Όλοι μοιάζουν νορμάλ μέχρι να τους γνωρίσεις πραγματικά

Όλοι βάζουμε τα δυνατά μας  για να ταιριάξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στο πρότυπο του νορμάλ ανθρώπου που είτε έχουμε εμείς μέσα στο κεφάλι μας είτε το έχουμε πάρει απ΄τους άλλους μασημένη τροφή. Προσπαθούμε να κρύψουμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας, να στριμωχτούμε για να χωρέσουμε στο καλούπι που υπάρχει. Το θεωρούμε μάλιστα τόσο ιδεατό όλο αυτό σαν κατάσταση, που ψάχνουμε μόνο τέτοιους ανθρώπους για να βάλουμε στη ζωή μας.

Η αλήθεια όμως είναι μόνο μία: Κανείς δεν είναι νορμάλ με τον τρόπο που το σκέφτεσαι ή έτσι όπως στο έχουν μάθει. Απλά δεν τον έχεις γνωρίσει ακόμα αρκετά καλά για να σου επιτρέψει να δεις μέσα στα βάθη του μυαλού και της καρδιάς του. Στα μέρη που κι αυτός κρύβει πράγματα απ΄τους άλλους για να ταιριάξει στην ίδια κατηγορία με αυτήν που κι εσύ προσπαθείς να μπεις.

Δεν υπάρχει κανείς απολύτως που να μην έχει έστω έναν παράλογο φόβο. Κάτι που μπροστά του όλο το σώμα κυριολεκτικά παραλύει, το μυαλό του σταματάει να σκέφτεται λογικά κι έτσι βρίσκεται να στέκεται απόλυτα ακίνητος και μουδιασμένος, ανίκανος να πάρει την οποιαδήποτε απόφαση. Κι ας είναι απλά και μόνο η θέα ενός μικρού εντόμου, ή κάτι μεγάλο κι αναπόφευκτο όπως ο φόβος ότι θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα πεθάνει.

Βρες μου έστω έναν άνθρωπο που να μην έχει βασανιστεί από έρωτα, που να έχει διαχειριστεί απόλυτα φυσιολογικά και πολιτισμένα πράγματα και καταστάσεις πάνω σε μια μεγάλη καψούρα. Να μην έχει ζηλέψει παράφορα όλα εκείνα που σε άλλη φάση θεωρεί γελοία κι αστειότητες. Να μην έχει κάνει υποθετικά και μελοδραματικά σενάρια για το άλλο του μισό. Να μην έχει ψάξει πράγματα και τηλέφωνα. Να μην έχει κλάψει, να μην έχει παρακαλέσει, να μην έχει εκτεθεί.

Δείξε μου κάποιον που να μην έχει κακές συνήθειες, εθισμούς κι εμμονές. Αυτόν που δεν ξενυχτάει, δεν καπνίζει, δεν τρώει ποτέ του junk food. Δείξε μου αυτόν που δεν έχει τίποτα που να χρειάζεται απαραιτήτως να κάνει μέσα στη μέρα του, να πιει μια κούπα καφέ, να τσεκάρει το κινητό του. Ή εκείνον που το μυαλό του δεν έχει κανένα κόλλημα με κάτι που πρέπει να γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο, ούτε με την καθαριότητα, ούτε με τη θέση των αντικειμένων μέσα στο σπίτι του.

Φέρε μου εκείνον που δεν υπάρχει τίποτα που τον κάνει έξω φρενών, που δεν έχει ξεφύγει ποτέ απ΄τα επιτρεπτά όρια, που δεν έχει θυμώσει τόσο που να έχει κοντέψει να εκραγεί. Φέρε κι αυτόν που δεν έχει ποτέ ανασφάλειες και δεύτερες σκέψεις, που δεν έχει αναρωτηθεί αν είναι αρκετά καλός και δεν ανησυχεί ότι μπορεί κάποιος καλύτερος απ΄αυτόν να παρουσιαστεί.

Φέρε εκείνον που δεν ξυπνάει μερικές μέρες με τη χειρότερη διάθεση σκεπτόμενος ότι όλα του πάνε στραβά. Και μην ξεχάσεις μαζί τους να φέρεις κι όποιον νιώθει απόλυτα ικανοποιημένος με τα πάντα, που δεν υπάρχει ούτε ένα πράγμα που τον χαλάει και θέλει να αλλάξει, στη δουλειά, στις φιλίες, στη σχέση του.

Σε προκαλώ λοιπόν να ψάξεις όσο θες και να βρεις τον νορμάλ άνθρωπο, που δεν έχει καμία παραξένια, κανένα ξέσπασμα, τίποτα που να του αρέσει ή να σιχαίνεται που κάποιος θα θεωρήσει παράλογο. Κι ύστερα αφού πιούμε ένα ποτήρι κρασί και συζητήσουμε, θα μπορέσω εμπράκτως να σου αποδείξω πως τελικά είτε κάνεις δεν είναι νορμάλ είτε είμαστε -σχεδόν- όλοι.