Timing, μια λέξη ένα δισεκατομμύριο ιστορίες που την συνοδεύουν.
Με λίγα λόγια μπορεί να χαρακτηριστεί και ως το πολυεργαλείο των «σχεδόν σχέσεων», αφού τις περισσότερες φορές λειτουργεί ως ένα καλοστημένο άλλοθι ή σαν τον αποδιοπομπαίο τράγο για τις μη αναστρέψιμες καταστάσεις που βιώνουμε.
Το γνωστό λοιπόν σε όλους μας timing, είναι εκείνη η χρονική στιγμή που συμβαίνει η γνωριμία μεταξύ δύο ανθρώπων, με πολλούς μάλιστα να το θεωρούν και το μέγιστο καταλυτικό παράγοντα για την μετέπειτα εξέλιξη της.
Κατά αυτό τον τρόπο, έρχεται να γίνει και ο διαχωρισμός του, σε καλό ή σωστό, όταν τελικά δέσει το γλυκό και γίνει η σχέση ή σε κακό και λάθος, όταν το οικοδόμημα που προσπαθούμε πετραδάκι πετραδάκι να χτίσουμε, καταρρεύσει ωσάν πύργος από τραπουλόχαρτα.
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε πως την πλευρά του σωστού timing, θα την ακούσεις συνήθως αντιπαραβολικά και σπάνια αυτούσια, αφού στην περίπτωση που υπάρξει τελικά δεσμός, μιλάμε περισσότερο για τα κοινά θέλω κι ενδιαφέροντα, που έφεραν κοντά το ζευγάρι.
Για την κακή του πλευρά όμως, άρχισε να μου κάνει μια μέρα διάλεξη η φίλη μου η Λία, όταν προσπαθούσε με τα χίλια ζόρια να μου δικαιολογήσει την προβληματική της γνωριμία με το φίλτατο Διονύση, που από όπου και αν την έπιανες έμπαζε νερά.
Το παλικάρι μας από εδώ παρ’όλο που την είχε ξεκάθαρα στο φτύσιμο χρησιμοποιώντας την μόνο όταν ήθελε να περάσει καλά το βράδυ του, εκείνη έβρισκε πάντα παρηγοριά στην δικαιολογία πως απλά δε γνωρίστηκαν την κατάλληλη στιγμή.
Έτυχε βλέπεις, έλεγε, να έχει χωρίσει πρόσφατα από μια επίπονη σχέση και απλά ήθελε το χρόνο του για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Αρνιόταν πεισματικά να δει την αλήθεια του πράγματος και παρέμενε συνεχώς στο πόσο καλά περνάνε τις λίγες φορές που ήταν μαζί.
Εγώ όμως με τη σειρά μου, θα σου απαντήσω αυτό που πιστεύω πως ισχύει σε τέτοιες περιπτώσεις και ας ακουστώ ωμή και απότομη: Κολοκύθια τούμπανα!
Το timing και άλλες τέτοιες αηδίες είναι απλά και μόνο επινοήσεις των καιρών μας.
Γιατί κάθεται κομματάκι βαρύ στο εγωιστικό μας στομάχι, να παραδεχτούμε αυτό που φαίνεται πεντακάθαρα με τη λογική και προσπαθούμε μανιωδώς να δικαιολογήσουμε τις μαλακίες που κάνουμε εμείς στους άλλους ή τις στραβές που κάνουν οι άλλοι σε εμάς.
Όταν δεις τον άλλον και τον θες δικό σου, τα πράγματα είναι απλά και ξάστερα, δεν χρειάζεται να γίνει καμία έκλειψη ήλιου, ούτε βροχή των αστεριών για να το καταλάβεις. Άλλωστε δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν χωρίσει από τις υπάρχουσες σχέσεις τους για να ζήσουν έναν καινούργιο μεγάλο έρωτα, πόσο μάλλον αν τους χτυπήσει την πόρτα ο άλλος, όντες ήδη χωρισμένοι.
Για αυτό σταμάτα να κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά σου, αναπαράγοντας κάθε βλακεία που σου πασάρουν, σαν σκασμένη σαπουνόφουσκα, απλά και μόνο για να σου απαλύνουν τον πόνο της απόρριψης.
Άνοιξε τα ραντάρ σου, τέντωσε τις κεραίες σου και προσπάθησε να εντοπίσεις τι πηγαίνει στράφι στην κάθε γνωριμία σου ή τι είναι αυτό που σε κάνει να επιλεγείς συνεχώς τα λάθος άτομα.
Στο τέλος τέλος, αυτό είναι που την επομένη φορά ίσως σε βοηθήσει να κάνεις μια σχέση της προκοπής με ένα φυσιολογικό άνθρωπο και να αφήσεις ξεχασμένο κάπου στο μεσαίωνα το κυνήγι των μαγισσών, που με τόσο ζήλο καταδιώκεις.
Γιατί το timing, αλλά και ο χρόνος γενικότερα είναι απλά και μόνο ανθρώπινα δημιουργήματα. Μην κοιτάτε εμένα, τα παράπονα σας στον κύριο Αϊνστάιν.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
