Περιμένουμε το χειρότερο κι ελπίζουμε το καλύτερο

Το μέλλον για τον κάθε άνθρωπο είναι ένα άγνωστο προς αυτόν έδαφος. Κάνεις μας ούτε ξέρει ούτε και πρόκειται ποτέ του να μάθει πότε πού και τι ακριβώς θα του συμβεί. Έτσι το μόνο πράγμα που του μένει για να κάνει είναι να προετοιμάζεται γι’ αυτό. Να κάνει σχέδια, όνειρα και πλάνα για το αύριο, που πολύ σύντομα θα έχει πάρει τη θέση του σαν αντικαταστάτης του σήμερα. Είναι περίεργη συνήθεια όμως αυτή, που όλοι μας πάντα σκεφτόμαστε πρώτα τη χειρότερη κι όχι την καλύτερη εκδοχή του εκάστοτε σεναρίου.

Δε χρειάζεται να είσαι χαρακτήρας απαισιόδοξος ούτε να σε ελκύει η καταστροφολογία. Απλά πριν πάρεις μια οποιαδήποτε απόφαση, προτού κάνεις έστω και το πιο μικρό βήμα, αυτό που περνάει στην αρχή αυτόματα απ’ το μυαλό σου είναι το τι θα γίνει αν τελικά πάνε όλα στραβά.

Σκέφτεσαι τις πιθανότητες, ζυγίζεις τις απώλειες που μπορεί να σου συμβούν, μετράς τα υπέρ και τα κατά. Πριν πάρεις το ρίσκο, πριν το δάχτυλό σου πατήσει το κουμπί της αποστολής, πριν κλείσεις την πόρτα πίσω σου, πριν πεις αυτά που ήδη σκέφτεσαι, ο εγκέφαλός σου σαν μια καλολαδωμένη μηχανή σου έχει σερβίρει έτοιμες στο πιάτο τις συντεταγμένες της απόλυτης διάλυσης.

Βάζεις τα δυνατά σου στο να φτιάξεις στο μυαλό σου μια εκδοχή που όλα μέσα της λειτούργησαν λάθος. Πλάθεις μια ιστορία που να μοιάζει με καταστροφή, έτσι ώστε ό,τι και αν γίνει από ‘κει κι ύστερα να σου φαίνεται πως είναι καλύτερο απ’ αυτό που είχες φανταστεί. Να το συγκρίνεις μαζί του και να συνειδητοποιείς ότι είναι τελικά διαχειρίσιμο. Να σκέφτεσαι πως όντως υπήρχε και κάτι πιο άσχημο που θα μπορούσε να σου έχει τύχει και για καλή σου τύχη αποφεύχθηκε.

Το να υπολογίζεις ποιο είναι το πιο άσχημο αποτέλεσμα που είναι δυνατόν να συμβεί σε κάθε περίσταση της ζωής σου, δεν είναι μαζοχισμός ούτε αυτοτιμωρία, είναι απλά ένας ακόμα μηχανισμός άμυνάς σου, ένας τρόπος για καταφέρεις να σε προστατέψεις.

Όταν η ευτυχία κι η επιτυχία σου χτυπήσει την πόρτα το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κάτσεις και να την απολαύσεις. Να το ζήσεις στο έπακρον. Αν όμως γίνει ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που ευχόσουν, θες να έχεις ήδη προϊδεάσει τον ίδιο σου το εαυτό για να το δεχτεί όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα γίνεται. Να μη σπάσει τα μούτρα του πέφτοντας απ’ τα σύννεφα, να μην πληγωθεί ανεπανόρθωτα από ελπίδες που αποδείχθηκαν πως ήτανε τελικά φρούδες.

Προσπαθείς να έχεις φανταστεί τη χειρότερη δυνατή εναλλακτική, ώστε μόλις οτιδήποτε κακό σου παρουσιαστεί να έχεις ήδη προσχεδιασμένη την επόμενη κίνησή σου, να μην παγώσεις μπροστά του, να μη νιώσεις πως είσαι προδομένος κι ανήμπορος. Να ακολουθήσεις το σχέδιο που έχεις προετοιμάσει, να ανακάμψεις όσο γίνεται γρηγορότερα και να πας ολοταχώς προς το στόχο, που αυτή τη φορά δεν κατάφερες να πετύχεις.

Σκέφτεσαι συνεχώς το πιο ζοφερό πιθανό σενάριο, θωρακίζεις όσο το δυνατόν περισσότερο τον εαυτό σου και προχωράς. Μα σε κάθε βήμα που κάνεις, σε κάθε στροφή που επιλέγεις να πάρεις, βαθιά μέσα σου ελπίζεις ό,τι κι αν είναι αυτό που έχεις σκεφτεί, να μην χρειαστεί ποτέ σου να το αντιμετωπίσεις, να μην εμφανιστεί ποτέ μπροστά σου.