Η καψούρα είναι ένα από το πιο καθηλωτικά συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος. Όταν μάλιστα ξεχειλίζει από μέσα σου σε κάνει μονομιάς να χάνεις τον ύπνο, το μυαλό και τη λογική σου. Τότε είναι που αισθάνεσαι να βρίσκεσαι σε επικίνδυνα νερά, όμως ένα χέρι βοηθείας εμφανίζεται να σώσει την κατάσταση, ο από μηχανής κολλητός.
Γιατί η καψούρα εκτός από το αντικείμενο του πόθου σου, σε φέρνει πιο κοντά και με τους φίλους σου. Μπορεί να είναι μόνο το κολλητάρι σου ή και ολόκληρη η παρέα που γνωρίζεστε από τότε που πηγαίνατε μαζί σχολείο, είναι αυτοί που θα ακούσουν όλα τα ανούσια δράματα, τους φόβους ή τις χαρές σου, όταν ο έρωτας σου έχει χτυπήσει την πόρτα.
Θα αναλύσετε παρέα την χθεσινοβραδινή συζήτηση με το αίσθημα και θα προσπαθήσετε να καταλάβετε αν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ ή θα αράξετε με μια μπίρα στο χέρι σχεδιάζοντας το σημερινό ραντεβού με εκείνη, που την έχεις δαγκώσει τη λαμαρίνα και θες διακαώς να την κάνεις δική σου.
Οι φίλοι είναι άλλωστε αυτοί που θα σου δώσουν απλόχερα τις συμβουλές τους, όταν το να μιλήσεις –ναι ή όχι– γίνεται πολύ πιο σημαντικό δημοψήφισμα και από αυτό της κυβέρνησης, ενώ θα σε βοηθήσουν να δεις πιο καθαρά τα υπέρ και τα κατά σε όλα εκείνα τα διλήμματα που σε παιδεύουν.
Θα δείξεις πρώτα σε αυτούς το μήνυμα που ετοιμάζεσαι να στείλεις για να σου πουν τη γνώμη τους και πολλές φορές θα κάνεις αντιγραφή αυτολεξεί τα λόγια τους με τον κίνδυνο να ξεφτιλιστείς, αφού η πιθανότητα να ξεχάσεις το «πες του» στην αρχή της πρότασης, είναι ολοζώντανη.
Υπάρχουν ακόμα και εκείνες οι περιπτώσεις που είναι το δικό τους δάχτυλο που θα πατήσει το κουμπί της αποστολής σε όλα αυτά που θες αλλά δεν τολμάς να πεις, επειδή τα χέρια και τα πόδια σου τρέμουν ασορτί σε κλίμακα Ρίχτερ άνω των εννέα βαθμών.
Θα βρεθείς ασυναίσθητα ξαπλωμένος μπρούμυτα στον καναπέ τους να κλαις ή θα τους τραβολογάς μες στο ξημέρωμα να πάτε να μεθύσετε μετά από έναν οδυνηρό χωρισμό. Θα βγάλεις απέναντί τους –σε όλο της το μεγαλείο– τη ζήλια που σε τρώει, όταν το αμόρε πατήσει like σε αυτήν την αντιπαθητική ή όταν σου ανακοινώσει με απάθεια πως αύριο έχει κανονίσει να βγει με τον κολλητό της.
Είναι αυτές οι στιγμές που τους έχεις τόση ανάγκη και αυτοί είναι εκεί χωρίς να σε κρίνουν, χωρίς να σε κακολογήσουν, μόνο για να σε ακούσουν και να σε βοηθήσουν να βγεις από το λαβύρινθο που πήγες και χώθηκες, για να μπορέσεις ξανά να ορθοποδήσεις.
Και λίγο πιο μετά από τη δίκη σου ανάκαμψη, η καψούρα θα χτυπήσει την πόρτα σε κάποιον άλλον από την παρέα, ξεκινώντας πάλι από το μηδέν με εσένα αυτή τη φορά στη θέση του καθοδηγητή. Αν μάλιστα τύχει και βρεθείτε ταυτόχρονα στην ίδια ερωτοχτυπημένη θέση, οι μέρες θα σας βρίσκουν να αναστενάζετε αντικριστά μονολογώντας ο καθένας κομμάτια της δικής του ιστορίας.
Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο γίνονται όμως οι φίλιες πιο δυνατές, πιο στέρεες, αφού μέσα στην απόλυτη καψούρα κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί ποιο προσωπείο πρέπει να φορέσει.
Έτσι σε μαθαίνει ο άλλος καλύτερα, με εκ βαθέων εξομολογήσεις για τους έρωτες που σε βασανίζουν αλύπητα, μπαίνει πιο βαθιά στο μυαλό και την καρδιά σου, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τους φόβους και τις επιθυμίες σου.
Για το λόγο αυτό, αν έχεις έστω ένα φίλο που να μην ντρέπεσαι να δείξεις μπροστά του τον πιο παράλογο καψούρη εαυτό σου, μπορείς να θεωρείς πως είσαι ευτυχισμένος.
Σε όλες τις φίλες μου που με ανέχονται, γιατί κάθε φορά που ερωτεύομαι, γίνομαι κυριολεκτικά ανυπόφορη.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
