Σοφή κουβέντα το «ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου», αλλά ποιος την ακούει; Κανείς, δυστυχώς, γι’ αυτό κι όλο και περισσότερες σχέσεις οδηγούνται στον Καιάδα. Γιατί αρκετά ζευγάρια έχουν τη νοοτροπία «μία σου και μία μου». Έκανες κάτι κακό εσύ; Εγώ θα σου κάνω κάτι χειρότερο. Πολύ «ώριμο» όλο αυτό και συνάμα πολύ «παραγωγικό».
Είναι λίγο στενάχωρο ενήλικοι, με ολοκληρωμένες προσωπικότητες να υιοθετούν τέτοιου είδους νοοτροπίες και να τις διαιωνίζουν. Μετά αναρωτιούνται γιατί δε βρίσκουν το περιβόητο άλλο τους μισό. Μα πώς θα καταφέρεις να συνυπάρξεις με έναν άνθρωπο αν δεν είσαι διατεθειμένος να παραμερίσεις τον εγωισμό σου και να δεις τα πράγματα λίγο πιο καθαρά; Δε γίνεται να υπάρχουν άτομα, που αντί να προσπαθούν να διορθώσουν τα προβλήματα της σχέσης τους, δημιουργούν νέα αποκλειστικά και μόνο για εκδίκηση.
Και ρωτάω εγώ, πού θα καταλήξει όλο αυτό; Αδιαμφισβήτητα σε έναν αλληλοσπαραγμό, ο οποίος θα δημιουργήσει τεράστιες πληγές, που πολύ δύσκολα θα επουλωθούν. Θα προκύψει μια ανυπόφορη σχέση κι ο ένας θα αρχίσει να αναπτύσσει αρνητικά αισθήματα για τον άλλον. Ναι, μπορεί να υπάρξουν κάποιες στιγμές πάθους, λόγω της έντασης, αλλά αυτό δε θα σταθεί ικανό να σώσει την όλη κατάσταση.
Επιπλέον, πόσο εκδικητικός μπορεί να είναι κάποιος, ούτως ώστε να δείξει τα νύχια του στον άνθρωπό του; Άμα κάνει κάτι τόσο χοντρό ο σύντροφός σου, το ιδανικό είναι να τον χωρίσεις, όχι να σου ξυπνήσουν πρωτόγονα ένστικτα, τα οποία θα αποσκοπούν στην «εξόντωση» του άλλου. Εξάλλου, αυτός ο άνθρωπος υπήρξε δική σου επιλογή και συνήθως οι επιλογές μας καθρεφτίζουν και το ποιοι είμαστε. Άρα μήπως ήρθε η ώρα να τροποποιήσεις πράγματα του εαυτού σου και μετά να προβείς στην αναζήτηση κι επιλογή συντρόφου;
Βέβαια, στις σχέσεις «κλεψύδρα», δηλαδή στις εκδικητικές, σε αυτές που είναι μία σου και μία μου, κι οι δυο έχουν θέματα με τον εαυτό τους τα οποία οφείλουν να λύσουν. Διότι, απλώς, δεν είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο και να το αποδέχονται κι οι δυο, χωρίς να ενοχλούνται. Μπορεί να το βαφτίζουν «τρελό έρωτα», μπορεί να το αποκαλούν όπως αυτοί θέλουν, αλλά γιατί να μην προσγειωθούμε λίγο στον πλανήτη Γη και να δούμε τα πράγματα κατάματα;
Η σχέση θέλει αμοιβαίους συμβιβασμούς, θέλει να διώχνεις τον εγωισμό όταν σου χτυπάει την πόρτα, θέλει να έχεις τη δύναμη να κάνεις ένα βήμα πίσω, να μπορείς να μη χάνεις τον έλεγχο. Αυτά, φυσικά, θα κάνουν παραγωγική τη σχέση όταν συμβαίνουν κι απ’ τις δυο πλευρές, εκεί είναι που πρέπει να λειτουργεί το «μία σου και μία μου», όχι στην εκδίκηση. Εκεί είναι που τη μία πρέπει να υποχωρεί ο ένας και την άλλη ο άλλος, για να μπορέσει όλο αυτό να ευοδωθεί και να επιφέρει καρπούς.
Επομένως, θα ήταν πολύ όμορφο, αν πριν από κάθε δεσμό κι οι δυο σύντροφοι αναρωτιόντουσαν αν είναι έτοιμοι να παραγκωνίσουν την παιδιάστικη συμπεριφορά τους, με σκοπό να διατηρήσουν αυτό που πάνε να δημιουργήσουν. Δεν ωφελεί κανέναν μια σχέση γεμάτη ψυχοφθόρες καταστάσεις, οι οποίες θα οδηγήσουν σε έναν πλήρη αποδεκατισμό. Ο κόσμος θα ήταν πολύ πιο ωραίος, αν οι άνθρωποι μάθαιναν πώς να αγαπάνε πραγματικά και πώς να κοντρολάρουν τους εαυτούς τους.
Συντάκτης: Αθηνά Χρηστίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
