Ήρθε η ώρα να μάθεις γιατί σ' αγαπώ

Αν κάποιος μου έλεγε να του απαριθμήσω τους λόγους για τους οποίους σ’ αγαπώ, δε θα μου έφτανε μια χιλιετία για να τους παραθέσω όλους. Διότι κάτι τόσο μοναδικό και σπάνιο δε χωράει σε λέξεις, σε προτάσεις, σε «κουτάκια». Ίσως, βέβαια, αν σε γνώριζε να καταλάβαινε αμέσως γιατί σου έχω χαρίσει απλόχερα θέση στη ζωή μου και να μη χρειαζόταν εξηγήσεις.

Είναι δύσκολο να βρεις την αληθινή, την ουσιαστική, τη δημιουργική, τη βαθιά αγάπη κι είναι εξίσου επώδυνο να τη συντηρήσεις μέσα στα χρόνια. Θέλει δουλειά, πολλή δουλειά, θέλει κότσια, υπομονή, επιμονή, πίστη κι εσύ τα ‘χεις όλα.

Ποτέ δεν έτρεξες μακριά σαν φοβισμένο παιδάκι σε μια δυσκολία, αντιθέτως πάλεψες με όλο σου το είναι για να χτίσεις πιο γερά θεμέλια στο κάστρο της σχέσης. Και πίστεψέ με, πολλοί λίγοι άνθρωποι το κάνουν αυτό, οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν την αγάπη σαν μια χαλασμένη λάμπα, που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορείς να την αλλάξεις. Αλλά αυτό είναι δείλια, ατολμία, αδυναμία να πιστέψεις σε κάτι και να το φτάσεις στο ύψιστο σημείο τελειότητας που έχει τη δυνατότητα να φτάσει.

Φυσικά κάτι τέτοιο θέλει ψυχή σαν τη δική σου, αποφασιστικότητα σαν τη δική σου, δυναμισμό σαν το δικό σου. Δεν ξέρω αν έχεις αντιληφθεί σε πόση αφθονία έχεις αυτά τα στοιχεία στο χαρακτήρα σου, αυτά τα υπέροχα στοιχεία που σε καθιστούν ανεπανάληπτο! Κι όλα αυτά, με έναν μαγικό τρόπο, εξισορροπούνται με μια ξεχωριστή, γλυκιά παιδικότητα που ευθύνεται για καθετί τρελό που σου περνάει απ’ το μυαλό, που είναι ικανό να μου τινάξει το μυαλό στον αέρα και ταυτόχρονα να με κάνει τον πιο χαρούμενο άνθρωπο του γαλαξία!

Εραστής, φίλος, πατέρας, όλα αυτά έχεις καταφέρει να είσαι για μένα, συνδυάζοντάς τα σε μια απόλυτη αρμονία. Αυτό θέλει κάθε άτομο από μια σχέση, γι’ αυτό παλεύουν μια ζωή με τους δαίμονές τους, για να βρουν αυτό. Αυτό που εσύ μου το πρόσφερες απλόχερα, πριν στο ζητήσω, πριν το σκεφτώ, πριν το ξεστομίσω. Η ενέργειά σου βρίσκεται πάντοτε μαζί μου, σαν να συνδέονται με κάποιο τρόπο τα σώματά μας, το μυαλό μας. Σαν να έπρεπε να μπει κάθε εμπόδιο στη ζωή μου ούτως ώστε να με ετοιμάσει για το μεγαλύτερο δώρο, εσένα.

Και παρ’ όλο που τα γνωρίζεις όλα αυτά, δε σταματάς ποτέ να εξελίσσεσαι, να γίνεσαι όλο και καλύτερος, ωθώντας και μένα να βάζω συνεχώς υψηλότερους στόχους. Διότι αυτό είναι το νόημα της αγάπης, να σου δίνει ο σύντροφος φτερά για να πετάς όλο και πιο πάνω, αλλά να είναι κι εκεί, άγρυπνος φρουρός, έτοιμος να γιατρέψει κάθε φτερό αν τύχει και τσακιστεί. Να έχει πάντοτε μια αγκαλιά ορθάνοιχτη, έτοιμη να κολλήσει κάθε σπασμένο κομμάτι της ψυχής σου, χωρίς ποτέ να σου ζητήσει τίποτα ως αντάλλαγμα.

Κι εσύ κατάφερες να γιατρέψεις όλα τα κομμάτια μου, με αυτόν τον απίστευτα δυναμικό χαρακτήρα που διαθέτεις. Με αυτή την τρομερή αποφασιστικότητα. Είσαι ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να πάρει μια πέτρα και να τη μετατρέψει σε διαμάντι, που θα μπορούσε να κατακτήσει το φεγγάρι κι αμέσως μετά να βάλει έναν υψηλότερο στόχο. Αυτή σου η ικανότητα σε συνδυασμό με την παιδική, αγνή ψυχή σου σε κάνουν τον δικό μου σούπερ ήρωα.

Μπορείς να καταλάβεις τι νιώθει ο άλλος για σένα αν δεις τα μάτια του και το γέλιο του. Παρατήρησε απλώς μια μέρα τα δικά μου και θα σου ανοιχτεί ένας ολόκληρος κόσμος αγάπης μπροστά σου. Μη φοβηθείς ποτέ ότι αυτό θα τελειώσει, γιατί δε γίνεται να τελειώσει, γιατί εσύ έχεις καταφέρει να μην τελειώσει. Αν και κάθε φορά που σε νιώθω να φοβάσαι μήπως χαθεί όλο αυτό σε αισθάνομαι ακόμη πιο δικό μου, γιατί αυτή σου η ευάλωτη πλευρά, αυτή σου η αγωνία με κάνουν να σε ερωτεύομαι όλο και περισσότερο.

Δε φαντάζεσαι πόσα ακόμη θα είχα να πω, αλλά φοβάμαι μήπως γίνω είτε κουραστική είτε πληκτική. Εξάλλου, εσύ γνωρίζεις κι αυτό είναι που μετράει πάνω απ’ όλα. Θέλω όταν γεράσουμε να με πάρεις αγκαλιά, να με κοιτάξεις στα μάτια και να μου πεις ότι η ζωή μας ήταν υπέροχη. Θέλω η κορνίζα της ζωής μου να είναι δυο χέρια, τα δικά σου. Σ’ αγαπώ.