O έρωτας θολώνει την κρίση

Η κριτική σκέψη είναι μία απ’ τις πιο σημαντικές κι απαραίτητες δεξιότητες για έναν άνθρωπο, έχει όμως τον κόπο της για να καταφέρει κάποιος να την κατακτήσει. Να μπορέσει να μάθει όχι μόνο να συλλέγει πληροφορίες απ΄ το περιβάλλον γύρω του, αλλά και τη διαδικασία που θα ακολουθήσει μετά. Να τις επεξεργαστεί δηλαδή με τέτοιο τρόπο, ώστε στο τέλος να βγάλει ένα καθαρά δικό του συμπέρασμα. Να μη βλέπει τα πάντα άσπρο-μαύρο, να μη δέχεται αβίαστα το «όχι» και το «ναι».

Ενώ η κριτική σκέψη θέλει αρκετό χρόνο για να αποκτηθεί απ’ τον καθένα μας, μπορεί μέσα σε μία στιγμή το μυαλό σου να πάψει να τη χρησιμοποιεί και να παγώσει. Να ξεχάσει όλα αυτά που έχει μάθει και να γυρίσει πίσω στην εργοστασιακή του ρύθμιση. Το μόνο που χρειάζεται για να γίνει όλο αυτό είναι να είσαι απλά ερωτευμένος.

Όταν είσαι ερωτευμένος γίνεσαι παρορμητικός κι ενθουσιώδης, παίρνεις γρήγορες κι αυθόρμητες αποφάσεις ακόμα κι αν δεν έχεις σκεφτεί καλά τις συνισταμένες, αν δεν έχεις εξετάσει όλες τις λεπτομέρειες. Ετοιμάζεις βαλίτσες για να φύγετε μαζί χωρίς να έχεις κλείσει εισιτήρια και ξενοδοχείο, ξεκινάς να φτιάξεις το αγαπημένο του φαγητό και στην πορεία ανακαλύπτεις πως σου λείπουν τα μισά υλικά.

Ο έρωτας βλάπτει σοβαρά την κρίση όλων μας. Εισβάλει στη ζωή μας, τρυπώνει μέσα στο κεφάλι μας κι έτσι αποκτά τη δύναμη να σε κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό απ΄ αυτό που ήσουνα μέχρι τότε. Να σε μετατρέψει σ΄ έναν άνθρωπο πολύ πιο συναισθηματικό, να βάλει τη λογική σου σε ύπνο βαθύ.

Μόλις ερωτευτείς σταματάς για λίγο να έχεις τις κεραίες σου τεντωμένες. Δεν ψάχνεις συνεχώς για στοιχεία, δε ζητάς ασταμάτητα αποδείξεις κι ονόματα. Κι αυτό επειδή πιστεύεις ότι δεν τα έχεις πια ανάγκη, πως όλα αυτά που είναι απαραίτητα μπορείς μόνο να τα αισθανθείς. Στέκεσαι απέναντι απ΄ τον άνθρωπο που έχεις επιλέξει να είναι στη ζωή σου γεμάτος καλή πίστη. Θεωρείς ότι σου λέει πάντα την αλήθεια, πως δεν υπάρχει κανένας καλός λόγος να σου πει ψέματα. Έτσι αρνείσαι να κάνεις υποθέσεις, να δημιουργήσεις εναλλακτικά σενάρια βασισμένα στο αν και το ίσως.

Ακόμα κι όταν ψύλλοι αρχίζουν να ψιθυρίζουν στα αυτιά σου ότι κάτι, κάπου δεν πάει πολύ καλά, ο ήχος απ’ το διαπασών χτυποκάρδι σου όταν κοιτάζεις τον έρωτά σου τους κάνει να μην ακούγονται καν. Δεν αναζητάς καινούργιες προοπτικές για να έχεις δικλείδες ασφαλείας αν τελικά τα πράγματα πάνε στραβά. Ζεις στο έπακρο το τώρα σου χωρίς να έχεις εξασφαλίσει δευτερόλεπτο απ΄ το μετά σου.

Γιατί ο έρωτας θολώνει παντελώς την κρίση σου. Μουτζουρώνει τόσο πολύ τις γραμμές της που στο τέλος σου είναι δύσκολο να κατανοήσεις το σχήμα της. Σε κάνει να πιστεύεις και να αποδέχεσαι πράγματα αβίαστα επειδή προέρχονται απ’ το στόμα εκείνου που αγαπάς. Αναγνωρίζεις στα ματιά του την αυθεντία και περνάς αφιλτράριστα μέσα σου σκέψεις, γεγονότα κι απόψεις.  Καταργείς την απλή συλλογιστική σου και φτάνεις στο ίσον χωρίς πρώτα να υπολογίσεις το συν και το πλην.

Ο έρωτας κάνει σμπαράλια την κριτική σου σκέψη κι έτσι γίνεται το συναίσθημα ο οδηγός της ζωής σου. Τις περισσότερες φορές όλο αυτό είναι αναζωογονητικό, βοηθάει τη λογική σου να ξεκουραστεί στη θέση του συνοδηγού για να πάρει ύστερα και πάλι το τιμόνι.

Έχε μόνο τα μάτια σου ανοιχτά στο μεσοδιάστημα για να αποφύγεις τυχόν τροχαία ατυχήματα.