«Να μιλάς, να λες ό,τι νιώθεις, να μην κρατάς μέσα σου πράγματα ανείπωτα». Πόσες και πόσες φορές έχεις ακούσει ή διαβάσει όλες τις παραπάνω φράσεις; Προτροπές που σε συμβουλεύουν να ανοίγεις την καρδιά και το μυαλό σου μπροστά στο σύντροφό σου, να μοιράζεσαι μαζί του τα πάντα. Δε λέω, αν η κάθε σχέση είναι σαν ένα οικοδόμημα, τότε η ειλικρίνεια θα ήταν ένα από τα υλικά που θα έμπαιναν στα θεμέλια. Υπάρχουν, όμως, κι οι στιγμές που δε χρειάζεται να λες όλα αυτά που αισθάνεσαι.
Όπως εκείνες τις φόρες που ζηλεύεις με το παραμικρό. Για όλες τις εξόδους που κάνει με φίλους, για όταν χτυπάει το κινητό και βλέπεις άγνωστο νούμερο στην οθόνη. Γιατί στην τελική, το να δείχνεις στον άλλον κατευθείαν τα μικρά τσιμπηματάκια κτητικότητας που νιώθεις εκείνη τη στιγμή στο πετσί σου, το μόνο που θα καταφέρουν να προκαλέσουν ανάμεσά σας είναι γκρίνια και καβγάδες για έλλειψη εμπιστοσύνης. Θα σε κάνουν να φανείς παράλογη κι ανασφαλής, ενώ θα δημιουργήσεις και στο μυαλό του σενάρια, τα όποια ίσως να μην έχει καν σκεφτεί ως τότε.
Κλειστά τα στόματα και για όλες εκείνες τις μικρές κακίες που σκέφτεσαι κάθε φόρα που βρίσκεσαι με την παρέα ή τηλεφωνεί η μαμά. Για ‘σένα μπορεί να είναι απλά άγνωστοι άνθρωποι που γνωρίζεις εκείνη τη στιγμή, για τον άλλον, όμως, είναι η οικογένειά του. Το πιο πιθανό είναι οι παρατηρήσεις σου να είναι πέρα για πέρα αληθινές, είσαι ο εξωτερικός παράγοντας, όλο και κάτι θα βλέπεις παραπάνω, παρ’ όλα αυτά μην αρχίζεις να εκτοξεύεις σπόντες δεξιά κι αριστερά γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να φανείς άνθρωπος κακεντρεχής και μικρόψυχος.
Πάψε να προκαλείς διαφωνίες και για οτιδήποτε σε ενοχλεί. Για τα σκουπίδια που δεν πετάχτηκαν στην ώρα τους, για το καπάκι της τουαλέτας που έμεινε ανοιχτό, για την ώρα που έκανε και πάλι για να ετοιμαστεί. Καλό κι άγιο να συζητάτε αυτά που σας ενοχλούν για να βρείτε και μια λύση παρέα, αλλά το να στήνετε καβγάδες τρικούβερτους με κάθε αφορμή, μάλλον δείχνει κάποιο βαθύτερο πρόβλημα αναμεταξύ σας.
Όρκοι αιώνιας αφοσίωσης, αγάπες και λουλούδια σε χρόνο αστραπή ή σε επαφές με προδιαγεγραμμένη πορεία, ξέρεις τώρα ποιες λέω, αυτές που έρχεται ο άλλος μεσάνυχτα και φεύγει πριν ξημερώσει, είναι τουλάχιστον απαγορευτικές. Τι κι αν εσύ πιστεύεις ότι έχεις βρει τον άνθρωπό της ζωής σου κι ετοιμάζεσαι να ξεφουρνίσεις σεξπιρικούς μονολόγους. Σταμάτα εκεί που βρίσκεσαι, πάρε τρεις ανάσες και μη βγάλεις μιλιά.
Ακόμα, όμως, κι αν μιλάμε για δεσμούς χρόνων κράτα και λίγα από αυτά που έχεις μέσα σου για τον εαυτό σου. Μη δείχνεις στον άλλον ότι είσαι διατεθειμένη να κάνεις τα πάντα για αυτόν αμαχητί. Μην μπαίνεις στην κατηγορία με τους δεδομένους και μετά γκρινιάζεις που στέκεται απέναντι σου αδρανής. Μη συμβιβάζεσαι με τα πάντα από το φόβο μη χαθεί απ’ τη ζωή σου.
Θυμάμαι κάποτε όταν συζητούσα αυτό το θέμα με μια φίλη μου, μου είχε προτείνει να καταχωρήσουμε η μια την άλλη σαν επαφή στο κινητό μας και με το όνομα του εκάστοτε συντρόφου. Κατά αυτό τον τρόπο όταν θα ήθελε κάποια από εμάς να φερθεί παράλογα, το τελικό μήνυμα να είχε απλά την άλλη παραλήπτη.
Τότε μου είχε φανεί τόσο αστείο που το απέρριψα ως ιδέα αυτοστιγμεί, τώρα που το ξανά σκέφτομαι, ίσως, να υπήρχαν φορές που να είχε φανεί σωτήριο.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
