Όταν ξεκινάς μια καινούργια σχέση, αυτά που αρχίζεις να νιώθεις για τον άλλον είναι δοσμένα στην υπερβολή τους. O έρωτας, το πάθος, η επιθυμία. Σκέφτεσαι συνέχεια τον άνθρωπο αυτόν και θέλεις να είσαι μαζί του όσο περισσότερο γίνεται. Όλα μοιάζουν να ‘ναι ιδανικά, τίποτα δε φαίνεται να σας πτοεί, ακόμα και τ’ ότι ενώ μένετε πρακτικά στην ίδια ακριβώς πόλη, η απόσταση που σας χωρίζει μετριέται με ώρες κι όχι με λεπτά.
Στην αρχή είστε και οι δύο τόσο ερωτευμένοι, που αυτά σας φαίνονται απλά λεπτομέρειες. Αγοράζεις μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών και περνάς δυο ζωές μέσα σε λεωφορεία, τραμ και μετρό μετρώντας στάσεις, μόνο για να μπορέσει, έστω και για λίγο, ν’ αγγίξει ο ένας τον άλλον. Εξοπλίζεσαι με βιβλία, φορτώνεις το mp3 σου με μουσική και ξεκινάς κάθε φορά μ’ ανυπομονησία για το μικρό σου ταξίδι.
Ο καιρός όμως περνάει κι αυτό που μέχρι χθες θεωρούταν κομμάτι της καθημερινότητάς σας, είναι φορές που μοιάζει με πρόβλημα, αφού αισθάνεσαι τις αντοχές σου σιγά-σιγά να σ’ εγκαταλείπουν. Έχεις σχολάσει πάλι αργοπορημένα απ’ τη δουλειά κι είσαι τόσο κομμάτια, που ακόμα κι η σκέψη να καλύψεις όλη εκείνη την απόσταση, για να τον δεις για λίγο κι ύστερα να φύγεις τρέχοντας, ώστε να προλάβεις τον τελευταίο συρμό, σου φαίνεται βουνό. Βλέπεις, ο χρόνος που περνάς σε στάσεις κι αποβάθρες είναι αντιστρόφως ανάλογος μ’ αυτόν που τελικά είστε κυριολεκτικά μαζί.
Το αυτοκίνητο τις περισσότερες φορές έχει βενζίνη ίσα για να πας αύριο στη δουλειά και κάπως έτσι οι συναντήσεις σας αναβάλλονται γι’ αύριο, με την ελπίδα ότι οι συνθήκες θα ‘ναι ευνοϊκότερες και ο στόχος-συνάντηση θα επιτευχθεί. Όσο όμως οι μέρες περνάνε κι εσύ συνεχίζεις να ξυπνάς και να κοιμάσαι χωρίς να ‘χεις μπορέσει να δεις από κοντά το πρόσωπο αυτού που αγαπάς, το κλίμα αρχίζει να φορτίζεται επικίνδυνα.
Οι πρώτοι καβγάδες δεν αργούν να γίνουν γεγονός, ενώ βγάζετε τα τεφτέρια σας και μετράτε ποιος πήγε στον άλλον τις πιο πολλές φορές, λες κι η σχέση σας είναι μπακάλικο και τα πήγαινε-έλα τρόφιμα βερεσέ, που στην τελική πρέπει κάποιος να πληρώσει. Σκέφτεστε το μέλλον σας, κάνετε υπολογισμούς και τελικά αποφασίζετε πως θα μείνετε και θα το παλέψετε. Άλλωστε, άλλοι τα καταφέρνουν ενώ είναι σε διαφορετικές χώρες, γιατί όχι κι εσείς;
Παρόλο που δε σας χωρίζουν αεροδρόμια και λιμάνια και που το ρόλοι σας χτυπάει και δείχνει ακριβώς την ίδια ώρα, η απόσταση είναι ένα ουσιαστικό που έχει ακριβώς την ίδια έννοια, ανεξαρτήτως μεγέθους. Έτσι, θα ‘ρθουν στιγμές που θα ‘στε μακριά κι αυτό θα ‘ναι δυσβάσταχτο. Όταν θ’ ακούς τον άλλον στεναχωρημένο και δε θα μπορείς να βρεθείς κοντά του αυτοστιγμεί, όταν θα ‘ναι άρρωστος και δε θα ‘ναι εύκολο να πεταχτείς και να του πας φαγητό ή όταν έχετε κι οι δύο αϋπνίες αλλά τα κρεβάτια σας απέχουν μεταξύ τους κάτι χιλιόμετρα.
Τότε είναι που θα καταλάβεις ότι φοβάσαι για το μέλλον της σχέσης σας, που θ’ αμφιβάλλεις για το αν τελικά μπορέσει να επιβιώσει, που θα δειλιάσεις, που θα θελήσεις να παραιτηθείς. Η απόσταση όμως, όσο μικρή κι αν είναι, χρειάζεται θαρραλέους κι αποφασισμένους αντιπάλους, που ακόμα κι αν τους κάνει τη ζωή δύσκολη, αυτοί θα καταφέρουν να την αγαπήσουν.
Γιατί εκείνη ακριβώς τη στιγμή, που θα κάνεις για χιλιοστή φορά τη διαδρομή σου και κάποιος άλλος που τώρα ξεκινά σε ρωτήσει για πληροφορίες, βλέποντας στα μάτια σου ότι ξέρεις πού πας, τότε θα καταλάβεις κι εσύ ότι βρίσκεσαι ακριβώς στο σημείο που έπρεπε να είσαι.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τριγώνη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
