Ο χωρισμός δεν έρχεται ξαφνικά ένα πρωί

Ξεκινάς να φτιάξεις ένα φαγητό, έτσι ξοδεύεις το χρόνο, αλλά και τα υλικά που χρειάζονται για τη συνταγή σου. Μόλις το τελειώσεις και το βάλεις στο πιάτο σου, στην αρχή ξεκινάς να το τρως με ευχαρίστηση για το αποτέλεσμα. Στη συνέχεια κι ενώ έχεις ήδη κάπως χορτάσει, νιώθεις σαν να το βαριέσαι και λιγάκι. Επειδή όμως λυπάσαι τον κόπο σου, δεν το ρίχνεις με τη μία στα σκουπίδια, το βάζεις σ΄ένα πιάτο και μετά στο ψυγείο με τη σκέψη ότι μπορεί να σου ξαναέρθει μετά στην όρεξη και να φας και το υπόλοιπο. Αυτό όμως μένει εκεί, ανέγγιχτο και παγωμένο ώσπου κάποια στιγμή αρχίζει να χαλάει. Μια προειδοποιητική μυρωδιά προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή ότι κάτι θέλει πέταμα, αλλά εσύ το παίρνεις συνήθως χαμπάρι όταν η κατάσταση φτάσει πια στο απροχώρητο.

Τώρα βάλε στη θέση του φαγητού τη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων. Ξεκινάς με όρεξη και λαχτάρα να τη χτίζεις. Δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου για να τη δίνεις να στεριώνει, μέχρι που μια μέρα αρχίζει κάτι να μην πηγαίνει καλά. Τα σημάδια είναι τόσο ορατά σαν το Σινικό τείχος απ’ το διάστημα, αλλά εσύ επιλέγεις να κλείσεις λίγο τα μάτια σου, μέχρι την ώρα που θες-δε θες, θα ξυπνήσεις. Γιατί ο χωρισμός δεν είναι σαν το σεισμό για να πεις ότι σε έπιασε στον ύπνο, σου έδειχνε καιρό τα συμπτώματα μα εσύ διάλεξες να εθελοτυφλείς.

Όπως όταν δε ρώτησε για το πώς έγραψες σε εκείνο το μάθημα που είχες κοπεί ήδη τρεις φόρες, ή το πώς πήγε το meeting που ξενύχτησες πέντε μερόνυχτα για να προετοιμάσεις. Αδιαφορούσατε κι οι δύο για να μάθετε  πώς ένιωθε ή τι σκεφτόταν ο άλλος. Όταν ήσασταν μαζί επικρατούσε τόση ησυχία που κυριολεκτικά μπορούσες να ακούσεις καρφίτσα να πέφτει. Δε μιλούσατε ουσιαστικά, δε μοιραζόσασταν. Μόνο οι καβγάδες σας έσπαζαν λίγο τη σιωπή και τον τελευταίο καιρό ήταν κάτι παραπάνω από συχνοί και τετριμμένοι.

Σταμάτησες τις προσπάθειες για να κάνεις να φαίνεται αληθινό το ψεύτικο γέλιο σου που ακολουθούσε όλα του τα αστεία ακόμα και τα πιο αποτυχημένα. Σταμάτησε να κάνει τον καραγκιόζη για να σε κάνει να χαμογελάσεις όποτε ήσουν θυμωμένη. Δεν ακύρωνες ούτε τα πιο ασήμαντα ραντεβού για να βρεις επιπλέον χρόνο να τον δεις, δεν έτρεχε σαν τρελός για να προλάβει τρένα και λεωφορεία για να σε προλάβει ξύπνια.

Το σεξ ήταν πια μια άγνωστη λέξη που ψάχνατε στο λεξικό για να δείτε τι σημαίνει, τα φιλιά και τις αγκαλιές τα βλέπατε μόνο σε καμιά ταινία στην τηλεόραση. Στο κρεβάτι χαζεύατε κινητά κι υπολογιστές πριν πείτε καληνύχτα κι ύστερα κοιμόσασταν ο ένας στην ανατολή κι ο άλλος στη δύση του κρεβατιού.

Όλα αυτά τα σημάδια είναι σαν να είχε ανάψει καιρό το λαμπάκι ότι κάτι δεν πάει καλά και πρέπει να ελέγξεις τη μηχανή, αλλά εσύ συνέχιζες να χρησιμοποιείς καθημερινά το αυτοκίνητό σου σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Κι όταν ήρθε η στιγμή που σε άφησε στη μέση του πουθενά, δήθεν ξαφνιάστηκες κι άρχισες να ψάχνεις παντού για την αιτία.

Για το λόγο αυτό, αν ο δεσμός σου εκπέμπει σος κάν’ του ένα ρεκτιφιέ ή πήγαινέ τον για απόσυρση. Μην περιμένεις να διορθωθεί τίποτα από μόνο του, ούτε και να φτάσει στο αμήν, γιατί τότε δε θα έχει μείνει πια τίποτα που να μπορεί να επισκευαστεί.