Δεν υπάρχουν αθώα ή χοντροκομμένα ψέματα. Το ψέμα είναι ψέμα κι ο ψεύτης ξέρει πολύ καλά τι λέει και τι κάνει, ή μάλλον τι δε λέει. Δε γίνεσαι κατά λάθος ψεύτης, θες και τα λες, τα σκέφτεσαι πιο πριν για να ξέρεις πώς να τα πλασάρεις. Ναι, σίγουρα όλοι μας έχουμε πει ψέματα στη ζωή μας, αλλά υπάρχουν αυτοί που έχουν ξεχάσει σχεδόν την αλήθεια, εξαιτίας των φανταστικών ιστοριών τους.
Τους πάνε τα ψέματα που λένε, γιατί ο χαρακτήρας τους είναι τέτοιος που δε θα φτάσει ποτέ σε κάτι καλύτερο. Δεν έχουν τη δύναμη να σε κοιτάξουν στα μάτια και να σου πουν την αλήθεια, δεν μπορούν, είναι αδύναμοι, ανίκανοι να διαχειριστούν μια ειλικρινή κατάσταση. Επιθυμούν διαρκώς να ζουν σε ένα ψέμα, σε ένα φτιαχτό παραμυθάκι, που ασφαλώς και δεν κρατάει πολύ, διότι κανένα ψέμα δεν είναι πιο ισχυρό απ’ την αλήθεια.
Θα έλεγε κανείς πως όταν επιτέλους ξεμπροστιάζονται μπροστά στους δικούς τους καταλαβαίνουν πόσο πόνο μπορεί να προκάλεσαν με τα ψέματά τους, αλλά δε συμβαίνει πάντα. Πολλοί είναι επαγγελματίες ψεύτες, δε νιώθουν, ίσως να μην αντιλαμβάνονται ότι αυτό είναι λάθος. Έχουν διαμορφώσει έτσι τη ζωή τους και δεν μπορούν να την αλλάξουν, δεν μπορούν να ξεφύγουν από όλο αυτό.
Δεν ξέρω αν αξίζει να νευριάζεις με τέτοια άτομα. Μάλλον μόνο απαξίωση και λύπηση οφείλουν να εισπράττουν από σένα. Αυτό τους αξίζει κι αν δεν αλλάξουν εγκαίρως η μοναξιά τους περιμένει στη γωνία. Απολύτως λογικό. Ποιος θέλει δίπλα του τέτοια άτομα; Πολλοί θα προσπαθήσουν να τους αλλάξουν, να τους βοηθήσουν, να τους σώσουν απ’ το βούρκο τους, αλλά αν οι ίδιοι δεν επιθυμούν να βελτιωθούν, κανείς δε θα καταφέρει τίποτα.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει ο ψεύτης να αντιληφθεί το μέγεθος του σφάλματός του και να προβεί σε έναν εσωτερικό αγώνα που θα τον οδηγήσει στη λύτρωση. Αδιαμφισβήτητα αυτή η διαδικασία είναι εξαιρετικά επίπονη κι απαιτεί δυνατούς ανθρώπους, κάτι που δε χαρακτηρίζει τους ψεύτες, επειδή αν ήταν δυνατοί δε θα δημιουργούσαν διαρκώς μη αληθείς κόσμους!
Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ο ψεύτης δε ζει χωρίς την υποκρισία, χωρίς το ψέμα, χωρίς αυτή την εμετική κατάσταση. Τρέφεται από αυτό, ζει από αυτό, δεν καταλαβαίνει ότι αν δε φροντίσει να αλλάξει εγκαίρως, θα καταστραφεί ολοκληρωτικά. Κι αλήθεια, γιατί να λέει κανείς ψέματα; Τι κερδίζει από αυτό; Πιστεύει ότι δε θα αποκαλυφθεί ποτέ η πραγματικότητα; Πολύ αφελής κάποιος που έχει αυτή την πεποίθηση!
Κάποιος, κάπου, κάποτε θα βρεθεί και θα του ανατρέψει την πορεία του προς το ψέμα. Θα έρθει με ένα σάκο αλήθειας και θα τον ξεσκεπάσει, χωρίς να τον λυπηθεί, χωρίς να του δώσει κι άλλη ευκαιρία, γιατί πολύ απλά δεν την αξίζει! Κανείς δεν εκτιμάει τέτοια άτομα, κανείς δε θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί ένα τέτοιο άτομο και κανείς δε θα ξανασχοληθεί με τέτοια άτομα.
Συντάκτης: Αθηνά Χρηστίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
