Ο άνθρωπος είναι ένα από τα πλάσματα που μπορεί και λειτουργεί καλύτερα σε ομάδες, παρά μόνος. Όπως είχε διατυπώσει και ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης «ο άνθρωπος είναι πολιτικόν ζώον», θέλοντας έτσι να δείξει, πως μόνο μέσα στα πλαίσια μιας πόλης, μπορεί να πετύχει κάποιος την ολοκλήρωση του, ενώ όποιος βρίσκεται ηθελημένα έξω από αυτήν, δεν μπορεί να είναι παρά θηρίο ή θεός.
Είναι άλλωστε κάτι παραπάνω από επιτακτική η ανάγκη που έχει ο καθένας μας, να έχει στο πλάι του συντροφιά, να έχει μέσα στη ζωή του αξίες όπως η φιλία ή η αγάπη, να γεμίζει το χρόνο του με την ανθρώπινη επαφή και την κουβέντα.
Παρόλα αυτά υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές, που κάποιος θέλει πραγματικά να μείνει εντελώς μόνος με τον εαυτό του.
Δεν είναι υποχρεωτικά τις πρώτες πρωινές ώρες, που η πλειοψηφία συνειδητά αποφεύγει τις κοινωνικές συναναστροφές, ούτε σε περιόδους πένθους ή ερωτικού χωρισμού, είναι απλά και μόνο αυτές οι φορές, που δε θες να βγεις και να ακολουθήσεις την παρέα, αλλά προτιμάς να αράξεις στον καναπέ σου, φορώντας τα ρούχα του σπιτιού.
Δεν είναι ότι είσαι αντικοινωνικός, ούτε ότι έχεις σκοπό της ζωής σου να γίνεις ερημίτης, είναι που έχεις πάντα την ανάγκη από εκείνες τις πολύτιμες φάσεις, που θα κλείσεις πόρτες και κινητά και θα καθίσεις μόνος να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να παρακολουθήσεις μια ταινία στον υπολογιστή σου.
Είναι εκείνες ακριβώς οι στιγμές, που θέλεις απλά να χαλαρώσεις, να κατεβάσεις τους διακόπτες από τον εγκέφαλό σου –που πολύ πιθανόν να τρέχει νυχθημερόν με χίλια– και να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου, χωρίς να χρειαστεί να διακόψεις τη διαδικασία με φλύαρες συζητήσεις κι ανούσιες διαφωνίες.
Δεν είναι περίεργο, ούτε κατακριτέο, όλοι έχουμε ανάγκη από μικρά τακτικά format, σύντομα διαλείμματα που σου είναι απαραίτητα για να είσαι εσύ, ο ένας, για να μπορέσεις αργότερα να επιστρέψεις δριμύτερα στους πολλούς.
Πατάς απλά το κουμπί της παύσης για να ξεκουραστείς, να αφήσεις πίσω σου όλα αυτά που σε στεναχωρούν και σε αγχώνουν, να διαγράψεις όλα τα άσχημα που έχεις βιώσει στο παρελθόν και να προετοιμαστείς για το μέλλον.
Κάπως έτσι ξεκινάει κάνεις τον απολογισμό και την αυτοκριτική του, βλέπει τα υπέρ και τα κατά στη ζωή του και τι είναι αυτό ακριβώς που θέλει να πετύχει. Και όλα αυτά μέσα από τα δικά του και μόνο μάτια, απαλλαγμένο από τους διάφορους περισπασμούς.
Κατά τη διάρκεια της ησυχίας και της μοναξιάς που συνειδητά έχεις επιλέξει, σε επισκέπτεται συχνά και η έμπνευση. Όλες εκείνες τις φορές που αποφάσισες να μείνεις μόνος, αυτή έρχεται σαν απρόσκλητος συγγενής να σε επισκεφτεί, να σε σηκώσει από τη θέση που έχεις βολευτεί, να σε βγάλει από τη σιωπή και την απραξία.
Και είναι ακριβώς αυτές οι μοναχικές στιγμές, που η σιωπηρή αποδοχή της κατάστασης από τον άλλον είναι ανεκτίμητη.
Ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα που μπορεί να έχει κάποιος, είναι να αναγνωρίζει την ανάγκη σου να απομονωθείς για λίγο και να κάνει ένα βήμα πίσω, αφήνοντας σου το χώρο και το χρόνο για να αποφορτιστείς και όταν φτάσεις στο μηδέν, να σε περιμένει για να αγγίξτε και πάλι μαζί το τέρμα.
Γιατί πρέπει να θυμάσαι πάντα αυτό, πως μόνο ο άνθρωπος που βρίσκεται σε θέση να σεβαστεί τις σιωπές σου, είναι ικανός να εκτιμήσει και τα λόγια σου.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
