Έχεις μια σχέση, στο ξεκίνημα όλα σας πάνε καλά, αλλά στην πορεία φαίνεται πως τα πράγματα κάπου αρχίζουν να χαλάνε ανάμεσά σας. Κατά αυτόν τον τρόπο, κάποια στιγμή οδηγείστε αναπόφευκτα στο χωρισμό. Δική σου η απόφαση, του άλλου ή και των δύο σας μαζί, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο μέχρι πρότινος άνθρωπός σου, είναι τώρα πια απλά ένας πρώην σου.
Ο καιρός που είστε χώρια περνάει κι έρχεται η ώρα που μαθαίνεις πως μια καινούργια σχέση υπάρχει στη ζωή του. Η περιέργεια όσο να ‘ναι σε καίει κάπου μέσα σου κι έτσι σπεύδεις να δεις με τα ίδια σου τα μάτια, τον αντικαταστάτη σου. Όποιος κι όπως κι αν είναι, η ετυμηγορία που θα βγει θα είναι κάθε φορά η ίδια: Οι νυν των πρώην μας πάντα θα μας φαίνονται κατώτεροί μας.
Μπορεί να δουλεύει σαν μοντέλο και να έχει κερδίσει τίτλους στα παγκόσμια καλλιστεία, μπορεί να έχει δύο βραβεία νόμπελ κι ένα Όσκαρ, εσένα η αντίδρασή σου θα είναι μία και μοναδική: πως εσύ υπερτερείς σε όλα τα επίπεδα και δε θα αργήσει να έρθει η μέρα που θα το διαπιστώσει κι ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος. Βρίσκεις με την πρώτη μάτια πάμπολλα μηδαμινά ελαττώματα, ενώ δεν αργείς να ζητήσεις και τη γνώμη των φίλων σου, που τι να κάνουνε κι αυτοί, συμφωνούν με τα λεγόμενά σου.
Δεν είναι όμως ότι έχεις αρχίσει να παραλογίζεσαι και δε βλέπεις πως μια χαρά είναι ο άνθρωπος που λοξοκοιτάζεις. Ούτε ότι κανείς έτρεξε να ρωτήσει τη γνώμη σου κι έτσι αναγκάστηκες να την εκφράσεις. Είναι απλά πως αισθάνεσαι ένα μικρό κι απρόσμενο τσίμπημα ζήλιας και γι’ αυτό σου βγαίνει λίγη χολή στην επιφάνεια, χωρίς απαραίτητα να σημαίνει ότι δεν έχεις ξεπεράσει τον άλλον ή ότι θέλεις διακαώς να είστε και πάλι μαζί.
Είναι μια ανάγκη για επιβεβαίωση, ότι δεν ήσουνα ένα τόσο εύκολα αντικαταστάσιμο άτομο, που μπόρεσε ο άλλος να γεμίσει τη θέση που άφησες πίσω σου αδειανή και μάλιστα βρίσκοντας με την πρώτη κάποιον μακράν καλύτερό σου. Είναι ένας ξεκάθαρος παιδιάστικος εγωισμός που σε πιάνει και θες να αποδείξεις πάση θυσία πως εσύ ήσουνα καλύτερος.
Η επόμενη σχέση που θα κάνει ο πρώην σου μετά απ’ τη δική σας άλλωστε -θέλοντας και μη- ενέχει το στοιχείο της μεταξύ σας σύγκρισης και δε θες με τίποτα να βρίσκεσαι απ’ τη μεριά του ηττημένου. Δε θες να ακούσεις πως το νέο ταίρι είναι καλύτερο από σένα στο σεξ ή ότι τα φαγητά του είναι σαφώς νοστιμότερα απ’ τα δικά σου.
Αν μάλιστα η καινούργια σχέση στη ζωή του άλλου ήρθε νωρίτερα απ’ την επόμενη δική σου, η ανάγκη σου να υποδαυλίσεις το γεγονός της είναι μεγαλύτερη. Γιατί στην εξίσωση μαζί με όλα τα άλλα μπαίνει κι ο φόβος της μοναξιάς, μαζί με το αίσθημα πως εσύ έφταιγες που τα πράγματα τελικά δε δούλεψαν, αφού ο άλλος απέδειξε ότι είναι ικανός να βρίσκεται σε σχέση.
Το όλο σκηνικό αλλάζει όταν περάσει ο καιρός και προχωρήσεις κι εσύ παρακάτω. Τότε συνειδητοποιείς πως ήσουνα λίγο αυστηρός και παράλογος με τις αντιδράσεις και την κριτική σου. Ή και πάλι παραδέχεσαι πως αξίζει ο ένας να είναι με τον άλλον και τους εύχεσαι τα καλύτερα.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη