Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου όταν ακούς τη λέξη «κακοποίηση»;
Γυναίκες, παιδιά και ζώα, ανήκουν σίγουρα στην τριάδα των πιο δημοφιλών απαντήσεων.
Τι γίνεται όμως με τους άντρες; Υπάρχουν περιπτώσεις που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας ή είναι καταδικασμένοι να παίζουν για πάντα το ρόλο του θύτη;
Παρόλο που το ημερολόγιο δείχνει αισίως έτος 2014, η Ελληνική, και όχι μόνο, κοινωνία επιμένει να διατηρεί συγκεκριμένες απόψεις σχετικά με τα δύο φύλα που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας με μια εσάνς φορμόλης.
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Οι άντρες δεν κλαίνε, διατηρούν στις σχέσεις τους το πάνω χέρι ενώ είναι η κολόνα του σπιτιού τους.
Πώς θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να καταρρίψει όλους αυτούς τους μύθους που έχουν γαλουχήσει γενεές και γενεές και να παραδεχτεί δημοσία, ότι η γυναίκα του ασκεί οποιασδήποτε μορφής βια πάνω του;
Όσο και αν στις ειδήσεις αυτά τα περιστατικά δεν εμφανίζονται ούτε σε τίτλους, τα στατιστικά δείχνουν πως και τα αρσενικά κακοποιούνται ουκ ολίγες φορές, λεκτικά ακόμα και σωματικά από το ταίρι τους.
Άντρες σε νεαρές κυρίως ηλικίες βιώνουν κατάθλιψη, ταπείνωση και ντροπή, ενώ εξαιτίας προηγούμενων βίαιων σχέσεων αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε μετέπειτα επαφές τους με το αντίθετο φύλο.
Γιατί σίγουρα έχει υποπέσει έστω και μια φορά στην αντίληψη όλων μας, δυσαρεστημένη σύζυγος που χρεώνει στον άντρα της πλήρη ευθύνη για οτιδήποτε αρνητικό συμβαίνει στα του οίκου τους, και τον «διαφημίζει» δεξιά κι αριστερά με διάφορα κοσμητικά επίθετα.
Ειδικότερα από τη στιγμή που η ανεργία, η γκρίνια και η ανέχεια μπήκαν στις ζωές μας, τα φαινόμενα πολλαπλασιάστηκαν.
Τις περισσότερες φόρες οι γυναίκες που υιοθετούν τέτοιου είδους συμπεριφορές, στηρίζονται σε γερές υποστηρικτικές πλάτες ατόμου από το περιβάλλον τους.
Η κοινή γνώμη μπορεί να μας έχει συνηθίσει να μιλάμε για κακές πεθερές που αρέσκονται να βασανίζουν υποψήφιες νύφες, παρόλα αυτά το μενού περιέχει και επίδοξους γαμπρούς.
Στις οικογένειες μάλιστα που υπάρχουν και παιδιά, οι προεκτάσεις επεκτείνονται σε ψυχολογικά λημέρια με προπαγάνδα, απειλές και εκβιασμούς.
Όμως σε περίπτωση που φαντάζει παράταιρη η εικόνα ενός άντρα που ανέχεται να τον βρίζουν, θα ακουστεί ακόμα πιο παρατραβηγμένο το ποσοστό αυτών που σιωπούν μπροστά στην άσκηση σωματικής βίας.
Γυναίκες οπλισμένες με θυμό αλλά και ένστικτο εκδίκησης, όταν η κακοποίηση είναι αμοιβαία, χαστουκίζουν, κλωτσάνε, δαγκώνουν, συνηθίζουν ακόμα και να πετάνε αντικείμενα προς το μέρος του συντρόφου τους, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που καταφεύγουν σε περίπλοκες και καλά σχεδιασμένες μορφές επίθεσης ώστε να μπορέσουν να ισοβαθμήσουν την έλλειψη φυσικής σωματικής δύναμης.
Τα αποτελέσματα όλων αυτών, επισκέψεις στο νοσοκομείο με σοβαρούς τραυματισμούς ακόμα και θάνατοι, ενώ στο μυαλό μου περιτριγυρίζει ακόμα η εικόνα της γυναίκας που ευνούχισε τον άντρα της επειδή τον έπιασε στα πράσα να την απατά.
Στην Ολλανδία και ειδικότερα στη Χάγη, λειτουργούν ήδη ξενώνες για την προστασία και περίθαλψή των κακοποιημένων αντρών αλλά στην Ελλάδα το θέμα της ισότητας σε όλες της τις εκφάνσεις, παραμένει ακόμα σε εμβρυακή μορφή.
Κι ενώ στα χείλη όλων είναι σχηματισμένη η απορία γιατί κάποιος να τα δέχεται όλα αυτά, για τα θύματα ο χλευασμός και η γελοιοποίηση που πιθανόν θα υποστούν σε περίπτωση καταγγελίας είναι ικανότατοι λόγοι για να κλείσουν στόματα.
Βλέπεις, στερεότυπα χρόνων που μιλούν περί ισχυρού και ασθενές φύλου, είναι αδύνατο να γκρεμιστούν έτσι απλά εν μια νυκτί.
Κι ο Έλληνας, εξακολουθεί να γελάει με παντόφλες που εκσφενδονίζονται.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
