Το σκηνικό ξεκινάει κάπως έτσι:
Είσαι έξω με την παρέα σου και είναι ένα από εκείνα τα βράδια, που οι φίλοι φέρνουν μαζί τους δικούς τους φίλους, οι άλλοι άλλους και ούτω καθεξής. Τότε ανοίγει η πόρτα και κάποιος σας πλησιάζει, απλώνει το χέρι του για να συστηθεί ως νέα άφιξη στην ομήγυρη, μα εσύ εκτός από μια αδιαφιλονίκητη έλξη, αισθάνεσαι ταυτόχρονα μια οικειότητα, σα να έχετε ξαναγνωριστεί.
Όσο τον ακούς να λέει το όνομα του, ο εγκέφαλος σου τρέχει με χίλια κάνοντας συνδυασμούς από μέρη, ονόματα και παρέες μέχρι να καταφέρεις να ξεκλειδώσεις το αρχείο της μνήμης σου, δεν υπάρχουν όμως αποτελέσματα.
Ζητάς διακριτικά δεξιά και αριστερά για μια χείρα βοηθείας, όμως κάνεις άλλος δεν φαίνεται να τον θυμάται. Εσύ όμως κουνάς το κεφάλι σου με βεβαιότητα και ξεκινάς τις ανασκαφές, δεν μοιάζει λίγο με το Θανάση τον μπάρμαν από τις περσινές διακοπές στη Σαντορίνη; Ή μήπως με τον Αντώνη που σε τράκαρε πρόπερσι κάπου στην παραλιακή;
Όλες οι απαντήσεις επιστρέφουν αρνητικές και εσύ σιγά σιγά το παίρνεις απόφαση πως κάνεις λάθος, μα όσο περνάει η ώρα και η κουβέντα ανάβει, βλέπεις συνεχώς μπροστά σου μόνο ομοιότητες και πουθενά διαφορές.
Συμπληρώνει με φυσικότητα φράσεις ή προτάσεις σου, κάνει τα ίδια αστεία με εσένα, ενώ έχει τις πιο επιτυχημένες μαντεψιές για το τι κωμικοτραγικό έπαθε σήμερα στο γραφείο, ο άγαρμπος συνάδελφός σου.
Πεπεισμένη πλέον για την ύπαρξη προηγούμενης συνάντησης, που φαίνεται όμως να μην έχει πραγματοποιηθεί παρά μόνο στο μυαλό σου, ξεκινάς να ξεσκονίζεις βιβλία για να μπορέσεις να ξεδιαλύνεις το μυστήριο.
Η πρώτη λύση έρχεται από την ψυχολογία. De ja vu ονομάζει το φαινόμενο, ελληνιστί προμνησία, είναι όταν έχεις μέσα σου την αίσθηση πως έχεις βιώσει κάτι ξανά στο παρελθόν. Ιδιαιτέρως συνηθισμένο μεν αφού το εβδομήντα τοις εκατό του πληθυσμού δηλώνει πως το έχει βιώσει, εν μέρει συσχετισμένο δε, με διαταραχές όπως η σχιζοφρένεια και η επιληψία.
Επειδή όμως η απλή και ταπεινή επιστήμη της ψυχολογίας, σου αφήνει ακόμα το αίσθημα του ανικανοποίητου και δεν βάζει την τελεία στο ερωτηματικό σου, προχωράς λίγο παρακάτω τις έρευνές σου και φτάνεις σε μια διαφορετική προσέγγιση, όπου αναφέρεται σε προηγούμενες ζωές, αλλά και στο φλέγον ζήτημα της μετενσάρκωσης.
Ευρέως αποδεκτή από πλήθος θρησκειών αλλά και από τον ίδιο τον Πυθαγόρα, η μετενσάρκωση αν μη τι άλλο φαίνεται να μπορεί να σου δώσει το πράσινο φως σε όλα αυτά που σε βασανίζουν. Με άπειρες προηγούμενες ζωές στο ενεργητικό σου, είναι τουλάχιστον ενενήντα τοις εκατό σίγουρο κάποιος από τους προϋπάρχοντες εαυτούς σου να έχει ξανά συναντηθεί με αυτόν που μόλις συστήθηκες ή ακόμα και με τον Μέγα Ναπολέοντα ή τον Αϊνστάιν αυτοπροσώπως.
Η παραπάνω θεωρία όμως έρχεται με ένα συν, ένα δώρο, γιατί αν βρίσκεσαι με κάποιον σε όλες τις προηγούμενες και τις επόμενες ζωές σου, όπως μια χαριτωμένη διαφήμιση που πήρε το μάτι μου πρόσφατα, αυτό σημαίνει πως ίσως εσείς οι δύο γεννηθήκατε ο ένας για τον άλλο, είστε δηλαδή κάτι σαν αδελφές ψυχές.
Για εμένα που όλα αυτά μου αφήνουν ανάμεικτα συναισθήματα και ρίχνω λευκό, μη έχοντας ακόμη αποφασίσει αν δηλώνω υπέρ ή κατά, θα σου πω μόνο αυτό και θα σωπάσω:
Δεν ξέρω αν θα το αποκαλέσεις το άλλο σου μισό, χημεία, de ja vu ή μετενσάρκωση, όταν όμως βρεις τον άνθρωπο που θα σου προκαλεί τον ενθουσιασμό και την λαχτάρα της νέας γνωριμίας, μαζί με την ζεστασιά και την ασφάλεια του παλιού καλού γνώριμου φρόντισε να τον κρατήσεις δίπλα σου και να δημιουργήσεις τέτοιες αναμνήσεις, που αν υπάρξουν επόμενες πρώτες φορές, θα σε κάνουν απόλυτα σίγουρη για το ότι έχετε ξανά συναντηθεί.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
