Αν ρωτήσεις εκατό ανθρώπους να σου πουν κάτι που δε θα συγχωρούσαν ποτέ, είμαι σίγουρη πως η πλειοψηφία θα δηλώσει ευθαρσώς την απιστία.
Είναι ίσως γιατί όταν ακούμε την εν λόγω λέξη, η φαντασία μας καλπάζει.
Σκεφτόμαστε παράλληλες σχέσεις κι ερωτικά τρίγωνα με πρόσωπα σειρήνες, που έχουν στόχο να διαλύσουν την ευτυχία μας.
Τι γίνεται όμως όταν στην εξίσωση, η απιστία παρουσιάζεται ως transformer;
Ήταν μια από αυτές τις φοιτητικές βραδιές που μαζευόμαστε παρέα σε σπίτια, γιατί δεν περισσεύουν λεφτά για καμία έξοδο.
Τότε η συμφοιτήτρια μου η Νατάσα, που ήταν φανερώς προβληματισμένη όλο το βράδυ, μας ξεφουρνίζει πως ο δεσμός της ομολόγησε ότι σε μια στιγμή αδυναμίας, έκανε one night stand με κάποια που γνώρισε σ’ ένα μπαρ.
Αυτή του είχε ζητήσει χρόνο να σκεφτεί και τώρα μπροστά στα μάτια μας βρισκόταν σ’ ένα συναισθηματικό αδιέξοδο.
«Άντε καλέ που θα χαλάσεις τη σχέση για το λάθος μιας βραδιάς, μπορεί να είχε πιει λίγο παραπάνω», συμβούλευαν οι άντρες της παρέας, με τις γυναίκες από την άλλη να προσπαθούν ν’ ανάψουν παρά να σβήσουν φωτιές,
«Και που ξέρεις ότι η μια δε θα γίνουν δύο; άπαξ και ραγίσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει.»
Στην περίπτωση των one night stand, όλα τα θετικά και αρνητικά επιχειρήματα στηρίζονται σ’ αυτές τις δυο συνιστώσες:
Από τη μια σκέφτεσαι πως είναι εφήμερο, δε γνωρίζονται από πριν με τον άλλο, αρά δεν υπάρχει συναισθηματικό δέσιμο και θα επαναληφθεί δυσκολότερα.
Από την άλλη βασικά θέματα εμπιστοσύνης αρχίζουν να εμφανίζονται στον ορίζοντα, ενώ ο εγωισμός χτυπά επίμονα την πόρτα με σκέψεις όπως: «γιατί δεν μπορώ μόνο εγώ να του είμαι αρκετή.»
Με τη Νατάσα ν’ απαριθμεί μια λίστα με «κατηγορώ» προς τον εαυτό της για τη ρουτίνα, τους συνεχείς καβγάδες και το σεξ χωρίς φαντασία, πιάνει το μάτι μου το Νίκο να κουνάει το κεφάλι συμφωνητικά.
«Είσαι κι εσύ παθών;», του λέω με μια τάση να τον πειράξω για ν’ αλαφρύνει η ατμόσφαιρα.
«Όχι ακριβώς» ψελλίζει κι αρχίζει να μας διηγείται τα δικά του παθήματα.
Με την κοπέλα του τη Μαρίνα ήταν μαζί κι αγαπημένοι εδώ και περίπου ένα χρόνο. Όλα όμως άλλαξαν με το που άρχισε τη δουλεία και στη ζωή της μπήκε ο Σταύρος.
Συνάδελφος στο μαγαζί, φιλικός κι εμφανίσιμος δεν άργησε να εδραιωθεί στο μυαλό και τη φαντασία της.
Συγκρίσεις και σπόντες για το ότι ίσως θα ‘πρεπε ν’ αλλάξει και να γίνει περισσότερο σαν κι αυτόν, μπήκαν πλέον στο μενού.
Εκείνη δήλωνε πως δεν τον είχε αγγίξει ποτέ, αποκρύπτοντας έξυπνα πόσο πολύ το επιθυμούσε.
Στη φαντασιακή απιστία βλέπεις, τα πράγματα είναι πιο ρευστά.
Οι συνειδήσεις καθησυχάζονται ευκολότερα.
Οι άνθρωποι κοιμούνται σ’ αγκαλιές που μπορεί να μην κλείσανε άλλο μέσα τους, μα δε σταματήσανε ποτέ να τον ονειρεύονται.
Άλλωστε το μυαλό είναι αυτό που αποθηκεύει λόγια και μυρωδιές κι ορίζει τη διέγερση και την επιθυμία.
Αν το καλοσκεφτείς, ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από μια έκρηξη ορμονών που σ’ αυτή την περίπτωση, πυροδοτείται από τη λάθος παρουσία.
Στην επόμενη μας συνάντηση, η Νατάσα δεν ήρθε μόνη της αλλά μαζί με τον κάλο της, που σε μια κρίση μεγαλοψυχίας αποφάσισε να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία.
Θέμα της βραδιάς μας ήταν πλέον ο Νίκος, που έπιασε τη Μαρίνα να τον απατά με έναν από τους συμφοιτητές μας. Είχε κουραστεί από την σχέση και ήθελε κάτι καινούργιο, του δήλωσε ξερά φεύγοντας.
Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής, οι πράξεις ξεκινάνε από σκέψεις.
Ασχέτως αν καταλήγουν με διαφορετικούς συντελεστές.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
