Επιτέλους κατεβάζουμε τα χειμωνιάτικα

Ο χειμώνας αρχίζει να κάνει τη μεγαλοπρεπή του εμφάνιση, τα πρώτα κρύα μας χτυπάνε την πόρτα κι εμείς τρελαινόμαστε απ’ τη χαρά μας, που επιτέλους η πιο όμορφη εποχή του χρόνου καταφθάνει. Όλα αυτομάτως γίνονται πιο όμορφα, πιο ρομαντικά, πιο χαρούμενα, πιο αγαπησιάρικα, πιο παιδιάστικα.

Σε ό,τι και αν κάνουμε, όσο απλό κι ασήμαντο κι αν είναι, προστίθεται μια μαγική νότα που το κάνει μοναδικό. Ο ζεστός καφές είναι σκέτη απόλαυση, οι κουβέρτες, η ζεστασιά του σπιτιού, τα ρούχα, οι μυρωδιές όλα αυτά δημιουργούν ένα μικρό, επίγειο παράδεισο. Αλλά αυτό καταφέρνει να μας πλημμυρίσει με μια ανεξήγητη ευτυχία, να μας κάνει να φερόμαστε σαν μικρά παιδιά, να μας προκαλέσει παράκρουση είναι το κατέβασμα των χειμερινών ρούχων.

Θεέ μου, πώς να περιγράψει κάποιος αυτή τη διαδικασία; Είναι τόσο απολαυστική, τόσο διασκεδαστική, τόσο ανεπανάληπτη. Μέχρι και η μυρωδιά της ναφθαλίνης είναι ικανή να σε κάνει να μελαγχολήσεις και να συγκινηθείς, να σε ταξιδέψει στα παιδικά σου χρόνια και να σε γεμίσει όμορφες αναμνήσεις.

Αρχίζεις και ανακατεύεις τα ρούχα, τα κάνεις κουβάρι, τα κοιτάς και αναρωτιέσαι «πότε το αγόρασα αυτό;» ή «το είχα αυτό;». Αρχίζεις και κάνεις συνδυασμούς στο μυαλό σου, πού θα φορέσεις το καθετί, με τι πάει το καθένα, ποιο θα τροποποιήσεις για να το κάνεις όπως το φαντάστηκες. Βρίσκεσαι σε μια κατάσταση παλιμπαιδισμού, χωρίς βέβαια να σε απασχολεί καθόλου, γιατί αυτή τη διαδικασία θέλεις να τη ζήσεις στο έπακρο.

Βλέπεις τα μάλλινά σου και ήδη ταξιδεύεις σε χειμωνιάτικες, πρωινές βόλτες, σε καφέδες με φίλες, σε ταξίδια με το ταίρι σου και σε ζεστές, χουχουλιάρικες αγκαλιές. Αν μπορούσες να φοράς τα πλεκτά σου όλο το χρόνο θα το έκανες άνετα, γιατί δεν είναι απλά ρούχα, είναι μικρές ιστορίες, που η καθεμία σημαίνει πολλά για σένα.

Μετά καταπιάνεσαι με τα μποτάκια σου. Η υστερία χαράς σου έχει χτυπήσει κόκκινο, γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από αυτά τα παπούτσια, που γίνονται ένα με το πόδι σου κάθε χειμώνα, επειδή πραγματικά δεν υπάρχει πιο πρακτικό παπούτσι από αυτά. Τα φοράς από το πρωί ως το βράδυ και δεν έχεις καμία σκοτούρα τι θα βάλεις, γιατί όπου κι αν πας σε βγάζουν ασπροπρόσωπο.

Αλήθεια, υπάρχει μια επιστημονική εξήγηση γι’ αυτήν την παράκρουση; Κάποιος φυσιολογικός άνθρωπος θα αντιμετώπιζε αυτή τη διαδικασία ως κάτι βαρετό, εσύ όμως γιατί κάνεις αυτόν τον πανικό; Προφανώς γιατί εσύ έχεις φαντασία και χαίρεσαι τη ζωή και γιατί -ναι- το να κατεβάζεις τα χειμωνιάτικα είναι πραγματικά κάτι τέλειο, δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά είναι υπέροχο. Και στην τελική ακόμη και αν δεν είναι, γιατί να μην το κάνουμε να είναι;

Τα χειμωνιάτικα σημαίνουν κρύο, παγωνιά, αλλά ταυτόχρονα και ζεστασιά, θαλπωρή, αγάπη, στοργή και το κυριότερο Χριστούγεννα. Κι ασφαλώς Χριστούγεννα ίσον τελειότητα! Όλη αυτή την πώρωση μπορεί να την αντιληφθεί μόνο κάποιος που λατρεύει το χειμώνα. Σε κάποιον που την περνάει στο ντούκου αυτή την εποχή, όλο αυτό φαντάζει σαν μια ψυχονευρωτική περίπτωση. Βεβαία σ’ εμάς, τους οπαδούς του χειμώνα, ουδόλως μας απασχολούν τέτοιοι χαρακτηρισμοί.

Ίσως το μόνο άσχημο της όλης διαδικασίας είναι το πλύσιμο και το σιδέρωμα που χρειάζονται τα ρούχα, ώστε να μπορούμε να τα φορέσουμε και να τα κυκλοφορήσουμε. Αδιαμφισβήτητα, όμως, μπορούμε να βάλουμε άλλον να μας κάνει τη χαμαλοδουλειά και εμείς μετά να λανσάρουμε τα αγαπημένα μας χειμωνιάτικα σε κάθε μας έξοδο. Καλώς όρισες, λοιπόν, λατρεμένε χειμώνα!