Πριν από μερικά βράδια και ενώ βρισκόμουνα σε ένα φιλικό σπίτι με παρέα καμπόσων ατόμων, με την συζήτηση να έχει περάσει από τα αρχικά στάδια ανταλλαγής νέων και του σχολιασμού της επικαιρότητας ,δεν αργήσαμε τελικά να καταλήξουμε στο να κουβεντιάζουμε για το φλέγον ζήτημα των σχέσεων.
Τότε ήταν που ένας από εμάς ανέφερε το θέμα της απιστίας και το αν θα μπορούσαμε να συγχωρέσουμε τον σύντροφο που μας κεράτωσε.
Το «όχι» ακούστηκε ομόφωνα και σχεδόν εκκωφαντικά, απ’τα χείλη όλων μας και του καθένα ξεχωριστά.
Πώς θα ήταν άλλωστε δυνατόν να υπάρξει μια διαφορετική απάντηση, αφού από πάντα και παντού κατακλυζόμαστε από την ιδέα ότι στο συγκεκριμένο γεγονός, του κέρατου, φταίει ο λιγούρης και ασυγκράτητος άπιστος, αλλά και το ανήθικο και ελαφρών ηθών τρίτο πρόσωπο.
Ο καημένος, κερατωμένος της υπόθεσης παραμένει εσαεί να απολαμβάνει την ηρεμία του απυρόβλητου.
Παρ’όλα αυτά όμως δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι, το αν και εφόσον ο άπιστος σύντροφος έχει εξ’ολοκλήρου την ευθύνη σε μια τέτοια κατάσταση.
Βάζοντας στην άκρη όλες τις παθολογικές περιπτώσεις, δεν είναι λίγες οι φόρες που το βάρος της πράξης βαραίνει έστω και ελάχιστα και από την άλλη πλευρά της ζυγαριάς.
Γυναίκες και άντρες που δένουν το γάιδαρο τους και σταματάνε όχι μόνο να προσπαθούν να καλυτερέψουν, αλλά απεναντίας όλο και χειροτερεύουν από την στιγμή που δηλώνουν δεσμευμένοι.
Και δεν αφορά μόνο το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης, η οποία σταδιακά οδεύει, από τις οσκαρικές εμφανίσεις των πρώτων ραντεβού, σε ντύσιμο για γυμναστήριο ή για πιτζάμα πάρτι αλλά και στην ίδια μας την συμπεριφορά η οποία αρχίζει να γίνεται ειρωνική βαριεστημένη, ανυπόφορα προβλέψιμη.
Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι lovers, είναι να έχουν την τάση να μπερδεύουν τα αντικείμενα με τους ανθρώπους.
Θεωρούν πως ο εκάστοτε αγαπημένος τους, του ανήκει.
Όπως τους ανήκει η θέση τους στο σινεμά, που θα ακουμπήσουν επάνω της το παλτό τους για να τη δηλώσουν ως ρεζερβέ, να λείψουν όση ώρα θέλουν και όταν επιστρέψουν να την βρουν απείραχτη όπως ακριβώς την είχαν αφήσει.
Ο καθένας όμως έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει για τον εαυτό του ότι θέλει πολύ, όπως και εσύ δεν έχεις απλά το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να δίνεις το εκατό τοις εκατό σου ώστε να προσπαθήσεις να κάνεις την σχέση σου να πετύχει.
Για αυτό το λόγο αν βλέπεις ότι οχτώ στις δέκα φορές ο λόγος του χωρισμού σου είναι η απιστία, σταμάτα να κατηγορείς την καταραμένη σου την τύχη ή τον γνωστό μαγνήτη που όλοι επικαλούνται και κάνε την αυτοκριτική σου.
Πότε δεν μπαίνει το σκοτάδι σε ένα φωτεινό δωμάτιο αν δεν υπάρχει χαραμάδα από τα παντζούρια, όπως και πότε δεν ξεκινάει η βρόχα, αν δεν έχουν εμφανιστούν πρώτα σύννεφα.
Έχε τα ματιά σου ανοιχτά για τους οιωνούς που σου δείχνουν πως κάτι έχει αρχίσει να πηγαίνει στραβά και αντιμετώπισε τους βάζοντας τα δυνατά σου.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
