εκτός από το να παίζουν, αρέσει και να κερδίζουν. Ποιος δε θέλει άλλωστε να πάρει μια μικρή επιβεβαίωση ότι είναι σε κάτι καλύτερος απ΄ τους υπόλοιπους; Μια ελάχιστα εγωιστική πλευρά που έχει ο καθένας μας μέσα του, ικανοποιείται λίγο παραπάνω όταν φιγουράρεις στη θέση του νικητή κι ας ξέρεις πως όλο αυτό στην τελική είναι απλώς ένα παιχνίδι.

Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που η λέξη ήττα δε βρίσκεται καν στο λεξιλόγιό τους. Είναι αυτοί που δεν έχουν μάθει να χάνουν με τίποτα. Από τη στιγμή που θα δεχτείς να παίξεις μαζί τους, θα συνειδητοποιήσεις ότι έχει αρχίσει να πραγματοποιείται κι η αλλαγή τους, σαν να είναι λυκάνθρωποι και ξαφνικά βγήκε στον ουρανό το ολόγιομο φεγγάρι. Θα αρχίσουν να είναι νευρικοί κι ανυπόμονοι, θα περιμένουν να κάνεις τις επόμενες κινήσεις σου μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων για να ξαναέρθει η σειρά τους και να μπορέσουν να προηγηθούν ακόμη περισσότερο. Θα κοκορευτούν όταν νιώσουν ότι κερδίζουν, θα κατεβάσουν μούτρα μόλις δουν ότι το πιο πιθανό είναι πως εντέλει θα χάσουν.

Κι όταν αυτό συμβεί, δε θα το δεχτούν με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά θα γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα για να το αλλάξουν. Η πρώτη τους κίνηση είναι ν’ αμφισβητήσουν την ακρίβεια του αποτελέσματος. Θα ξεκινήσουν με το να διαβάσουν αναλυτικά τις στραπατσαρισμένες οδηγίες στον πάτο του κουτιού που κανείς ποτέ δεν έχει ξεφυλλίσει. Θα ζητήσουν να μάθουν όλη την ορολογία και τον κανονισμό, αναζητώντας κάποια παρατυπία, ένα τόσο δα μικρό παραθυράκι που θα ακυρώσει αυτόν που πήρε την πρωτιά και θα δώσει τη θέση του σ΄εκείνους. Θα γκρινιάξουν, θα θυμώσουν, ίσως φτάσουν και στο σημείο να λογοφέρουν με τους υπόλοιπους.

Είναι ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι που οι άλλοι σκέφτονται διπλά να παίξουν το οτιδήποτε μαζί τους, ενώ πολλές φορές μάλιστα καταλήγουν να κάνουν τα στραβά μάτια, ανακηρύσσοντας τους νικητές μόνο και μόνο για να γλιτώσουν από την προβλεπόμενη συνέχεια.

Παρόλα αυτά όπως για όλα τα πράγματα έτσι και γι΄ αυτό υπάρχουν δύο όψεις. Μπορεί να είναι υπερβολικά εκνευριστικός ένας άνθρωπος που είναι πρόθυμος να αποδείξει ότι ένας γάιδαρος πετάει από το ν’ αποδεχτεί ότι κάπου, κάπως, κάποτε έχασε βρε παιδί μου. Απ’ την άλλη όμως έχει και τα θετικά του να βλέπεις κάποιον να παθιάζεται με κάτι ακόμη κι αν είναι ένα παιχνίδι. Να βάζει πάντα τα δυνατά του και να ωθεί κι εσένα να προσπαθήσεις για το καλύτερο ακόμη κι αν δεν υπάρχει κανένα απολύτως έπαθλο γι΄ αυτόν, που θα κόψει πρώτος την κορδέλα του τερματισμού.

Γιατί όσο ενοχλητικός είναι εκείνος που θεωρεί όλα τα παιχνίδια σαν αφοπλισμό βόμβας που πρέπει πάντα να βρίσκει το σωστό καλώδιο, άλλο τόσο, ίσως κάποιες φορές και περισσότερο, είναι αυτός που θέλει να σε πείσει ότι αυτά γίνονται μόνο για την πλάκα σας. Χωρίς να σου αναγνωρίζει την παραμικρή ικανότητα που κατάφερες να κερδίσεις, ενώ ταυτόχρονα είναι σαν να σου λέει ότι δεν προσπάθησε καν, αρά τσάμπα μπήκες στον κόπο να παίξεις.

Για το λόγο αυτό ένα μόνο πρέπει να θυμάσαι όποτε πας ν’ ανταγωνιστείς κάποιον άλλον. Προσπάθησε εσύ για το καλύτερο κι ύστερα δέξου το αποτέλεσμα όποιο και να ‘ναι.