Ο καθένας από εμάς έχει στη ζωή του τουλάχιστον ένα πράγμα που να τον παθιάζει πραγματικά και απόλυτα. Αυτή η κατάσταση δεν είναι απλά επιθυμητή αλλά απαραίτητη, αφού το πάθος όπως πολύ σωστά το έχουμε ορίσει, είναι αν μη τι άλλο η κυρίαρχη κινητήριος μας δύναμη.
Τι γίνεται όμως όταν μιλώντας για πάθη δεν εννοούμε τίποτα παραπάνω, από την ίδια μας τη δουλεία; Εκεί τα πράγματα αρχίζουν κάπως να περιπλέκονται.
Γιατί τις περισσότερες φορές είναι λιγάκι δύσκολο σε αυτούς που στέκουν έξω από το χορό να καταλάβουν, πόσο μάλλον να συγχρονιστούν, με κάποιον που κουνιέται συνεχώς σε δικούς του ξέφρενους ρυθμούς.
Το αποτέλεσμα είναι σαν να βρίσκεσαι σε εμπόλεμη ζώνη.
Καβγάδες επί καβγάδων για το χρόνο που σου απορροφά εκείνο το νέο πρότζεκτ, που στήνεις από την αρχή και το έχεις συνεχώς στο μυαλό σου. Μούτρα, παράπονα και γκρίνια για όλο το διάστημα που περνάς καθιστός στο γραφείο, αντί να είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μαζί του.
Στεναχώρια, τύψεις και στο τέλος χωρισμός.
Όλα αυτά όμως είναι η μια μόνο πλευρά του νομίσματος και μάλιστα η κακή, γιατί υπάρχει και η καλή εκδοχή του σεναρίου και είναι αυτή που όχι μόνο σε δικαιώνει, αλλά σε κάνει να πατάς στο τέρμα το γκάζι.
Γιατί όταν στο πρόσωπο του συντρόφου σου, βρεις και το σύμμαχο σου, είσαι αναμφίβολα ο πιο τυχερός άνθρωπος σε όλο τον κόσμο, αφού κανείς και τίποτα δεν μπορεί πια να σας σταματήσει.
Είναι αυτός που θα καταλάβει όλα τα άγχη και τις αγωνίες σου, που θα είναι πάντα παρών ψυχή τε και σώματι σε κάθε σας δυσκολία, ανοίγοντας τις κεραίες του και εντοπίζοντας πρώτος λύσεις σε όλα τα προβλήματα που σας βασανίζουν.
Είναι αυτός που τα βράδια όταν θα στριφογυρνάς ανήσυχη στο κρεβάτι δε θα ξεφυσά νευριασμένος, που τον κρατάς ξάγρυπνο, ενώ πρέπει αύριο να ξυπνήσει νωρίς, αλλά σταθερός συμπαραστάτης στην αϋπνία και με το φως του πορτατίφ ανοιχτό, θα συζητάει μαζί σου μέχρι το ξημέρωμα τι είναι αυτό, που θα σας κάνει να πετύχετε γρηγορότερα το στόχο σας.
Όλοι οι τσακωμοί μαζί του θα είναι απλά αντικρουόμενες απόψεις πάνω στα ίδια θέματα, ενώ κάπου ανάμεσα στις φωνές θα γεννιούνται καινούργιες ιδέες, με τις τσιρίδες να καταλήγουν σε γέλια ανάμεικτα με φιλιά.
Ο ένας θα εμπνέει και θα εμψυχώνει συνεχώς τον άλλον, ενώ σε όλες σας τις απογοητεύσεις θα σπάτε ότι υπάρχει σε γυαλικό μέσα στο σπίτι, κρατώντας όμως πάντα σφιχτά μπλεγμένα τα χέρια σας, με το τέλος να σας βρίσκει ακόμα πιο πεισμωμένους, επειδή πρέπει και μπορείτε να γίνετε καλύτεροι.
Ξέρω ότι είναι πιθανό να έχεις ακούσει όλους αυτούς, που λένε πως τα ζευγάρια δεν είναι σωστό να κάνουν πότε το ίδιο επάγγελμα, αφού στο τέλος θα τους καταστρέψει ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, αλλά εγώ όλα αυτά τα ακούω απλά βερεσέ.
Εκτός από ένα σωρό παροιμίες, που έχει ξεστομίσει ο σοφός μας λαός και τώρα βρίσκονται φανερά στο πλευρό μου, όπως «Γι’ αυτό οι Χιώτες πάνε δύο δύο» ή «Πολλά μυαλά μαζί είναι πιο έξυπνα από ένα μόνο του», θα σου πω και αυτό και άντε μετά εσύ να μου βρεις αντεπιχείρημα για να με καταρρίψεις.
Μέσα σε έναν υγιή δεσμό η κατάλληλη λέξη είναι ο συναγωνισμός και όχι ο ανταγωνισμός, μα αν αυτό φαντάζει σε κάποιους ουτοπία θέλω υπεύθυνα να δηλώσω το παρακάτω, όσο μαζοχιστικό και αν ακουστεί.
Προτιμώ να έχω δίπλα μου κάποιον, που να αγαπάει και να ταυτίζεται με τα ίδια πράγματα με εμένα και ας έρθει κάποια μέρα η στιγμή που θα σκοντάψω από την δική του τρικλοποδιά.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
