Η μουσική μπροστά από τις κουίντες παίζει δυνατά, ελέγχω για μια τελευταία φόρα αν το κοστούμι, τα παπούτσια και τα μαλλιά μου είναι στη θέση τους. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα της ζωής μου να χορέψω στο χριστουγεννιάτικο γκαλά, τώρα όμως που πλησιάζει η ώρα της εμφάνισης μου, το άγχος έχει αρχίσει να με κυριεύει.
Ασυναίσθητα ξεκινάω να μασουλάω τα νύχια των χεριών μου και θυμάμαι εσένα, να με μαλώνεις πάντα για αυτή μου την κακιά συνήθεια. Κοιτάζω κλεφτά προς την μεριά των θεατών, μήπως και σε εντοπίσω, έστω και την κορυφή του κεφαλιού σου.
Είναι αυτή η μυστική σου σούπερ δύναμη, να καταφέρνεις να μου δίνεις πάντα το θάρρος και την αίσθηση της ασφάλειας που χρειάζομαι.
Όπως τα περσινά Χριστούγεννα, που πήγαμε στο παγοδρόμιο.
Εσύ τσουλούσες με άνεση σε όλη την πίστα, μα εγώ σε κάθε μου βήμα μετρούσα το πάτωμα. Είχες όμως μια τέτοια επιμονή που μετά τις εκατό πρώτες φορές, που απλά με σήκωνες, με ξεσκόνιζες και με φιλούσες, ψιθυρίζοντας μου «μπορείς να τα καταφέρεις», τώρα πια ακούμε όλους μας τους φίλους, να μας παρακινούν να συμμετέχουμε στην επόμενη Ολυμπιάδα στο καλλιτεχνικό πατινάζ.
Η στήριξή σου όμως, δεν εξαντλήθηκε σε αυτό το γεγονός, αφού χωρίς εσένα δεν θα είχα καταφέρει να περάσω εκείνο το μάθημα, που με ταλαιπωρούσε για τρεις συνεχόμενες εξεταστικές. Ήσουνα η παρέα μου όταν ξενυχτούσα για να διαβάσω, ο καθηγητής μου όταν κρατούσες τις σημειώσεις και με ρωτούσες ξανά και ξανά μέχρι να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις, ενώ πάντα με κανάκευες με ένα ποτήρι χυμό και τοστ, με σχηματισμένες καρδιές από κέτσαπ, για να πάρω δυνάμεις.
Και δε θα ξεχάσω και το πόσο με στήριξες στις πρώτες μαγειρικές μου απόπειρες. Έτρωγες όλα τα φαγητά που σου σέρβιρα με αυτοπεποίθηση και πάντα παίνευες το ταλέντο μου για να μην με αποκαρδιώσεις. Χρειάστηκε να έρθει η φίλη μου η Ελένη μια μέρα από το σπίτι, για να μου πει πόσο άνοστη ήταν εκείνη η καρμπονάρα, που μου ζητούσες πάντα με προθυμία και δεύτερο πιάτο.
Είσαι αυτός που ακούει πάντα με υπομονή κάθε περιγραφή των ανούσιων καβγάδων με τη μητέρα μου και αφού με ηρεμείς, μου δίνεις τις σωστότερες συμβουλές, βοηθώντας μας στο τέλος να συμφιλιωθούμε ευθύς αμέσως.
Μα πάνω από όλα είσαι ο μόνος, που όταν του εξομολογήθηκα την επιθυμία μου να γίνω επαγγελματίας χορεύτρια, δεν με έκρινε, δεν με κορόιδεψε, δεν με αποθάρρυνε. Ερχόσουν σε όλες μου τις πρόβες και με χειροκροτούσες πάντα στο τέλος, ακόμα και αν είχα χάσει τα βήματα κάπου στη μέση.
Λένε πως όλα τα ζευγάρια χρειάζεται να δώσουν σκληρή μάχη για να μείνει αναλλοίωτη η σχέση τους στο χρόνο, μα για έμενα όλο αυτό είναι μια λανθασμένη συλλογιστική. Κάθε επιτυχημένος δεσμός οφείλει στον εαυτό του να εξελίσσεται, να αλλάζει και να πηγαίνει μπροστά.
Άλλωστε ένας καλός σύντροφος είναι αυτός που σε βοηθάει να βγάζεις στην επιφάνεια τίποτα λιγότερο από τον καλύτερο σου εαυτό. Που σε αγαπάει, σε θαυμάζει και σε αποδέχεται, όχι μόνο για αυτό που είσαι αλλά και για αυτό που γίνεσαι καθημερινά.
Η ορχήστρα αρχίζει να παίζει το κομμάτι μου, η αυλαία ανοίγει και εγώ προχωράω με τρεμάμενα πόδια προς τη σκηνή. Στην πρώτη σειρά βλέπω εσένα, με κοιτάς με τόση ευτυχία και υπερηφάνεια που όλο το προηγούμενο στρες μεμιάς εξαφανίζεται ενώ άξαφνα αισθάνομαι να με περικλείει λίγη από τη μαγεία των Χριστουγέννων.
Και έτσι απλά, το σόλο μου για τη βραδιά γίνεται ντουέτο, με εσένα για ισόβιο παρτενέρ μου.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
