Κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως μέλος αντρικών παρεών, έχω ακούσει, εκτός των άλλων, ουκ ολίγους ευφάνταστους χαρακτηρισμούς για το γυναικείο φύλο.
«Τούμπανο», «άλογο» και «πιστόλι», είναι λίγα μόνο απ’ τα επιφωνήματα που έβγαιναν απ’ τα στόματα τους, κάθε φορά που μια προσοντούχα θηλυκή έμπαινε στ’ οπτικό τους πεδίο.
Από την άλλη, κάθε μια που έδειχνε να μην καλύπτει τα επιλεκτικά τους γούστα, βαφτιζόταν κατευθείαν «σαύρα».
Παρ’ όλα αυτά το πιο διαδεδομένο όνομα, ήταν αυτό της γυναίκας «παγοκολώνα».
Ιδιαιτέρως δημοφιλείς στην Ελλάδα του σήμερα, οι γυναίκες παγοκολώνες είναι αυτές που η συμπεριφορά τους την έχει την ψύχρα της, εξού και η ετυμολογία.
Μπορούν άνετα να δηλώσουν ως τόπο κατοικίας τους την Ανταρκτική και για γείτονες τους, τους πιγκουίνους.
Συνοδεύονται συνήθως από ένα όμορφο παρουσιαστικό, που στην προσπάθειά τους να παραμείνει ατσαλάκωτο καταλήγει με λιγότερες εκφράσεις κι από τη νέα «Μπάρμπι επιχειρηματία» που κυκλοφορεί.
Δεν θα τις δεις, ούτε θα τις ακούσεις ποτέ ν’ αντιδρούν αυθόρμητα, αφού γελάνε ή φωνάζουν σπάνια και μετρημένα.
Η παρέα τους αποτελείται συνήθως από ομοϊδεάτισσες, κάνοντας την προσέγγιση τους να μοιάζει μ’ έναν από τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή.
Οι άντρες φοβισμένοι από τη χυλόπιτα που φωνάζει από μακριά το μπλαζέ, όλο απαξίωση βλέμμα τους, αποφεύγουν κατά πλειοψηφία να τις πλησιάσουν.
Οι λίγοι που είναι τολμηροί, θ’ αγνοήσουν τα στατιστικά που είναι κατάφωρα εναντίον τους και θα κάνουν το μεγάλο βήμα, ενώ έτσι γίνονται κατά κάποιον τρόπο συνένοχοι στη διαιώνιση του είδους τους.
Οι απαντήσεις που λαμβάνουν, πάντα βαριεστημένες, κοφτές και μονολεκτικές θα είναι τέτοιες, που μ’ ένα «στοπ» στο τέλος, θα μπορούσαν άνετα να σταλθούν ως τηλεγράφημα.
Στις σπάνιες αυτές περιπτώσεις που κάποιος από τους ενδιαφερόμενους μοιάζει να καλύπτει τις αυστηρές προϋποθέσεις και λάβει την απαραίτητη έγκριση να προχωρήσει στην επόμενη φάση, δηλαδή στο να γίνουν ζεύγος, δε θα βρεθεί προ εκπλήξεων.
Ο άχρωμος κι άγευστος τρόπος συμπεριφοράς της θα συνεχίσει να τη συντροφεύει, παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες του συντρόφου της για το αντίθετο.
Αποφεύγοντας και δυσανασχετώντας μπροστά σε κοινωνικές συναναστροφές με φίλους και γνωστούς δε θ’ αργήσει να γίνει αντιπαθής, ενώ το χωρίς πάθος και φαντασία κρεβάτι της, μοιάζει ελάχιστα καλύτερο από τις αγγαρείες που σου φόρτωναν όταν υπηρετούσες στο στρατό.
Όπως είναι φυσικό, το πλήθος αυτών των δεσμών καταλήγει σ’ ένα άδοξο τέλος, με την απιστία να πρωταγωνιστεί πολλές φορές στο σενάριο.
Για τις περισσότερες γυναίκες αυτής της κατηγορίας, τα κρυοπαγήματα που έχουν κάνει μετάσταση στην καρδιά τους παραμένουν ανίατα στο πέρασμα των χρόνων.
Ευτυχώς όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά στο τούνελ.
Είναι κάποια περιστατικά, που ένα και μόνο βλέμμα είναι ικανό να λιώσει τον παγετώνα που τις περιβάλλει, μετατρέποντας τες ξαφνικά από τη βασίλισσα του χιονιού, στην Άριελ τη μικρή γοργόνα.
Γιατί τελικά, ακόμα κι ο πιο σκληρός πάγος, είναι απλά νερό στερεωμένο.
Δώσε εσύ τη σπίθα, κι άσε τη φωτιά να κάνει τα υπόλοιπα με τον τρόπο που μόνο αυτή ξέρει.
Συντάκτης: Μαρία Τριγώνη
