Η τέχνη, όπως την ορίζει η Wikipedia, είναι η περιγραφή μιας διαδικασίας, της οποίας το προϊόν είναι κάτι το μη φυσικό και ακολουθεί τους κανόνες του δημιουργού.
Κυρίως όμως, αυτό που τελικά οδηγεί ένα έργο στο να χαρακτηριστεί τέχνη, είναι η ικανότητά του να εκφράζει αλλά και να προκαλεί συναισθήματα.
Όπως ακριβώς γίνεται και με τον έρωτα, που δεν ακολουθεί κανόνες.
Ακόμα και η ψυχολογία του ίδιου του καλλιτέχνη, δεν πρέπει να διαφέρει και πολύ από αυτόν που αγαπάει.
Ο πρώτος κάθε φορά καταθέτει κομμάτι της ψυχής τους. Βρίσκει τη δύναμη να δημιουργεί ακόμη και όταν το έργο του, δεν βρίσκει απήχηση. Περιμένει τη στιγμή που εκείνο θ’αναγνωριστεί.
Έτσι και ο πραγματικά ερωτευμένος, τα παίζει όλα για όλα για τον πόθο του.
Και αν αυτός ο πόθος, αποδειχτεί αποτυχία, οφείλει να μηδενίσει το κοντέρ και να ξεκινήσει ξανά με πάθος και χωρίς φόβο.
Γιατί στην πραγματικότητα ο έρωτας, θυμίζει ζωγραφική.
Η ζωή στα ξαφνικά γεμίζει παραστάσεις, χρώματα και ακόμα και αν στην πορεία παύουν να είναι το ίδιο φωτεινά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σκίαση στη ζωγραφική, είναι απαραίτητη.
Και συλλαμβάνεις τον εαυτό σου, να σκέφτεται πως πρωταγωνιστεί σε ταινία.
Το μυαλό σου, σα λευκό πανί, αρνείται πεισματικά να σταματήσει να παίζει σε επανάληψη εκείνη τη σκηνή του πρώτου σας φιλιού.
Ο έρωτας είναι τέχνη.
Είναι φωτογραφία. Με τη μνήμη σου να λειτουργεί σαν ένα άδειο φιλμ που γεμίζει μόνο με τις χαρούμενες στιγμές σας και με τα καρέ του χαμόγελου που αγαπάς, από κάθε πιθανή γωνία λήψης.
Είναι χορός. Από τότε που τον συνάντησες, ξεκίνησες να κινείσαι ρυθμικά σε ντουέτο.
Τα βήματά σας συντονισμένα, με προορισμό ένα φλογερό ατελείωτο τάνγκο.
Είναι μουσική. Είναι μελωδία ο ήχος της φωνής του, στην πρώτη καλημέρα.
Είναι ρυθμός η αναπνοή του, την ώρα που κοιμάται δίπλα σου.
Είναι ποίηση, όταν ξαφνικά όλα φαντάζουν στα μάτια σου ρομαντικά.
Όταν οι περιγραφές σου για εκείνον, γίνονται γλαφυρές, όταν ξεκινάς να εκφράζεσαι με στίχους.
Γιατί αυτός ο έρωτας, όπως και η πραγματική τέχνη, σου ταράζει τα νερά.
Σου αναθεωρεί τις σταθερές, σου επαναπροσδιορίζει τις συνήθειες, σε ωθεί να ξεπερνάς τον εαυτό σου οδεύοντας συνεχώς προς το καλύτερο.
Έτσι, αυτό που τελικά χρειάζεται να κάνεις για να ζήσεις ένα περίτεχνο πάθος, είναι να ακούς απλά και μόνο το ένστικτο σου.
Βάλε τις φωνές των άλλων στο αθόρυβο και ανέβασε της καρδιάς στο τέρμα.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
