Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, τότε που το Facebook δεν είχε περάσει καν σαν ιδέα απ’ το μυαλό του δημιουργού του, οι έφηβοι είχαν διαφορετικούς τρόπους για να αποτυπώσουν τις σκέψεις τους, τις ανησυχίες τους ή απλά και μόνο για να γράψουν το πώς πέρασαν τη μέρα τους, τα ημερολόγια.
Κυκλοφορώντας σε διάφορα χρώματα και σχέδια τα εφηβικά ημερολόγια είχαν αναμφισβήτητα τη θέση του εξομολογητή, κάτι σαν τον παπά της ενορίας για τη γιαγιά μας. Ήταν ένα απ’ τα πλέον δημοφιλή δώρα που λάμβανες σε πάρτι και γιορτές και καθημερινά γράφονταν ευλαβικά τα νέα της ημέρας με ημερομηνία και το απαιτούμενο «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» σαν έναρξη.
Επειδή μάλιστα τα πράγματα που καταγράφονταν στις σελίδες του ήταν άκρως απόρρητα στο ίδιο επίπεδο με τη βιβλιοθήκη του Βατικανό, κρύβονταν συνήθως σε ευφάνταστα μέρη για να μην τα πάρει κανένα αδιάκριτο μάτι, ενώ πήγαιναν και σετ με λουκετάκι το κλειδί του οποίου βρισκόταν επίσης σε τοποθεσία μυστική.
Τα χρόνια περάσανε κι οι καταχωρήσεις στο ημερολόγιο έπαψαν να είναι τακτικές. Έτσι όταν ήρθε η ώρα να μετακομίσεις σε ένα δικό σου σπίτι άφησες πίσω όλα τα πειστήρια της εφηβείας σου. Ουδέν κρυπτόν, όμως, υπό τον ήλιον και μαζί με τη γενική καθαριότητα που κάνει η μαμά σου, από εκείνη που μόνο τα πατώματα του σπιτιού δεν ξηλώνει, η κρυψώνα σου έπαψε να είναι μυστική.
Μιλώντας όμως για Ελληνίδα μητέρα, δε χρειάζεται καν να μιλήσουμε για την έννοια της ιδιωτικότητας, γι’ αυτό κι ό,τι είχες έως τότε γράψει διαβάστηκε με μεγαλύτερη προσήλωση και από το Fifty Shades of Grey από τις απανταχού νοικοκυρές.
Κατά αυτόν τον τρόπο όλα τα μυστικά σου ήρθαν στη φόρα. Τα δεκάρια που έπαιρνες στα τεστ τριμήνου στα μαθηματικά κι έβαζες άλλο ένα πέντε όταν σε ρωτούσαν αν έγραψες καλά. Οι κοπάνες που έκανες την ώρα των αγγλικών για να αράξεις με την παρέα σου στο προαύλιο κι έβαζες τον απουσιολόγο να σε καλύψει, οι μονόωρες απουσίες που έπαιρνες όταν σε έδιωχναν απ’ την τάξη γιατί μίλαγες.
Ο πρώτος έρωτας με τον συμμαθητή σου απ’ το φροντιστήριο, που σε έκανε να γυρνάς πάντα αργοπορημένα από το μάθημα στο σπίτι κι όχι η τρελή καθηγήτρια που συνέχιζε να γράφει ασταμάτητα στον πίνακα σημειώσεις ακόμα κι αφότου έχει χτυπήσει το κουδούνι. Η πρώτη μπίρα που δοκίμασες στο πάρτι της κολλητής σου και δε σου άρεσε καθόλου, η τζούρα από το τσιγάρο που σε έκανε να βήχεις.
Με το πέρας της ανάγνωσης το πιο πιθανό είναι να ακολουθήσει τηλεφώνημα με εκτενές κήρυγμα για το κακό δρόμο που έχεις πάρει και το πού έχεις μπλέξει, ενώ η συζήτηση του έκκλητου βίου σου να γίνει νούμερο ένα θέμα στα προσεχή οικογενειακά τραπέζια.
Είναι, όμως, αυτές οι μικρές κρυφές λεπτομέρειες της ζωής σου που έκαναν κάθε μέρα την ώρα της καταγραφής στο ημερολόγιο ιερή και τα μαλλιά της μαμάς σου να έχουν πέσει απ’ το κεφάλι της.
Η καταγραφή των ανησυχιών και των προβλημάτων που φάνταζαν στο εφηβικό μυαλό σου τεράστια, γράφοντάς τα όμως γίνονταν ολοένα και μικρότερα. Τα έβγαζες από μέσα σου και βλέποντάς τα μπροστά σου λέξεις με σάρκα κι οστά κατάφερνες πιο εύκολα να τα διαχειριστείς και να οδηγηθείς προς την ενηλικίωση.
Για το λόγο αυτό μη βιαστείς να τα πετάξεις στο ξεσκαρτάρισμα που θα κάνεις στα συρτάρια σου από φόβο μην τα δει κανείς, διάβασέ τα ξανά για να θυμηθείς πρόσωπα κι ιστορίες και πού ξέρεις ίσως να ανακαλύψεις μέσα σου κι ένα κρυμμένο συγγραφικό ταλέντο.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Τριγώνη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
