Ζεις εδώ και κάποια χρόνια στο δικό σου σπίτι, απολαμβάνεις την ανεξαρτησία σου, τα πράγματα μένουν ακριβώς στο σημείο που τα άφησες, ενώ κάνεις δε σε ενοχλεί όταν χρειάζεσαι ησυχία. Παρόλ’ αυτά έρχονται στιγμές που γυρίζεις στο πατρικό σου, συγκεκριμένα σε γιορτές και ειδικές περιστάσεις, και τότε αισθάνεσαι λες και είσαι πάλι παιδί.
Το δωμάτιο που θα μείνεις είναι συνήθως το παιδικό σου. Είναι ακριβώς το ίδιο, από την εποχή που πήγαινες γυμνάσιο, δίνοντάς σου την εντύπωση ότι μπήκες σε χρονομηχανή. Περιμένει την επιστροφή σου, παρόλο που αυτή τη φορά δε θα πας βόλτα με την παρέα σου για μια ώρα, αλλά θα κάνεις μήνες μέχρι να ξανάρθεις.
Στο παράθυρό σου, καταχωνιασμένο το τασάκι από την εποχή που κάπνιζες κρυφά. Θα το ξεθάψεις αμέσως μόλις αδειάσεις την βαλίτσα σου και θελήσεις να κάνεις τσιγάρο.
Στην ντουλάπα σου θα βρεις κάποια από τα παλιά σου ρούχα, που θα σε κάνουν να απορείς τι ακριβώς σκεφτόσουν όταν τα αγόραζες, ενώ με έκπληξη θα ανακαλύψεις ότι πολλά από αυτά σου κάνουν ακόμα και τώρα. Ο καθρέφτης γεμάτος με φωτογραφίες από τις εκδρομές του σχολειού και πάνω στα ράφια όλα τα αναμνηστικά για συμμετοχή σε αγώνες και διαγωνισμούς, να επιδεικνύονται υπερήφανα σε τυχόν επισκέπτες. Τύφλα να έχουν τα ολυμπιακά μετάλλια.
Στην κουζίνα θ’ ανοίξεις χωρίς σκέψη το ντουλάπι με τα ποτήρια (στο δικό σου σπίτι ακόμα τα μπερδεύεις, παραδέξου το), ενώ θα βρεις σε περίοπτη θέση την αγαπημένη σου κούπα, που έπινες μόνο εκεί το γάλα σου. Θα την ξεπλύνεις, θα τη γεμίσεις αυτή τη φορά με καφέ και θα ξεκινήσεις να τη χρησιμοποιείς, σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Η θέση σου στον καναπέ είναι πάντα άδεια περιμένοντάς σε και στη λίστα των καναλιών της τηλεόρασης, είναι αποθηκευμένο αυτό με τα παιδικά, που ξυπνούσες κάθε σαββατοκύριακο από τα χαράματα για να παρακολουθήσεις.
Οι μυρωδιές από τα αγαπημένα σου φαγητά θα πλημμυρίσουν το σπίτι. Βλέπεις, είσαι ο επίτιμος καλεσμένος κι έτσι δεν θα χρειαστεί να μαγειρέψεις εσύ. Εκτός από το μαγείρεμα, θα γλιτώσεις και το καθάρισμα, μη σου πω και το στρώσιμο του κρεβατιού σου.
Φίλοι από τα παλιά, που μένουν ακόμα στα περίχωρα, θα έρθουν να σ’ επισκεφτούν για ν’ ανταλλάξετε τα νέα σας, ν’ αναπολήσετε τα παλιά κάνοντας όπως τότε βόλτες στην περιοχή. Πάρκα, πλατείες, μαγαζιά, όλα γεμάτα με αναμνήσεις και ιστορίες που διηγείστε ακόμα.
Κάθε νόμισμα όμως έχει δύο όψεις κι έτσι όσο οι μέρες θα περνάνε, θα θυμηθείς κάποιους από τους λόγους που σε έκαναν εξαρχής να θέλεις να μετακομίσεις.
Η γκρίνια για τις εξόδους και το πότε θα γυρίσεις παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο, μαζί με τις παρατηρήσεις για τις ώρες, που παίρνεις αγκαζέ το κινητό και το γιατί δεν έφαγες σαλάτα μαζί με το φαγητό σου. Σ’ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και εξτρά δωράκι λόγω ηλικίας, συζήτηση για γάμους, παιδιά και πανηγύρια, που έχουν αναίτια καθυστερήσει.
Κάπως έτσι λοιπόν, θα βρεθείς να ξαναπακετάρεις, να κατεβαίνεις δύο δύο τα σκαλιά προς την έξοδο και ύστερα, να ξεφυσάς με ανακούφιση τη στιγμή που γυρνάς το κλειδί στην πόρτα σου. Μόλις όμως αυτή ανοίξει, όλα αυτά που άφησες για να κάνεις με την επιστροφή σου είναι ακόμη εκεί να σε περιμένουν.
Καλώς όρισες πάλι στον κόσμο των ενηλίκων, η αντίστροφη μέτρηση για το φαύλο κύκλο νοσταλγίας του πατρικού σου έχει ήδη ξεκινήσει.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
