Όλοι οι άνθρωποι, θέλοντας και μη, χωριζόμαστε σε κατηγορίες, που συνήθως στηρίζονται είτε σε εμφανισιακά χαρακτηριστικά, είτε σε γνωρίσματα του χαρακτήρα μας. Αυτές οι κατηγορίες λοιπόν έχουν θετικό και αρνητικό πρόσημο.
Μακράν στην κορυφή της λίστας με τα συν ανήκουν οι έξω καρδιά άνθρωποι.
Είναι αυτοί που έχουν ένα ειλικρινές χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο τους. Όχι, δε ζουν σε παράλληλο σύμπαν, ούτε όλα στη ζωή τους κυλάνε ρόδινα, είναι όμως φύσει αισιόδοξα και θετικά άτομα.
Έχουν πάντα ένα καλό λόγο για να πουν, ενώ τα αστεία τους είναι αυτά που συνήθως σπάνε τον πάγο. Η καλή τους διάθεση είναι μάλιστα μεταδοτική, γι’ αυτό θα πετύχεις τον εαυτό σου να τους αναζήτα όποτε αισθάνεσαι πεσμένος, ενώ η ενέργειά τους πολλές φορές είναι αρκετή για να καλυτερεύσει και η δική σου δύσκολη μέρα.
Γιατί έχουν καταλάβει πόσο μάταιο είναι, αν μη τι άλλο, για ένα άτομο να είναι συνεχώς νευριασμένο ή να κυκλοφορεί με μούτρα στο πάτωμα.
Θα ακούσεις το γέλιο να βγαίνει από το στόμα τους εύκολα και αβίαστα, χωρίς να χρειάζεται να φτάσεις στο σημείο να τους γαργαλήσεις για να δεις ένα τους και μόνο μειδίαμα.
Μα πάνω από όλα, οι άνθρωποι αυτοί ξέρουνε να διασκεδάζουν με την ψυχή τους.
Θα βγουν έξω από το σπίτι χωρίς να το πολυσκεφτούν, δεν θα αναλωθούν σε ατελείωτες συζητήσεις για το αν το μαγαζί που θα πάνε παίζει τα τραγούδια που ακούνε ή το πού θα συναντηθούν.
Θα προτιμήσουν να ξοδέψουν τις δυνάμεις τους για να περάσουν καλά και έχουν εκείνο το μοναδικό χάρισμα που τους βοηθάει να το καταφέρνουν.
Για αυτό το λόγο μάλιστα, όλες οι παρέες έχουν στους κόλπους ένα ή και περισσότερα μέλη με αυτά τα χαρακτηριστικά, αφού η παρουσία τους και μόνο εγγυάται την επιτυχή έκβαση της βραδιάς.
Θα τους δεις συνήθως να λικνίζονται πρώτοι στους ρυθμούς της μουσικής, ενώ τραβάνε και όλους τους υπόλοιπους να σηκωθούν από τις καρέκλες τους για να τους συνοδέψουν στο χορό.
Θα ενώσουν τα χέρια με τους διπλανούς τους, όταν παίζει νησιώτικα στην πίστα, θα συστηθούν και θα κεράσουν ένα ποτήρι από το κρασί στο τραπέζι τους. Θα χαμογελάσουν καλοπροαίρετα στο πορτιέρη που θα τους ανοίξει, θα πουν ευχαριστώ σε αυτόν που θα τους φέρει τον κατάλογο.
Είναι ακριβώς αυτού του είδους οι θαμώνες που όλα τα μαγαζιά επιθυμούν. Θα φύγουν λίγο πριν ή και μετά από το κλείσιμο του μαγαζιού, ενώ σε όλη την διαδρομή μέχρι το κατώφλι τους θα σιγοτραγουδάνε τους στίχους από το τελευταίο τραγούδι που έπαιξε η ορχήστρα για καληνύχτα.
Και όλα αυτά τα καταφέρνουν, απλά και μόνο γιατί οι έξω καρδιά άνθρωποι έχουν καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουν έστω και στο ελάχιστο το κρυμμένο νόημα της ζωής.
Δεν αναλώνονται σε μικροπρέπειες, ίντριγκες και πισώπλατα μαχαιρώματα, δεν νευριάζουν με το παραμικρό, ούτε ψάχνουν αφορμές για να τσακωθούν.
Δεν γκρινιάζουν για το πρωινό ξύπνημα, ούτε κατσουφιάζουν όταν κάποιος άλλος προλάβει την αδειανή θέση στο λεωφορείο.
Έχουν μάθει να βλέπουν την φωτεινή πλευρά των πραγμάτων, χωρίς να φέρονται καχύποπτα και επιφυλακτικά σε οποιοδήποτε δεν γνωρίζουν από το μαιευτήριο.
Γιατί το κυριότερο όλων, έχουν καταφέρει αυτό που όλοι οι άνθρωποι μανιωδώς προσπαθούμε, να μην ενδιαφέρονται για τις κακεντρεχείς απόψεις των άλλων. Λειτουργούν με το συναίσθημά τους κυρίως.
Για αυτό το λόγο, αν ήμουν και πάλι παιδί και μου δίνανε θέμα έκθεσης με τίτλο «τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» θα τους απαντούσα «σαν τους έξω καρδιά ανθρώπους» και ας έπαιρνα πίσω το γραπτό μου μηδενισμένο.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
