Υπάρχουν εκείνα τα ζευγάρια που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, να βάλλουν την αγάπη πάνω από όλα και να μας διδάξουν ένα ηχηρό μάθημα ζωής. Είναι τα ζευγάρια, εκείνα, που παίρνουν την απόφαση να χαρίσουν το χαμόγελο σε ένα παιδί, στο οποίο η ζωή δε φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Έχουν τεράστια αποθέματα ψυχής, γιατί η υιοθεσία δεν είναι μια εύκολη απόφαση, θέλει καρδιά, θέλει αντοχές, θέλει να είσαι πολεμιστής, αγωνιστής και πάνω απ’ όλα να καρτεράς τόσο ένα παιδί ώστε να είσαι διατεθειμένος να του χαρίσεις όλο σου το είναι.
Γιατί γονιός δεν είναι αυτός που το γεννά, είναι αυτός που το μεγαλώνει, που ξαγρυπνάει τα βράδια πάνω απ’ το προσκεφάλι του, που αγωνιά, που μάχεται καθημερινά για να του χαρίσει ένα καλύτερο αύριο. Θέλει να είσαι εκατό τοις εκατό συνειδητοποιημένος και κατασταλαγμένος για να προβείς σε μια τέτοια δύσκολη ενέργεια, διότι η υιοθεσία δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Τις περισσότερες φορές, πριν ένα ζευγάρι προβεί στη λύση της υιοθεσίας, έχει προσπαθήσει αρκετά για την απόκτηση ενός βιολογικού παιδιού. Όταν αρχίζεις και συνειδητοποιείς ότι αυτές οι προσπάθειες δεν αποδίδουν καρπούς είναι ένα τεράστιο ψυχολογικό, αλλά και σωματικό, χτύπημα, που ίσως και να κλονίσει το ζευγάρι και να το οδηγήσει σε ρήξη.
Όμως υπάρχουν κι εκείνα τα ζευγάρια, τα οποία έχουν το σθένος να πολεμήσουν αυτό το πρόβλημα και να βρουν διέξοδο στην ιερή πράξη της υιοθεσίας. Γιατί δεν τους απασχολεί απλώς η απόκτηση ενός παιδιού, τους απασχολεί να μεταδώσουν όλη τους την αγάπη σε ένα μικρό πλασματάκι, να το πλάσουν και να του δώσουν την ώθηση να πετάξει με τα δικά του φτερά. Δεν τους απασχολεί αν όταν το υιοθετήσουν θα είναι μωρό, γιατί δυστυχώς πολλοί σκέφτονται έτσι, τους νοιάζει απλώς να του χαρίσουν όσα η ζωή τόσο βάναυσα του στέρησε.
Για να δικαιολογήσω το «δυστυχώς» που προανέφερα, αδιαμφισβήτητα είναι δικαίωμα του καθενός να επιθυμεί να μεγαλώσει απ’ την αρχή ένα παιδί, γι’ αυτό και θα θέλει να υιοθετήσει ένα μωρό, αλλά θεωρώ πως όταν κάποιος επιθυμεί πράγματι ένα παιδί δε θα έπρεπε να τον απασχολεί η ηλικία. Γιατί εξαιτίας αυτού του γεγονότος, πολλά παιδιά ζουν στα ορφανοτροφεία και στερούνται την οικογενειακή θαλπωρή, κάτι που τα στιγματίζει σε όλο το υπόλοιπο της ζωής τους.
Όπως και να ‘χει βέβαια η πράξη της υιοθεσίας είναι μοναδική και δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη. Είναι σαν να σώζεις τη ζωή ενός ανθρώπου, να τον βοηθάς να αναγεννηθεί απ’ τις στάχτες του και να του ξαναδίνεις την ελπίδα για ζωή που έχασε. Σίγουρα όταν είναι μωρό δεν μπορεί να τα αντιληφθεί όλα αυτά, αλλά αργότερα όταν μάθει την αλήθεια θα τα νιώσει όλα αυτά στο έπακρο.
Η δυσάρεστη πλευρά της όλης κατάστασης είναι η τεράστια γραφειοκρατία που επικρατεί, ούτως ώστε κάποιος να αποκτήσει ένα παιδάκι. Ασφαλώς κι οι έλεγχοι οφείλουν να είναι δρακόντειοι, για να κριθούν ικανοί οι γονείς, αλλά δε γίνεται να είναι τόσο χρονοβόροι. Πολλοί άνθρωποι που πληρούν τις προϋποθέσεις για την απόκτηση ενός παιδιού, δεν τα καταφέρουν λόγω της όλης αυτής διαδικασίας. Το κράτος, οι υπηρεσίες, οι αρμόδιοι φορείς οφείλουν να πάψουν να στέκονται εμπόδιο σε ζευγάρια που είναι διατεθειμένα να δώσουν όλη τους την ψυχή για ένα παιδάκι.
Εύχομαι στο μέλλον πολλά τέτοια εμπόδια να ξεπεραστούν και πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι θα θεωρηθούν κατάλληλοι, να καταφέρουν να προσφέρουν τη στοργή και την αγάπη σε έναν μικρό άγγελο. Επιπλέον θα ήταν μαγικό αν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι ήδη διαθέτουν δικά τους βιολογικά παιδιά, να αποφασίσουν να μεγαλώσουν την οικογένειά τους υιοθετώντας ένα παιδάκι, γιατί εκεί φαίνεται ακόμη περισσότερο η μεγαλοψυχία κάποιων ανθρώπων.
Συντάκτης: Αθηνά Χρηστίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
