Σε μια εποχή που η έλλειψη χρόνου είναι η πρόφαση, για να είναι όλα εύκολα και γρήγορα πάρα δύσκολα μα γεμάτα ουσία, που η ταχύτητα και η ελάχιστη προσπάθεια υπερτερεί της ποιότητας και της απόλαυσης του αποτελέσματος, δεν είναι να απορεί κανείς που αυτή η νοοτροπία από τα fast food και τη μαγειρική πέρασε και σε πιο εσωτερικά πράγματα, όπως στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και αντιδράμε στην αγάπη και τον έρωτα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, αυτό που ψάχνουν, είναι το ταίρι που θα τους δυσκολέψει το λιγότερο για να το κατακτήσουν ενώ ακόμα και στην διάρκεια του δεσμού τους, παρουσιάζονται απρόθυμοι και τεμπέληδες να παλέψουν για να διατηρήσουν ό,τι έχουν και για ότι αισθάνονται.
Στη γενιά που το έχει πιο εύκολο να πει ότι χώρισε, παρά το ότι είναι σε σχέση, που βρίσκει πιο γρήγορα τα ελαττώματα παρά τα προτερήματα στον άλλο, που αρνείται να δεθεί και να αφεθεί μα πάνω από όλα να νιώσει, που προτιμά να πετάξει και να βρει κάτι καινούργιο από το να ασχοληθεί να επισκευάσει αυτό που έχει αρχίσει να χαλάει, παρουσιάζεται πιο αναγκαία από ποτέ η ανάγκη να πάψουμε για λίγο να προχωράμε μηχανικά ευθεία μπροστά.
Να σταματήσουμε παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και να επιστρέψουμε στα βασικά, γιατί αυτός ίσως είναι ο μόνος τρόπος για ν’άνακαλύψουμε το κρυμμένο νόημα των πραγμάτων.
Και πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Κομμάτι- Κομμάτι.
Όπως όταν αρχίσαμε όλοι μας να πηγαίνουμε σχολείο, στα παιδικά μας χρόνια,το πρώτο που χρειάστηκε να διδαχθούμε ήταν τα γράμματα και η αλφαβήτα, βήματα πολύ μικρά και απλά μα μέγιστης σημασίας.
Γιατί στην πορεία του χρόνου και ύστερα από αυτού του είδους τη γνώση ο καθένας είχε την ευκαιρία να τα χρησιμοποιήσει διαφορετικά ανάλογα με την θέληση του, είτε για να δημιουργήσει ποίηση και λογοτεχνία, είτε για να τα χειρίζεται απλά και επιφανειακά χωρίς ποτέ να μπορέσει να μάθει την πραγματική αξία των λέξεων που δημιουργούσε.
Έτσι και με τα αισθήματα, και ειδικότερα με την αγάπη, παρά το γεγονός πως δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος διδασκαλίας, έχουν και αυτά όμως τις δικές τους βασικές αρχές ,την υποτυπώδη αλφαβήτα τους.
Και επειδή το μοναδικό κεφάλαιο που κατάλαβα ποτέ και θυμάμαι ως σήμερα από τα μαθηματικά, ήταν αυτό με την μέθοδο της εις άτοπον απαγωγής, θα το χρησιμοποιήσω αμέσως τώρα ως παράδειγμα για όλα αυτά που γράφω.
Η αληθινή αγάπη λοιπόν, ΔΕΝ:
Αλλάζει, δεν αλλοιώνεται, δεν αιμορραγεί
Βιάζεται,δεν βυθίζεται, δεν βουλιάζει
Γονατίζει, δεν γιατρεύεται,δεν γερνάει
Διαπραγματεύεται, δεν δαμάζεται, δεν δειλιάζει
Εκλείπει, δεν εκπνέει, δεν εγκαταλείπει
Ζηλεύει, δεν ζητάει, δεν ζαρώνει
Ηττάται, δεν ημερεύει,δεν ηρεμεί
Θαμπώνεται, δεν θάβεται, δεν θρυμματίζεται
Ιαίνεται, δεν ισοπεδώνεται, δεν ικανοποιείται
Καλμάρει, δεν καθυποτάσσεται, δεν καταστρέφεται
Λυπάται, δεν λυγίζει, δεν λιποτακτεί
Μαραίνεται, δεν μεταλλάσσεται, δεν μεμψιμοιρεί
Ντρέπεται, δεν ναυαγεί, δεν νεκρώνει
Ξεχνιέται, δεν ξεγράφει, δεν ξεκόβει
Ολισθαίνει, δεν οπισθοχωρεί, δεν ολιγοστέυει
Παγώνει, δεν παραιτείται, δεν παρακμάζει
Ραγίζει, δεν ρυτιδώνει, δεν ρεγουλάρει
Συμβιβάζεται, δεν σβήνει, δεν σιωπά
Τρομάζει , δεν τελματώνει, δεν τρίζει
Υποχωρεί, δεν υποτάσσεται, δεν υποστέλλεται
Φοβάται, δεν φθίνει, δεν φείδεται
Χάνεται, δεν χωλαίνει, δεν χαλιναγωγείται
Ψυχορραγεί, δεν ψυχραίνεται, δεν ψάχνεται
Ωδύνεται, δεν ωρύεται, δεν ωχριά
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
